احمد جلالی در مراسم خاکسپاری مرحوم ابتهاج در باغ محشتم رشت، با بیان اینکه استاد خودش می خواست که با «سایه» شناخته شود و ما او را سایه صدا می کنیم، گفت: به عنوان یک علاقمند به سایه ایران و دوستدار فرهنگ و ادب و زبان فارسی می گویم که سایه به ایران و رشت عشق می ورزید.

وی با اشاره به آخرین روزهای بستری سایه در بیمارستان آلمان، افزود: مدتی پیش که سایه در بیمارستان بستری بود مودبانه نبود که صریحا از ایشان سوال کنیم که می خواهد در کجا آرام بگیرد، اما پزشک او با ظرافت بیت «ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست/ منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست» را خواند و سایه گفت «رشت شهر خودم».

سفیر و نماینده ایران در یونسکو، ملاقات با سایه را سعادتی برای خود دانست و عنوان کرد: سایه با علاقه ویژه ای از این شهر سخن می گفت.

جلالی، با اشاره به شعر «تاسیان» سایه، اضافه کرد: امشب شب تاسیان سایه است و از شما می خواهم امشب این شعر را بخوانید.

وی سایه را یکی از دانه های درشت زنجیره ادبیات فارسی و مفاخر بزرگ ایران زمین از رودکی تاکنون دانست و خاطرنشان کرد: امروز سایه به رشت آمده و به دست شما سپرده شده است.

سفیر ایران در یونسکو، با بیان اینکه وقتی دانه فرهنگ در کشور کاشته می شود و می شکافد از آن باغ ها روان خواهد شد، تصریح کرد: این شهر فرزندی را به وجود آورد و دانه ای را در تاریخ فرهنگ و ادب ایران کاشت که وقتی این دانه باز شد باغ ها روان شد.

وی باغ محتشم را نماد باغ های زیادی در تاریخ فرهنگ و ادبیات ایرن دانست و یادآور شد: میراث سایه را بزرگ خواهیم داشت.

انتهای پیام