به گزارش ایسنا، خبرگزاری آناتولی در گزارشی نوشت، به‌رغم توافق‌ها و پیمان‌های بین‌المللی، یونان همچنان به استقرار نیروهای مسلح در جزایر شرق دریای اژه به ویژه جزایر دودکانسا و جزایر کوچک اطراف آن از جمله جزایری که به ساحل غربی ترکیه بسیار نزدیک هستند، علاقه دارد.

در ماده ۱۳ پیمان لوزان که در سال ۱۹۲۳ میلادی به دنبال پایان جنگ جهانی اول امضا شد، آمده است: به منظور تضمین حفظ صلح، دولت یونان متعهد می‌شود تا محدودیت‌های ذیل را در جزایر موتیلنه، خیوس، ساموس و ایکاریا رعایت کند؛ هیچ پایگاه دریایی و هیچ دیوار دفاعی در جزایر مذکور ایجاد نخواهند شد.

جزایر دودکانسا با پیمان اوشی که به دنبال جنگ عثمانی و ایتالیا در سال ۱۹۱۲ میلادی امضا شد، به ایتالیا واگذار شد و تا زمان امضای پیمان پاریس در سال ۱۹۴۷ میلادی تحت حاکمیت ایتالیا قرار داشت.

از آنجایی که ایتالیا طرف کشورهای شکست‌خورده در جنگ جهانی دوم را گرفت، پیمان پاریس با متفقین در تاریخ ۱۰ فوریه سال ۱۹۴۷ میلادی امضا شد و این جزایر به یونان واگذار شدند. براساس این پیمان، تصمیم گرفته شد که جزایر دودکانسا و جزایر کوچک اطراف آن نظامی نشوند.

براساس این پیمان، این جزایر غیرنظامی خواهند بود و غیرنظامی باقی خواهند ماند. یونان از اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی به‌رغم اعتراضات ترکیه و تعهداتش تحت توافق‌های بین‌المللی، نیروهای مسلح خود را در جزایر دریای اژه مستقر کرده است.

در حالی که یونان صلاحیت قضایی الزام‌آور دیوان بین‌المللی کیفری را پذیرفته اما ملاحظات و استثناهایی را نیز برای احکام الزام‌آور این دیوان در رابطه با موضوعات مربوط به اقدامات نظامی ظاهرا مرتبط با "منافع امنیت ملی" مطرح کرده است. یونان با این توجیهات به منظور متوقف کردن بحث‌ها درباره نظامی کردن این جزایر در دیوان بین‌المللی کیفری، به طور ضمنی قبول کرده که تعهداتش تحت پیمان‌های بین‌المللی را نقض کرده است.

انتهای پیام