به گزارش ایسنا، مصطفی اردستانی در سال ۱۳۲۸، در روستای «قاسم آباد» از توابع شهرستان ورامین متولد شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهرستان ورامین گذراند و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۴۸، به خدمت سربازی اعزام شد. اردستانی خدمت سربازی را به عنوان سپاه دانش در یکی از روستاهای اسفراین انجام داد. شرایط جغرافیایی منطقه در آن زمان برای کشت خشخاش مساعد بود و اهالی روستا به صورت فراگیر مبادرت به کشت آن می‌کردند اما، اردستانی آنها را از این کار باز می‌داشت.

نبرد هوایی عقاب ایرانی با یک فرمانده پاکستانی

پس از انجام خدمت سربازی در سال ۱۳۵۰، وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد، پس از گذراندن مقدمات آموزش پرواز در ایران، به منظور تکمیل دوره خلبانی به کشور آمریکا اعزام شد و پس از اخذ دانشنامه خلبانی به ایران بازگشت و با درجه ستوان دومی در پایگاه چهارم شکاری دزفول به عنوان خلبان هواپیمای «اف ۵» مشغول به خدمت شد. مصطفی اردستانی در سال ۱۳۵۴، به عنوان یکی از خلبانان منتخب نیروی هوایی، برای انجام یک سری مسابقات تیراندازی با هواپیما عازم پاکستان شد. او  که به رغم جوانی، مهارت بالایی در پرواز داشت، تصمیم می‌گیرد در آسمان با سرگرد پاکستانی به یک نبرد هوایی آزمایشی بپردازد.

نبرد هوایی شروع می‌شود و بعد از چند لحظه، در میان حیرت حاضران، مصطفی با چند مانور ماهرانه خود را به پشت هواپیمای سرگرد پاکستانی می‌رساند و به اصطلاح از او «شات» می‌گیرد. مصطفی اردستانی با توجه به هوش بالا و به دلیل اندام ورزیده‌ای که داشت، به تدریج به یکی از بهترین خلبانان نیروی هوایی تبدیل شد. بعد از یک سال از این پایگاه به پایگاه ششم شکاری منتقل شد و تا سال ۱۳۵۶، در این پایگاه و بعضاً در پایگاه چهارم شکاری دزفول، خدمت کرد.

چاپ نشریه «مخلصین»

مصطفی اردستانی پس از انقلاب با جمعی از همکاران، به انتشار یک نشریه درون گروهی به نام «مخلصین» اقدام کرده بود که حاوی مطالب اعتقادی و فرهنگی بود و به رغم شمارگان محدود، جالب توجه و در آگاه‌سازی کارکنان بسیار مؤثر بود. این خلبان در سال ۱۳۵۹، به عنوان افسر خلبان شکاری در پایگاه شکاری تبریز مشغول به خدمت بود که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آغاز شد، به رغم اینکه در روز حمله هوایی دشمن به خاک میهن اسلامی در مرخصی به سر می‌برد، ولی بلافاصله خود را به پایگاه مربوطه رساند و پروازهای جنگی خود را شروع کرد.

اردستانی از روز دوم مهر ۱۳۵۹، پروازهای جنگی خود را آغاز کرد. با توجه به شهامت مثال زدنی‌اش و انجام عملیات بسیار مشکلی که در طول یک سال اول جنگ انجام داد، در سال ۱۳۶۰ به درجه سرهنگ دومی مفتخر شد و بلافاصله به عنوان فرمانده پایگاه پنجم شکاری امیدیه اهواز منصوب شد. در تمام مدتی که فرمانده پایگاه هوایی امیدیه بود و تا چندی بعد از آن، به صورت داوطلبانه به پایگاه چهارم شکاری دزفول – که نزدیک‌ترین پایگاه به مرز عراق بود – می‌رفت و سخت‌ترین و خطرناک‌ترین عملیات‌ها را انجام می‌داد.

انتصاب در معاونت عملیاتی پایگاه دوم شکاری

در سال ۱۳۶۳، به سمت معاون عملیاتی پایگاه دوم شکاری منصوب شد. پس از سه سال انجام وظیفه در این مسئولیت، در سال ۱۳۶۶ به عنوان مدیریت آموزش عملیات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد. پس از شهادت سرلشکر خلبان عباس بابایی که معاونت عملیات نیروی هوایی را عهده دار بود، شهید اردستانی به این سمت (معاونت عملیات نیروی هوایی) برگزیده شد و تا زمان شهادت ( ۱۳۷۳/۱۰/۱۵)، عهده‌دار این مسئولیت مهم بود.

سرلشگر خلبان، شهید مصطفی اردستانی، در طول جنگ تحمیلی، همواره داوطلب مأموریت‌های مشکل بود و بارها اتفاق می‌افتاد که در یک روز، هفت بار به خاک دشمن حمله می‌برد و بدون شک او با انجام ۴۰۰ پرواز برون مرزی بر فراز خاک دشمن و ۱۷۲۴ ساعت پروازهای مختلف در خاک میهن اسلامی، یکی از قهرمانان جنگ به حساب می‌آید که چندین بار تا مرز شهادت پیش رفت و سرانجام در تاریخ  ۱۳۷۳/۱۰/۱۵ بر اثر سانحه هوایی، به همراه فرمانده نیروی هوایی، سرلشکر شهید منصور ستاری و چند نفر دیگر از همرزمانش، به آروزی دیرینه‌اش رسید و به لقاء معبود پیوست.

شهید اردستانی به هنگام شهادت ۴۶ سال سن داشت و از وی دو فرزند پسر و دو فرزند دختر به یادگار مانده است. وظیفه شناسی، دلاوری، شجاعت و دیگر خصوصیات ویژه این شهید بزرگوار تا حدی است که فرمانده کل قوا در مورد او چنین فرمودند: «شهید اردستانی یکی از پاک‌ترین، مخلص‌ترین و مومن‌ترین افراد تمام قشرها بود. او عنصری فدایی و شهیدی زنده بود و عزیزانی از قبیل شهید اردستانی و دیگر دوستانی که به شهادت رسیدند، داغی است بر دل هرکسی که نسبت به نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران احساس خویشاوندی و نزدیکی می‌کند. برای من و ملت عزیز این یک داغ بزرگ بود. با بودن شهید اردستانی در عملیات، قلب من آرام بود.»

مصطفی اردستانی بارها در طول یک روز، تا ۱۳ سورتی پرواز عملیاتی داشت که این خود به نوعی یک رکورد در نیروی هوایی محسوب می‌شود. به همین سبب بود که در نیروی هوایی، به او «شیرنهاجا» می‌گفتند.

سفر با دوچرخه تا نماز جمعه

 مصطفی تا آخرین روزها با دوچرخه از حبیب آباد به نماز جمعه ورامین که هفت کیلومتر فاصله داشت می‌رفت. در قسمتی از وصیت نامه‌اش می‌گوید: « الهی! از عمق جانم از تو می‌خواهم که به حق پنج تن آل عبا که تمام جهان به خاطر آنها برپاست ، مرا از دوستان علی (ع) و اولاد علی (ع) قرار دهی. به حق زین العابدین به من لذّت عبادت و به حق باقرالعلوم ، لذت علم و به حق امام صادق لذت صداقت و به حق امام کاظم لذت فروبردن غضب و به حق امام رضا لذت رضایت از الله و به حق محمد بن علی امام جود لذت جود و ایثار و سخاوت و به حق علی بن محمد لذت هدایت و به حق امام عسگری لذت سرباز و رزمندْ اسلام بودن و به حق امام مهدی (عج) لذت فرماندهی بر سپاه اسلام را به من عنایت کن!»

انتهای پیام