به گزارش ایسنا، این هنرمند در توضیح این پوستر چنین نوشته است:
«فروردین ۱۳۹۳ بود. خبرآمد که حال عمومی استاد محمدرضا لطفی (آهنگساز، مدرس موسیقی، پژوهشگر و نوازنده بیبدیل تار) رو به وخامت میگذارد و پزشکان پاسخ روشنی به رسانهها نمیگویند و عاقبت در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳، برای همیشه این جهان را ترک گفت. بیگمان محمدرضا لطفی تأثیر بسزایی بر بازآفرینی و اوج موسیقی کلاسیک ایرانی داشته است. او فعالیت رسمی خود را از سال ۱۳۵۰ آغاز میکند. فعالیت در رادیو ایران و همکاری با هوشنگ ابتهاج در سال ۱۳۵۲، منجر به تشکیل گروه شیدا میشود. هر چند در دوران دانشکده هم با ناصر فرهنگفر و علیاکبر شکارچی و حسین عمومی پایههای این گروه را بنا کرده بودند. در سال ۱۳۵۴ کنسرت جشن هنر شیراز و اجرای تصنیف مشهور چهره به چهره، آغاز همکاری لطفی و محمدرضا شجریان بود و لطفی برای نخستینبار از ساز دف در موسیقی ایرانی استفاده کرد.
بعد از واقعه ۱۷ شهریور در سال ۱۳۵۷، گروه شیدا و عارف متشکل از حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، محمدرضا لطفی، محمدرضا شجریان و هوشنگ ابتهاج از رادیو و تلویزیون استعفا میدهند و به صورت مستقل و تحت همین نام در زیرزمین خانه لطفی مشغول اجرای سرود و موسیقی انقلابی میشوند. آلبومهای گروه چاووش از مهمترین آثار برجسته موسیقی کلاسیک ایرانی این دوران است.
محمدرضا لطفی پس از اقامتی طولانی در اروپا و امریکا، در سال ۱۳۸۵به ایران بازگشت و در همان ساختمان قدیمی نوستالژیک، مکتبخانه میرزا عبدالله مستقر شد و همچنان مشغول تدریس موسیقی و تهیه آثار تازه!
اثر گرافیکی فوق را که در آخرین روزهای حیات استاد لطفی طراحی کردم به واسطه عموزاده ایشان (ماهور) بر روی یک فوم بٌرد چاپ و برای بیمارستانی که لطفی در آن روزها بستری بود ارسال کردم. البته ناگفته نماند که این طرح مجددا پرداختتازهتری شده است. در سالهای اخیر و با پیشرفتهای منحصر به فرد گرافیک، چه به لحاظ تکنیکال و کاربردهای بصری در شبکههای مجازی و محیطی و... چه به اشکال متفاوت در ارائه سبکهای متفاوت "دیجیتال آرت"، این هنر مدرن نیز با اقبال عمومی مواجه شده است.
در شکلگیری یک اثر هنری و برای خلق یک پرتره «آرت دیجیتال» هم آنالیز شخصیت مورد نظر در ابعاد مختلف و ویژگیهای آن فرد بسیار لازم و ضروری است. اسکیس مدادی و یا هر ابزار دیگری برای ترسیم خطوط کلی پرتره در قوام گرفتن اثر موثر است و این که طراح در استفاده از «عکس» به چه میزانی از مهارت و تبحر رسیده است تا بتواند با طراحی یک پرتره به تمامی و یا بخشی از درونیات شخصیت یا کاراکتر فوق را عرضه بدارد.»
انتهای پیام
نظرات