• یکشنبه / ۸ آبان ۱۴۰۱ / ۱۸:۴۹
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 1401080805482
  • خبرنگار : 71626

چرا دانشجویان از فارسی عمومی متنفرند؟

چرا دانشجویان از فارسی عمومی متنفرند؟

در نشست «ضرورت توجه به زبان و ادبیات فارسی و کارکردهای‌ آن در جامعه امروز» درباره علت «تنفر» روزبه‌روز دانشجویان از درس فارسی عمومی بحث شد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزۀ هنری، فریده داودی‌مقدم - مدرس دانشگاه - در این نشست، ابتدا دربارۀ تمایل نداشتن دانشجویان به زبان و ادبیات فارسی و «تنفر» آنان از این درس اشاره و سپس با طرح پرسش‌هایی اظهار کرد: ما چه هویت فرهنگی‌ای به ادبیات داده‌ایم که دانشجو به اینجا رسیده است؟ اگر از منظر زیبایی‌شناسی ادبیات را به دانش‌آموزان می‌آموختیم چنین می‌شد؟

او سپس با اشاره به گرایش جدی مردم آمریکا به ترجمه‌های کلمن بارکس از آثار مولانا خاطرنشان کرد: دروسی از ادبیات، که در دبیرستان‌های ما تدریس می‌شود، بیشتر از قالب پایداری و اندرز انتخاب شده‌اند و این تک‌صدایی، بزرگ‌ترین آسیب در حوزه انتخاب محتوای کتاب است.

این مدرس دانشگاه زبان و ادبیات فارسی با اشاره به آماری که نشان‌دهندۀ «تنفر» روزبه‌روز دانشجویان از درس فارسی عمومی است، هشدار داد: مسئلۀ زبان و ادبیات به‌شدت در دانشگاه‌ها ضعیف شده و باید پژوهشگران و دلسوزان عرصۀ ادبیات فارسی را متوجه این آسیب، تقابل و ضعف کرد.

مهدی صالحی، فعال حوزه زبان فارسی و مجری کارشناس نشست هم با اشاره به توجه و اهتمام فرهنگ‌های مختلف درباره چگونگی تربیت ذوق عمومی این پرسش را طرح کرد: فهم زیبایی‌شناسانه و لطافت در کجا باید قرار گیرد؟ در این زمینه بسیاری از عرصه‌ها از دست حاکمیت خارج شده و دست مخالفان ایران افتاده است. 

صالحی در این‌باره افزود: ورود ما به عرصۀ تک صدایی مهوع شده و طبق آماری که صدا و سیما ارائه کرده است، ۷۵درصد خانواده‌ها گفته‌اند که فرزندانشان از درس ادبیات فارسی متنفرند.

فریده داودی مقدم در ادامه این نشست بخشی از این جریان را ناشی کنکوری‌بودن ادبیات اعلام کرد و گفت: شاهنامه در روزگار گذشته، وجهی درمانی داشته و اجرای فرازهایی از آن در قالب نقالی و پرده‌خوانی آن برای دانش‌آموزانی که سست عمل و خجالتی  بوده‌اند توصیه می‌شده است. وی در پایان اضافه کرد: زبان و ادبیات در دانش‌آموزان دورنی نشده است.

براساس این گزارش، نشست‌های «زبان کودک در بحران و رسانه» با حضور فرزانه فخریان، فعال رسانه‌ای و پژوهشگر زبان، «خطاهای شناختی‌زبانی در ناآرامی» با سخنرانی پویا امامی مترجم و مولف کتاب در زمینه علوم شناختی و پژوهشگر فرهنگ، «نافرهنگی‌شدن زبان در بستر تحولات اجتماعی» با حضور دکتر صادق رشیدی، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان و پژوهشگر فرهنگ و هنر، «زبان به‌مثابه تصویر هویت در ناآرامی‌های ۱۴۰۱» با سخنرانی محمدجواد عظیمی، استاد دانشگاه، «روایت‌ها درجامعه؛ ارزش‌های صدق و کارآمدی» با سخنرانی کورش علیانی، دانش‌آموختۀ زبان‌شناسی و پژوهشگر، «جامعه‌شناسی شعارهای طنز جنبش‌های اجتماعی» با سخنرانی محمد فکری، دانش‌آموختۀ جامعه‌شناسی از دیگر نشست‌هایی بودند که پنج‌شنبه  (۵ آبان۱۴۰۱) در گام اول همایش «هویت‌ زبانی ناآرامی۱» در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شدند.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۴۰۱-۰۸-۰۹ ۱۴:۴۴

واژه ی را در ادبیات فارسی نام و نشانی دارد. ضمن اینکه اغلب دانشجویان برای کسب درآمد و دستیابی به منابع ثروت و قدرت به رشته ها علاقمند میشوند نمیشود به آن ها سخت گرفت. مدرک گرایی و مد در دانشگاه ها موج میزند. کمتر دانشجویی را میتوان یافت که علم را به خاطر خود علم بیاموزد. تشنگی دانشجویان به علم برای فارغ التحصیل شدن است و حال آنکه جشن فارغ التحصیلی خرده گمانی بیش نیست. چون کسی که در رشته ای سر رشته پیدا کرد تا آخر عمر باید دانشجویی کند که این در کمتر انسانی یافت می شود.