دکتر اصغر زمانی در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد چالش کمبود بودجه در مؤسسات پژوهشی، توضیح داد: متاسفانه ما نیز در مرکز پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی مانند مراکز پژوهشی دیگر با مشکلات بودجه مواجه هستیم. بیشترین بودجه مؤسسات پژوهشی خصوصاً مؤسسات پژوهشی که در رشته‌های علوم پایه و علوم انسانی هستند، صرف حقوق و دستمزد می‌شود. چون مؤسسات پژوهشی علوم انسانی کم‌تر می‌توانند طرح‌هایی را از صنعت بگیرند و درآمد اختصاصی بالاتری داشته باشند.
وی ادامه داد: این تفاوت‌ها را در بودجه و امکانات مؤسسه‌های پژوهشی می‌توان دید. وقتی عمده بودجه ما صرف حقوق و دستمزد شود، مسلماً برای پژوهش بودجه کم‌تری می‌ماند.
به گفته زمانی، حقوقی که به عضو هیئت‌علمی پژوهشی تعلق می‌گیرد، همان پولی است که باید هیئت‌علمی با آن پژوهش کند و حقوق عضو هیئت‌علمی پژوهشی به نوعی بودجه پژوهشی است. به همین دلیل برای طرح‌ها و ایده‌های بلندپروازانه خیلی اوقات دچار کمبود بودجه هستیم و این چالش را در مؤسسات پژوهش علوم انسانی مشاهده می‌کنیم.
معاون پژوهشی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی در پاسخ به این‌که چرا از یافته‌های پژوهشی کم‌تر در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها استفاده می‌شود؟، گفت: یک بخش پژوهش به ظهور ایده و مسئله‌یابی برمی‌گردد و یک بخش دیگر از زمان به ثمر رسیدن پژوهش تا تبیین و ارسال آن به دست مدیر اجرایی است. عوامل گسترده‌ای دست‌به دست هم می‌دهند که پژوهش‌های ما اجرایی نمی‌شود.
وی ادامه داد: خیلی از این عوامل را در پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها هم می‌بینیم. یکی از این عوامل به عدم مسئله‌یابی صحیح، انجام پژوهش‌های تکراری و یا کیفیت ضعیف پژوهش‌ها برمی‌گردد.
زمانی خاطر نشان کرد: در مطالعات مرکز پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی نظارت‌های بیشتری برای بالا بردن کیفیت وجود دارد. مسئله توسط هیئت‌عملی و یا بر اساس ماموریت‌های مؤسسه و یا مسائل آموزش عالی کشور، انتخاب شده و در گروه نظرات تخصصی داده می‌شود و بعد در شورای پژوهشی مورد بررسی قرار می‌گیرد و برای آن ناظر تعیین می‌شود. بنابراین کم‌تر افت کیفیت پژوهش‌ها را در مرکز پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی شاهد هستیم.
وی تاکید کرد: البته من منکر این موضوع نیستم که هیچ نقصی وجود ندارد و هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید یک پژوهش بی‌عیب و نقص است، چرا که شاخصه‌های مختلفی برای کیفیت وجود دارد.
پژوهشگران نمی‌توانند مدیران را ملزم به اجرای یافته‌های پژوهشی کنند
عضو هیئت‌علمی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، عامل مهم دیگر را سیاست‌گذاران عنوان کرد و گفت: این که محتوای پژوهشی بخواهد مورد استفاده قرار بگیرد، در اختیار مدیر اجرایی است. پژوهشگر نمی‌تواند مدیر اجرایی را ملزم به اجرای یافته‌های پژوهشی کند.
وی با اشاره به این‌که بسیاری از مدیران اجرایی ما از پژوهشگران جدا هستند، اظهار کرد: آن‌چه که در ذهن پژوهشگر است، با آن‌چه که در ذهن مدیر اجرایی است، گاهی اوقات فاصله دارد. برای همین متاسفانه بسیاری از پژوهش‌ها هستند که می‌بینیم خیلی کاربست نداشته‌اند. به همین دلیل مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی فرمی به نام «از ما» طراحی کرده که ایده پژوهشگران به زبان مدیران اجرایی است.
زمانی با بیان این‌که فرم «از ما» می‌تواند به نزدیک کردن دیدگاه‌های پژوهشگر و مدیر اجرایی کمک‌کند، خاطر نشان کرد: ما در این یک سال سعی کردیم در مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، با استفاده از فرم «از ما» و متصل کردن پژوهشگران به مدیران اجرایی گامی را برای اجرایی کردن پژوهش‌ها برداریم. هیچ‌چیز مثل این نیست که پژوهشگر ببیند که حاصل عمرش مورد استفاده و کاربست قرار گرفته است.
انتهای پیام
نظرات