به گزارش ایسنا، علی‌رغم حملاتی که گهگاه در افغانستان صورت می‌گیرد – حملاتی که اکثر آن‌ها حاکمان طالبان را هدف قرار می‌دهند – سطح کلی خشونت در سراسر این کشور از زمانی که طالبان حکومتش را مجدد آغاز کرده، کاهش یافته است. اما این بدان معنا نیست که مردم افغان از دهه‌هایی که کشورشان درگیر جنگ بود، رهایی یافته‌اند.

«امتیاز طیاب» خبرنگار سی‌بی‌اس نیوز اخیرا به افغانستان بازگشت و از روستایی که در اوج جنگ و در میان آتش مسدود شده بود، بازدید کرد. وی طی این بازدید با مردمی ملاقات کرد که همچنان کوشش و تقلا می‌کردند تا زندگی‌هایشان را از نو بسازند.

طیاب باری دیگر خیابان‌های ولایت وردک را شلوغ و پرجنب‌وجوش دید. پایگاه طالبان برخلاف کابل، پایتخت افغانستان که در طول دو دهه در زمان حضور آمریکا شاهد پیشرفت بود، تغییر چندانی نکرده است. روستای "داغ‌باغری" (Daagbaghri) یکی از آن مناطقی است که در میانه جنگ مسدود شد و امروز به ویرانه‌های قدیمی و باستانی شبیه است. اما دردی که در آنجا رخ داد همچنان توسط افرادی که آن را زمانی خانه می‌نامیدند، احساس می‌شود.

تصور اینکه تنها ۲۰ سال پیش – درست هنگامی که ایالات متحده حمله خود را در افغانستان جهت براندازی طالبان به‌راه انداخت – این روستا پررونق و پر از خانوار بود، دشوار است. اما این روستا به سرعت تبدیل به خط مقدمی میان نیروهای آمریکایی و طالبان شد و پس از تخریب آن، همه بجز "مارشال"، تنها ساکن این روستا، این مکان را ترک کردند.

مارشال، تنها ساکن این روستا به خبرنگار سی‌بی‌اس گفت: جنگ اینجا بسیار شدید بود. گلوله‌ها به هر خانه‌ای اصابت می‌کردند. تانک‌های آمریکایی در جاده اصلی متوقف می‌شدند و به خانه‌ها تیراندازی می‌کردند. در نبردهای تلخ میان طالبان و نیروهای آمریکایی، خانواده‌های عادی میان این درگیری می‌ماندند و گاها هم به حمایت از طالبان متهم می‌شدند.

خبرنگار سی‌بی‌اس با "منهاج‌الدین" دیدار کرد؛ پدری که ۱۲ سال پیش در یکی از شب‌های حمله در روستایی واقع در ولایت وردک توسط نیروهای آمریکایی دستگیر شد. او گفت سه تن از پسرانش زمانی که خواب بودند، با ضرب گلوله‌ای کشته شدند. این خبرنگار از منهاج‌الدین پرسید که نیروهایی که او را دستگیر کردند چه چیزی در حین بازجویی پرسیدند.

وی به خبرنگار گفت: هنگامی که آمریکایی‌ها آن شب مرا دستگیر کردند، پرسیدند که طالبان کجاست. من به آن‌ها گفتم که هیچ ارتباطی با طالبان ندارم. من پرسیدم که آیا آن‌ها مدرکی درخصوص دیدار من با طالبان دارند اما آن‌ها پاسخی ندادند.

طیاب پرسید: «بنابراین پسران شما به خاطر یک اشتباه کشته شدند؟»

این پدر افغانستانی پاسخ داد: «وقتی که آن‌ها نتوانستند ادعای خود را ثابت کنند، شروع به پرسیدن این سوال کردند که چرا من از دولت حمایت بیشتر نکردم. و من پرسیدم، چگونه باید همکاری بیشتر کنم؟»

این خبرنگار از منهاج‌الدین پرسید که چه کسی مقصر مرگ پسرانش است؟ و این پدر افغانستانی درنگ نکرد و گفت: «ما آمریکایی‌ها را مقصر می‌دانیم. آن‌ها چرا مردمان بی‌گناه را کشتند؟»

در سال ۲۰۱۵ نیروهای آمریکایی در افغانستان از ولایت وردک خارج شدند و کنترل آن را به ارتش افغانستان سپردند. آن پایگاه متروکه اکنون پرچم طالبان را به اهتزاز درآورده است: بازمانده‌ای از گذشته‌های اخیر که همچنان وجود افرادی که این منطقه را خانه می‌نامند، تسخیر می‌کند.

انتهای پیام