مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان در مجلس ظهر امروز در جمع خبرنگاران درباره سفر آتی رئیس جمهور به اصفهان و دستاوردهای این سفر برای زایندهرود، اظهار کرد: آقای رئیس جمهور هر جا بهعنوان سفر استانی میروند از چند هفته قبل مسئولان آن استان در یک رفت و برگشتی با معاونت اجرایی رئیس جمهور طرحهایی که امکان نهایی شدن در سفر دارد را مطرح میکنند. شابلن اعلامی به استان این است؛ طرحهایی نهایی میشود که اولا بالای ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، ردیف بودجهای داشته باشد، و جنس آنها هم از نظر نوع هزینهای به بروکراسی دولت، هزینهای اضافه نکند.
وی با طرح یک سوال ادامه داد: اما به نظر شما آیا جنس مشکل و مسئلهای که بخش مهمی از مردم اصفهان، مردم شهرستانهای شرق، خمینیشهر، نجفآباد، زرینشهر، فلاورجان، مبارکه و دیگر بخشهایی که درگیر زایندهرود هستند، پروژه ۵۰ درصد به بالا و ردیفدار و ساخت و سازی و قیر جاده و راه است؟ نه! آنها میگویند ما یک مسئله داریم و آن احیای زایندهرود است؛ باید این را حل کرد.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: احیای زایندهرود یکسری زیر پروژه دارد؛ مثلا یک جاهایی باید شفاف شود، جاهایی باید کشت اصلاح شود، جاهایی باید پساب فروخته شده پس گرفته شود، یا پساب تولید شده در بخشهایی باید تصفیه شده و به مصارفی برسد، اینها بعضا حتی ردیف بودجهای ندارد، جزء هیچ کدام از اشل بندی برنامههای جاری سفر رئیس جمهور به دیگر نقاط کشور هم نیست، ولی مطالبه مردم اصفهان است و آن را میخواهند.
طغیانی با بیان اینکه طبق اشل بندی دولت، آب اصفهان جزء برنامههای سفر قرار نمیگیرد، خاطر نشان کرد: در شابلن تعیین شده دولت برای سفرهای استانی چیزهایی مانند راه روستایی، مجموعه فرهنگی بهمان، کتابخانه ایکس، بیمارستان وای، تکمیل این و آن، احداث استخر و خانه بهداشت و کتابخانه و غیره است؛ اینها همه خوب و عالی است، اشکالی هم ندارد، اما این سفر مهمترین مسئله مردم را حل نمیکند.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با اعلام اینکه رئیس جمهور کمتر از دو هفته دیگر به اصفهان میآید، به جلسه دیشب خود با مجموعه مدیران شهری منهای استاندار و با حضور مسئول آب منطقهای و دیگران اشاره و تاکید کرد: دیشب در این جلسه یک جدول گذاشتند و گفتند اینها احتمالا پیشنویس حوزه آب رییس جمهور به اصفهان است، آنجا یک سوال مطرح کردم که آیا این جدول مسئله را حل میکند؟ و آنها پاسخ دادند خیر! گفتم اگر مسئله را حل نکند توقع و انتظار اصلی مردم از آمدن رئیس جمهور به اصفهان محقق نمیشود.
وی ادامه داد: البته گفتیم در این زمان باقی مانده باید تلاشهای دیگری کنیم، مثلا پروژه های جدی تری که مسئله را حل میکند مطرح کنیم، چون سد بزرگ ما همان سه شرط اشل برنامههای اعلامی دولت است؛ اینکه میگویند بالای پنجاه درصد پیشرفت داشته باشد، ردیف داشته باشد، وزارت نیرو و دستگاه حاکمیتی آن را تایید کند؛ بسمه تعالی! دستگاه حاکمیتی هنوز نمیداند اصلا برای زانیده رود میخواهد چه کند.
طغیانی با بیان اینکه من نمی گویم دولت نمیتواند مشکل را حل کند، ادامه داد: دولت باید برنامه داشته باشد، مثلا میگویند برای این سفر مسئله بهشت آباد و کوهرنگ سه که ردیف بودجه دارد را حل کنیم، اما برای منابع پروژه بهشتآباد گفته شده که فعلا منابع استانی و کمک صنایع استفاده شود، اما نکته این است که برای تونل سرتاسر به ما اجازه داده نشده، بهشت آباد یک خط لوله است و کارشناسان امر میگویند خط لوله مساله را حل نمیکند و تبدیل به چیز ناقصی شده است.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی درباره پروژه کوهرنگ سه هم گفت: کوهرنگ سه به بحث تملکها گره خورده است، آن طرف با احداث دریاچه سد یک روستا زیر آب میرود؛ حالا باید بروند زمینهای روستا را خرید و تملک کرد که البته پول این تملک آورده شده است که تازه میشود شروع توسعه سد تا آب بالا بیاید. اینها پروژههای کوتاه مدت ما نیست، نمیتوانیم برای این سفر روی آنها برنامهریزی کنیم.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه احیای زایندهرود مساله محیط زیست و فرونشست ما است، ادامه داد: مسئله ما این است رودخانه نباید خشک شود؛ این اصلا فارغ از کشاورزی است، حتی صنف کشاورزان اصفهان هم وقتی خطر جدی فرونشست را دیدند گفتند ما از حق خود گذشتیم، شما کف این زمین را تَر نگه دارید تا خانه های مردم روی سرشان خراب نشود.
وی ادامه داد: یک، دو، سه، چهار؛ اقداماتی که لازم است تا زایندهرود احیا شود و باید در سفر رئیس جمهور گنجانده شود؛ چون مهمترین مسئله ما است؛ این طور بگویم که اگر رئیس جمهور بیاید و برود و این مساله حل نشود، انگار هیچ مسئلهای از ما حل نشده است، چون بقیه را با بودجههای سنواتی و منابع داخلی و افتان و خیزان حل میکردیم آن که زمان نداریم و لحظه به لحظه وضعش بدتر میشود، همین احیای زایندهرود است.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این پرسش که راهکار چیست، گفت: این چارچوب های اعلامی دولت که وحی منزل نیست؛ یک شابلن معاونت اجرایی رئیس جمهور گذاشته شاید همه جا هم جواب داده باشد، اینجا جواب نمی دهد، اینجا مساله مردم در ردیفها نرفته؛ اگر بخواهیم در ردیف ها ببریم و یک به یک برای آنها ماده ۲۳ بگیریم، لااقل یک سال زمان خواهد برد؛ و اجرای آن هم اگر یک سال دیگر شروع شود هر کدامشان دو یا سه سال زمان میخواهد.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: پرسیدهام برای آبرسانی از دریا به رودخانه چه قدر زمان می برد؟ گفته اند حداقل پنج سال، تازه به شرط آنکه از همین لحظه که هنوز در مرحله مطالعه است کار را هم شروع کنیم، ضمن اینکه این پروژه گران است و هر متر مکعب آن دو تا سه یرو هزینه خواهد داشت و به برقی معادل نیروگاه شهید منتظری یعنی چیزی بالغ بر ۱۶۰۰ مگاوات برق برای انتقال آب هم نیاز دارد.
طغیانی با تاکید بر اینکه برای هر یک قطره آب به استان بیاید من استقبال میکنم و هر یک قطره آبی هم که بخواهد برود محکم جلویش میایستم، خاطر نشان کرد: گاه خلط بحثهایی هم استان مجاور میکند؛ مثلا میگویند آب در استان ما است، مدیریت آب که استانی نیست حوضه آبریز است؛ هفت درصد حوضه آبریز زایندهرود در استان مجاور است و ۹۳ درصد آن در استان ما و دو تکه از بخشهای استان اصفهان هم جزء حوضه آبریز کارون است.
وی ادامه داد: پست میگذارم، کامنت زیرش میگذارند؛ معلوم می شود دانش در حوزه آب هنوز وجود ندارد، مثلا استان مجاور میگوید چطور آب از جلوی ما بگذرد و بعد بگذاریم آب به استان شما برسد؛ ما میگوییم جلوی چشم چیست؟ نباید که به آب مثل مرزهای جغرافیایی و حدود استانی نگاه کنید؛ که اگر میخواهید اینطور نگاه کنید چطور ۲.۵ میلیارد متر مکعب آب جلوی چشم ما از استان خارج میشود و ۸۰۰ میلیون متر مکعب وارد میشود پس ما هم جلویش را بگیریم؟ درست است؟ اگر مشکل استانی است که ما هم استانیش کنیم، اینطور به نفعمان هم است.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی البته با بیان اینکه منطق آب میگوید کدام آب بیاید و کدام آب برود، ادامه داد: میگویند میخواستم آب را برای یزد ببرم حالا برایتان آب هم میآورم؛ مسئله ما این است که خب آن آب را ۲۰ سال است که بردید پس چرا چیزی جایگزینش نشد؟ کوهرنگ ۳ مگر قرار نبود آن را جبران کند؟ پس چه شد؟ تجربه تلخی که یزد برای ما گذاشت باعث شد که دیگر زیر بار هیچ طرح انتقالی نرویم و نمیرویم.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی درباره پیشروی طرح بن _ بروجن در استان همجوار به رغم مخالفت برخی نهادها و حتی حکم قضایی، تصریح کرد: بارها گفته ایم ما مخالف آبرسانی در استان چهار محال و بختیاری نیستیم، ما مخالف برداشت آب از حوضه آبریز زایندهرود برای طرح بن بروجن هستیم؛ ما می گوییم شما منابع آبی متنوع دارید از آنها به جای زایندهرود بردارید، از خِرسان و سبز کوه و دیگر بخشها بگیرید، زایندهرود دیگر توان بارگزاری جدید ندارد، قانون و شرع و عقل هم همین را میگوید.
وی با بیان اینکه شما حق آبه را ندهی و بعد یک جای دیگری آن را برداشت کنی، قصب است، اضافه کرد: متاسفانه فضا در کشور ما یک طرفه است که بر اساس پیشداوریها قضاوت انجام می شود، نه بر اساس قانون و مباحث علمی و حتی قانون هم گزینشی اجرا میشود "یؤمن ببعض و یکفر ببعض" است؛ این طرف داریم برداشتهای از استان اصفهان را کنترل می کنیم، بعد پایمان را از مرز اصفهان آن طرف میگذاریم میبینیم هیچ کنترلی انجام نمیشود.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی با اعتراض شدید به نحوه برداشت آب در بالا دست ادامه داد: همه چیز آنجا رهای رها است، از مرز اصفهان به آن طرف انگار یک کشور دیگر با قوانین دیگری است و قانون کشور ایران در آنجا حاکم نیست، یعنی اگر کسی کاری نکرده بی عرضه بوده، نه اینکه قانون جلویش را گرفته باشد. آنی که لوله کوچک برای آب میتوانسته ببرد برده، آنکه با کاسه میخواسته ببرد، برده و کسی هم که دوست داشته پمپ گذاشته است.
وی ادامه داد: تازه همه این ها تا قبل سد است؛ و بعد سد که هیهات؛ مرحوم شیخ بهایی وقتی طومار را می نوشت بعد از پل کله و سامان آب را به نواحی مختلف تفکیک کرد و برای قبل آن هم گفته هر کس دیگر هر چه میتواند ببرد؛ متعرض نشده؛ چرا؟ چون همه کوه است. مرحوم شیخ بهایی فکرش را هم نمی کرده که روزی برق بیاید و آب را تا نوک کوه ببرد و کشت و کار کند، جایی که بشر عقلش هم نمی رسد و لولههای آب مثل رشتههای ماکارونی از همه جای زمین بیرون زده است.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی درباره طرح بن _ بروجن گفت: این طرح لغو نشده، بلکه روز آخر فرصت تجدید نظر، وزارت نیرو اعتراض کرده و حکم در مرحله بررسی تجدید نظر است، اما بگذارید یک چیز را بگویم با این فضایی که من میبینم اگر حکم قطعی قطعی قطعی هم روی میز آنها بگذارید باز هم کار خودشان را میکنند، متاسفانه یک بام و دو هوا، یک کشور دو قانون، کشور و قانون و بی قانونی حاکم است.
وی درباره مصداق بی قانونی استان بالا دست به تخصیص آب برای سمیرم اشاره کرد و ادامه داد: میگویند برای آب شرب مردم سمیرم آب نمیدهیم بعد بر روی زایندهرود با این وضعیت ایجاد شده، ۳۱ پروژه بارگذاری جدید انجام دادهاند، این نهایت وقاحت است.
طغیانی درباره نتایج سفر آبانماه وزیر نیرو به اصفهان و میزان تحقق وعدههای او تا به امروز گفت: ایشان تقریبا هیچ کدام از تعهدات آن سفر را انجام نداد؛ از آن ۱۵۰۰ میلیارد متر مکعب آب که قرار بود به حقآبهدارها اختصاص یابد، ۲۰۰-۳۰۰ میلیارد متر مکعب با هزار مشکل و پیگیری هم داده نشد؛ برای پروژه آب رسانی دوم اصفهان که مخصوص آب شرب بود قول داده بود و عملا اتفاق خاصی نیفتاد.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی درباره دیگر وعدههای بر زمین مانده وزیر نیرو از آبانماه تاکنون ادامه داد: برای تصفیه تکمیلی پساب ۸۰۰ میلیارد تومان قول داده بود که یک ریال هم داده نشد و آن کارگروه ویژه هم که قرار بود بهطور منظم و با حضور یک معاون وزیر انجام شود هیچ کاری انجام نشد، ما همه این موارد را در قالب سوال از وزیر مطرح کردهایم که مورد استقبال مجمع نمایندگان استان هم قرار گرفته است.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی درباره عاقبت پروژه قطار شهری اصفهان - تهران، گفت: قطار سریعالسیر مهمترین پروژه زیرساختی ما در سالهای اخیر بوده و مزیتهای مهمی برای استان ما دارد که مهمترین آن تقویت موضوع گردشگری است؛ گردشگران از این طریق میتوانند از فرودگاه بینالمللی تهران ۳۵۰ کیلومتر مسافت را، یک ساعت و ۲۰ دقیقه طی کرده و به اصفهان برسند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد: در پروژه قطار سریع السیر اصفهان-قم-تهران؛ CREC یا شرکت راه آهن چین بهعنوان مجری و وزارت راه و شهر سازی هم کارفرما است؛ این شرکت در چین در ده سال معطلی پروژه قطار شهری اصفهان در خود چین بیش از ۳۰ هزار کیلومتر قطار سریع السیر راه اندازی کرده، اما در کار این ۴۰۰ کیلومتر فاضله میان دو شهر اصفهان و تهران مانده است! چرا؟ چون در ده سال گذشته بارها این پروژه میان شرکت مادر تخصصی ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور و راه آهن دست به دست شده، اعمال سلیقه صورت گرفته و حتی انقولتهایی هم از نظر بهره اقتصادی بر آن وارد شده است.
طغیانی توضیح داد: پروژه سال ۸۹ نهایی شده و شرکت چینی درست در سال ۹۲ و همزمان با تغییر دولت فعالیت میدانی خود را آغاز کرده است، در دولت یازدهم وزارت راه و شهرسازی تصمیم میگیرد پروژه را از شرکت مادر تخصصی ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور به راه آهن منتقل کند، اما باز با شروع دولت دوازدهم کارفرمای شرکت چینی عوض میشود، دولت تصمیم میگیرد ادامه این پروژه را در اختیار شرکت زیرساخت بگذارد، اما چون درست نبوده که شش ماه طول بکشد تا همه اسناد از راه آهن به شرکت زیر ساخت منتقل شود و بنا میشود تا اسناد همچنان در راه آهن و در وزارت راه و شهرسازی باقی بماند، اما شرکت ساخت آن را اجرا کند.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی به انتقال دوباره مسئولیت پروژه از شرکت زیر ساخت به راه آهن همزمان با آغاز به کار دولت اشاره کرد و گفت: وزیر به محض شروع فعالیت در نامه ای به همه نهادها و دستگاهها اعلام کرد که مجری پروژه های توسعه راه آهن و ریل شرکت راه آهن است. در این بین تاخیرهای شدیدی هم خورده و محاسبات مالی را تغییر داده است. این پروژه کار خود را با ارز ۱۲۰۰ تومانی شروع کرده و حالا میخواهد کار خود را با ارز نیمایی ۲۶ هزار تومانی جلو ببرد.
وی به برخی انتقادهای ناروا به این پروژه اشاره و تصریح کرد: برخی مانند سازمان توسعه و برنامه به طرحی که ۶۰ درصد زیر ساخت و زیر سازی آن در مسیر قم به اصفهان انجام شده، انقولت میآورند و می گویند دیگر اقتصادی نیست! البته به این راحتیها هم نیست چون طرف خارجی هم مدعی میشود، اما در بدنه کارشناسی از این مدل حرفها هم زده میشود.
طغیانی اعمال سلیقه در این پروژه را یکی دیگر از مشکلات پیش روی آن دانست و ادامه داد: از آن بدتر که هر بار کارفرما عوض شده، سلیقه مجری هم به مسئله دامن زده است. الان سلیقه راه آهن این است که کل اسکوپ پروژه از قم-اصفهان به تهران-اصفهان منتقل شود و ما میگوییم اینجا در مسیر قم- اصفهان زیر سازی انجام، محیط کارگاهی درست شده، کدام عقل سلیمی چنین چیزی را میپذیرد؟
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: در آخرین طرحی که روی میز گذاشتهایم، اینطور گفته شده که برای اجرایی شدن این پروژه قطار از قم تا تهران روی ریل برقی بیاید چون در این مسیر دو خطه برقی وجود دارد و از قم خط جدید تا اصفهان کشیده شود، و من شنبه هفتهای که گذشت از مجری چینی پرسیدم که با این طرح پروژه چه زمانی تمام میشود که گفت سه یا چهار ساله پروژه تحویل داده میشود.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی به جلسات مکرر استاندار اصفهان با وزیر راه و شهرسازی اشاره کرد و ادامه داد: موانع بسیار زیاد است، در بدنه کارشناسی تقریبا اغلب دستگاه ها مانند بانک مرکزی، بانک عامل که بانک صنعت و معدن است، سازمان برنامه و بودجه و راه آهن درگیر هستند و اغلب هم با این مسیر که در جریان است مخالف هستند حتی وقتی پای درد و دل برخی می نشینیم می گویند تعطیل کنیم و برخی می گویند باید آن را جا به جا کنیم اما ما با چنگ و دندان ایستاده ایم تا پروژه را به سرانجام برسانیم.
وی در پاسخ به این پرسش که حجم تقنینی در کشور تا چه حد برای مردم راهگشا بوده و چه قدر مسیر پیش پای مردم را هموار کرده است، تصریح کرد: قانون گذاری در کشور ما اصیل نیست، از ابتدا هم همین طور بوده است، پس از انقلاب قانون گذاری در کشور ترجمه ای، تطبیقی و از روی دست دیگر کشورها انجام می شده و حتی بعد از انقلاب هم که تلاش شد قانون گذاری داخلی انجام شود به دلیل نبود عقبه بومی، تئوریک و نظری پر از ایراد بوده است.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلی شورای اسلامی، با تشبیه قانون به ساختمان ادامه داد: قانون مثل ساختمان است، اگر قانون گذاری خوب انجام نشود، عین متروپل فرو میریزد و نه تنها بی اثر می شود بلکه ویرانه های ممکن است روی سایر قوانین هم بریزد، فقط تفاوتش این است که متروپل ویرانی اش دیده می شود ولی ویرانه قانون به لحاظ ظاهری معلوم نیست.
طغیانی با تاکید بر اینکه وضع قانون باید با نظر پژوهشکده ها و آیندهنگر اتفاق بیفتد، تصریح کرد: برای تحول نهاد قانون باید به آینده آن نگاه ویژه شود، همیشه به این فکر میکنم که اگر در مجلس نباشم من استاد اقتصاد هم میتوانم چنین چالش هایی را حل کنم، در دنیا برای این مدل کارها در اندیشکده ها تصمیم گرفته می شود، آنها برای بیست تا سی سال آینده ریل توسعه که قوانین است مورد بازنگری قرار می دهند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر نقش منفل دانشگاه در حل مشکلات بودجه ریزی و قانونگذاری برای استان و کشور خاطر نشان کرد: فضای دانشگاه ما در حوزه هر آنچه ما نیاز به پاسخ پرسش برای استان و کشور داریم، بیگانه است؛ اصلا نمیداند؛ من استاد بخش عمومی در دانشگاه اصفهان هستم؛ من هشت سال بودجه درس داده ام، ولی خودم اعتراف میکنم که نسبت به بودجههای بخش های مختلف استان بیگانه بودم.
وی با طرح این سوال که برخی می گویند دانشگاه باید در مسائل دخالت داده شود، ادامه داد: به این سوال این طور باید پاسخ بدهم که دانشگاه به معنای استاد و دانشجو هم برای حل این مشکل انگیزه داشته باشد، الان انگیزههای او این است که مقاله ای که نوشته ام Q۱ هست آیا رنک دارد یا نه؟ در حالی مسائل روزمره ما که رنک و رتبه ندارد، بنابراین کسی هم سراغشان نمیآید؟ شما میگویید بودجه ریزی اسلامی من حد را کمی پایینتر میآورم و میگویم بودجهریزی عقلانی انجام شود .
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی درباره معضل خام فروشی در کشور، خاطر نشان کرد: موادی که خام فروشی کرده ایم سال به سال با حجم بالا و ارزش کم اتفاق می افتد؛ ما حجم زیادی کالای بی ارزش صادر و در نهایت ۱۰ درصد سود میکنیم در حالی که ۹۰ درصد سود شامل حال خریداران ما میشود.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی به تدبیر بی حاصل مجلس برای مبارزه با خام فروشی اشاره کرد و ادامه داد: مجلس امسال بر کالاهای خام و نیم خام تعرفهای قائل شد، فکر میکنید چه مشکلی اتفاق افتاد؟ مواد خام و نیمه خام عمده صادرات ما را تشکیل میداده و حالا این تعرفه صادرات آنها را کم کرده و ما مشکل ارز آوری پیدا کردهایم و این جا است که به قول مثنوی معنوی؛ "از قضا سرکنگبین صفرا فزود"
طغیانی با اشاره به مشکل صندوق های بیمه ای و بازنشستگی در کشور، گفت: ما یک عمر صندوقهای بازنشستگی را باری به هر جهت اداره کردهایم، این صندوقها با تکیه بر شرکتهای مولد اداره نمیشده، مثلا بابت رد بدهی و دیون دولت به صندوقهای بازنشستگی بخشی از صنایع را به این صندوقها سوق دادهایم؛ کدام داراییها؟ آیا دارایی های سود رسان برای دولت؟ نه؛ اینها داراییهایی است که وقتی دست دولت هم بود اغلب زیانده با مدیریت فشل و سفارشی بوده است.
وی ادامه داد: صندوقهای بیمهای و بانشستگی ظاهرا دارایی های زیادی دارند، اما در عمل این داراییها مولد نیستند؛ یک بازنشسته روزی بخشی از حقوق خود را به صندوقها میریخته و صندوقها قرار بوده اینها را درست مدیریت کنند و بعد از این محل زندگی بازنشته را تامین کند، با اینکه دولت هم سالیانه از محل بودجه به صندق ها کمک میکرده، اما این مسئله دامنهدار و عمیق شده است.
انتهای پیام
نظرات