احمد فتحی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: روستای چمعلیشاه واقع در بخش باغ‌بهادران شهرستان لنجان هر ساله شاهد برگزاری آیین کهنی است که در روز هفتم محرم برگزار می‌شود. در این آیین مردم روستا نذورات خود را به منازلی می‌آورند که محل گرفتن گلاب از گل‌های محمدی خشک شده است و ضمن ادای نذر خود، در مراسم گلاب‌گیری نیز شرکت می‌کنند.
وی افزود: این مراسم با حضور پر شور زنان روستا برگزار می‌شود و خانم‌ها به روش‌های مختلفی از قبیل نوشتن روی دیگ به وسیله یک تکه چوب و یا روشن کردن شمع در کنار دیگ گلاب‌گیری، و یا برداشتن یک قطعه از چوب باقیمانده از آتش زیر دیگ و بردن آن به خانه و بازگرداندن آن به آتش دیگ در سال بعد، برآورده شدن حاجات خود را مسئلت می‌کنند.
رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان لنجان گفت: اهالی روستا در کنار این مراسم اقدام به پخت نذری می‌کنند و بعضا با آوردن مواد اولیه مانند رشته و نبات و چایی و ... در پخت نذورات پای گلاب مشارکت می‌کنند.
فتحی افزود: روش تهیه گلاب در این مراسم به سبکی خاص و انحصاری انجام می‌شده است، که در آن گل‌های خشک شده محمدی را در یک دیگ مسی ریخته و روی آنها را آب می‌ریزند، سپس یک ظرف خالی را در وسط دیگ روی یک چهارپایه فلزی قرار می‌دهند، به صورتی که این ظرف بر روی محتویات دیگ قرار گیرد. در انتها نیز در دیگ را که مقداری نخ پنبه‌ای به آن بسته شده است روی دیگ گذاشته و با خمیر روزنه‌های اطراف در دیگ را می‌بندند و آتش را زیر دیگ روشن می‌کنند.
وی خاطرنشان کرد: گرمای آتش باعث جوش آمدن آب و گلاب شده و گلاب تبخیر شده پس از برخورد با در دیگ به حالت مایع در آمده و از طریق نخ پنبه‌ای آویزان شده به آن به داخل ظرف روی چهارپایه داخل دیگ می‌ریزد.
رئیس اداره میراث فرهنگی لنجان ادامه دهد: گلاب به دست آمده در این آیین کهن در مراسم روز تاسوعا و عاشورا بین مردم توزیع می‌شود و مردم از این گلاب به عنوان تبرک استفاده می‌کنند.
فتحی گفت: اداره میراث فرهنگی شهرستان لنجان، با حمایت و پیگیری دهیار و اعضای شورای اسلامی روستای چمعلیشاه، ضمن دعوت از کارشناس ثبت پرونده‌های میراث فرهنگی ناملموس استان اصفهان،اقدام به مستندنگاری و برداشت میدانی اطلاعات مربوط به این آیین کرده و امید است پرونده این آیین پس از طی مراحل تدوین و تصویب، در فهرست مواریث فرهنگی ناملموس کشور به ثبت برسد.
انتهای پیام
نظرات