سیدمحسن اصغری نکاح در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص اهمیت آغاز ورزش در سنین کودکی اظهار کرد: سبک زندگی ورزشی در سنین کودکی آغاز می‌شود و یک فعالیت ضروری برای تمام افراد به حساب می‌آید اما ورزش کودکان با چندین مساله پیوند خورده‌ است. البته پویا بودن بازی و فعالیت‌های روزانه کودکان نوعی ورزش عمومی آزاد محسوب می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: کودکان از سنین پنج یا ۶ سالگی آماده فراگیری ورزش می‌شوند و در این سن به خوبی می‌توانند تعامل، دریافت و تقلید کنند. با توجه به اینکه هر چیزی در فضای ورزشی منبع تقلید آنان می‌شود، باید توجه داشت مربیان ورزشی در این رده سنی صرفا به آموزش تخصصی تربیت بدنی نمی‌پردازند بلکه الگوی تمام‌عیار کودکان هستند که از رفتار، گفتار و منش آن‌ها الگوبرداری می‌شود.

وی افزود: اگر در پی درونی‌سازی و فرهنگ‌سازی ورزش در کودکان هستیم، باید مربیان را نسبت به اینکه ‌شخصیت ارزنده‌ای داشته باشند، متمرکز کرد چرا که مربیان بسیاری هستند که از نظر آموزش ورزش عملکرد بسیار مطلوبی دارند اما ملاحظات اجتماعی و فرهنگی آنان آنقدر که باید و شاید قوی نیست. اثرگذاری شخصیتی در کودکان بیشتر از نوجوانان، جوانان و بزرگسالان است. البته رد پاهایی از آن در سایر رده‌های سنی هم دیده می‌شود.

این روانشناس کودک عنوان کرد: کودکان در سن چهار یا پنج سالگی در کنار یکدیگر اما تنها بازی می‌کنند و در سن ۶ یا هفت سال به صورت گروهی و با تعامل با یکدیگر بازی می‌کنند. ورزش گروهی به علت تقویت روحیه تعامل و مشارکت مناسب‌تر است؛ بنابراین هدایت کودکان به سمت ورزش در این سن اثربخشی بیشتری دارد. اگر بتوان به دیدگاه پرورش همگانی کودک تمرکز کرد، در نوجوانی که قدرت تصمیم‌گیری وی بیشتر می‌شود،   گرچه به لحاظ قانونی وی صلاحیت تصمیم‌گیری ندارد اما توان تفکر در خصوص آینده را دارد.

اصغری‌ نکاح گفت: در مجموع کودکان در این سن از نظر ذهنی، زبانی و ارتباطی آماده می‌شوند که فعالیت‌های ساده، عینی و متناسب با درک خود را فرا بگیرند. از این نظر برنامه‌های ورزشی در این سنین بسیار مطلوب است. برای انتخاب رشته ورزشی کودکان نکات روانشناسی وجود دارد و باید ورزش و بازی‌های بومی را که علاوه بر هویت‌بخشی در فضاهای آپارتمانی قابل اجراست را به ورزش کودکان  تعمیم دهیم.

وی با تاکید بر اینکه دیدگاه مثبت خانواده نسبت به ورزش بر کودک موثر است، افزود: به ویژه تا قبل از پنج سالگی خانواده باید در کنار کودک باشد و دیدگاه والدین باید نسبت به ورزش، تحرک و سبک زندگی ورزشی تغییر و دیدگاه مثبتی را اختیار کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص معایب ورزش قهرمانی در کودکان خاطرنشان کرد: در ورزش قهرمانی برای کودکان چالش و تعارض وجود دارد. در جهان برای کسب عنوان قهرمانی در بزرگسالی روی کودکان تمرکز می‌کنند چون به عقیده آنان برای قهرمانی باید از کودکی کار را آغاز کرد. از طرفی کودک درک و امکان انتخاب و تعریف درستی از رقابت ندارد. کودکان ظرفیت‌هایی برای شکست خوردن و راه نیافتن به مرحله بعدی ندارند.

این روانشناس کودک ادامه داد: ورزش قهرمانی به ملاحظات بیشتری از جمله ضرورت استعدادیابی و هدایت استعدادهای برتر ورزشی نیازمند است اما باید نسبت به وقوع مسائل حاشیه‌ای مراقب کرد. کودکان قدرت انتخاب ندارند و انتخاب دیگران در تصمیمات آن‌ها موجب تغییرات مثبت یا منفی در مسیر زندگی‌شان می‌شود.

اصغری‌ نکاح در خصوص تاثیرات ورزش در کودکی بر عملکرد مغز نیز تصریح کرد:  نباید افراد را در مغز خلاصه کرد بلکه لازم است شخصیت انسان را در ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار داد. ورزش بر ابعاد مختلف شخصیتی، عصب‌شناختی و فیزیولوژیکی فرد اثر مطلوب دارد. یادمان باشد هدف نهایی از ورزش کردن صرفا تقویت جسم نیست بلکه تعالی شخصیت است.

وی با اشاره به فرازی از بیانات امام خمینی(ره) درباره ورزش افزود: این سخن ایشان که فرمود «ما پهلوان می‌خواهیم»، بسیار خردمندانه است چرا که ممکن است یک ورزشکار قهرمان باشد اما منش پهلوانی نداشته باشد. پهلوانی مهمتر از قهرمانی است. در واقع باید در عین توانمند بودن تواضع، هم‌فهمی و مشارکت اجتماعی هم مورد توجه باشد. بازخوانی داستان‌های ورزشکارانی که اخلاق و ورزش را با یکدیگر پیوند زدند برای کودکان مفید است، منش پهلوانی قهرمانی را هم به همراه دارد.

اصغری‌ نکاح خاطرنشان کرد: تاثیرات ورزش بر مغز بخش کوچکی از تاثیرات آن بر انسان است. تاثیرات ورزشی بر مغز و جسم انسان باید در خدمت تعالی و روحیه ورزشی باشد. باید تلاش کنیم روحیه تعامل و مشارکت و منش پهلوانی را در ورزش کودکان ارتقا دهیم.

انتهای پیام