به گزارش ایسنا، سیره امام علی بن موسی الرضا (ع) را می‌توان به عنوان یکی از بهترین الگوهای تعامل اجتماعی که جهان از آن غافل مانده است نه تنها به مسلمانان بلکه به بشریت ارائه نمود تا از رهگذر منش تعاملی این امام بزرگوار انسان دنیای زیبا تری را تجربه کند و آئین مهرورزی و عطوفت را بیاموزد.

قرآن کریم به صراحت انسان را موجود با کرامت عالم خلقت دانسته و این کرامت را عطیه خدا به او بیان کرده است. از این رو انسان باید در تعاملات اجتماعی خود کرامت انسان را سرلوحه تعاملات خود قرار داده و به خود اجازه تحقیر  یا حتی نگاه حقیرانه نسبت به هیچ یک از موجودات عالم هستی اعم از انسان و غیر انسان را ندهد.
 
سیره امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) پر است از جلوه های ویژه حفظ کرامت انسان‌ها؛ همان انسان‌هایی که شاید در محضر کسانی بسیار کوچکتر از امام رضا (ع) بارها و بارها تحقیر شده بودند چون به محضر ایشان می رسیدند خود را در جایگاه واقعی انسان احساس می کردند.
 
ابن شهر آشوب در کتاب مناقب نقل می‌کند که روزی مردی از شیعیان که از سفر حج باز می‌گشت همه پول و توشه راهش تمام شد و از آنجا که مرد متمکنی بود دوست نداشت کرامت خود را جلوی هرکسی خدشه دار کند، از این رو به خانه امام رضا (ع) مراجعت کرد و حاجت خود را به محضر آن حضرت عرضه داشت و خود را از دوست داران و شیعیان ایشان معرفی کرد و از امام خواست تا مبلغی به او عطا کند و قول داد بعد از مراجعت به وطن آن مبلغ را از طرف امام صدقه بدهد؛ امام به داخل خانه برگشت و مبلغ ۲۰۰ دینار در کیسه‌ای گذاشت و از بالای در به او داد و فرمود این را بگیر و به خانه برگرد و بدان که نیازی به صدقه دادن این پول از طرف من نیست. زمانی که آن حضرت به داخل خانه بازگشتند اهل منزل از آن حضرت سوال کردند که چرا از لای در پول را به او دادید حضرت فرمودند دوست نداشتم شرمندگیش را در زمانی که حاجتش را برآورده می‌کردم ببینم.

منابع:

- سوا اسرا، آیه ۷۰، وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ... و به تحقیق ما به انسان کرامت بخشیدیم...
- مناقب، ج ۴، ص ۳۶۰

انتهای پیام