به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، دولت کانادا به درخواست مجوز پرتاب مداری از خاک این کشور چراغ سبز نشان داده و یک فرودگاه فضایی را در نوا اسکوشیا پاکسازی کرده است تا نه تنها برای میزبانی نخستین ماموریت زیرمداری خود در سال ۲۰۲۳ درخواست دهد، بلکه برای پرتاب مداری آزمایشی در سال ۲۰۲۴ تلاش کند.

شرکت هوافضای «ماریتایم لانچ سرویس»(Maritime Launch Services) که مدیریت فرودگاه فضایی نوا اسکوشیا را بر عهده دارد، در یک توییت نوشت: تصمیم دولت به جهان نشان می‌دهد که کانادا یک بازیگر اصلی در صحنه صنعت فضایی تجاری است.

این کار کانادا را به تحقق یافتن رویای تجارت پردرآمد پرتاب ماهواره در جهان نزدیک‌تر می‌کند. همچنین، این طرح به کانادا امکان می‌دهد تا برای نخستین بار از زمان رسیدن ماهواره «Alouette» به مدار زمین بر فراز یک موشک آمریکایی پس از بلند شدن از کالیفرنیا در ۲۱ سپتامبر ۱۹۶۲، ماموریت‌های مداری را به فضا پرتاب کند.

ماریتایم لانچ سرویس، پیشروی آشکاری در پرتاب‌های مداری پیشگام دارد. پایگاه فضایی آن در کنار اقیانوس اطلس، تنها نمونه در دست ساخت در کانادا است. مشتریان این شرکت عبارتند از شرکت «نانورکس»(Nanoracks) که مدیریت آزمایشگاه «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) را بر عهده دارد و «راکت داینامیکس»(Rocket Dynamics) که ارائه‌دهنده موشک با فناوری پاک است.

ماریتایم لانچ سرویس سخت در تلاش است تا دستورالعمل‌های مجوز کنونی دولت را بررسی کند. «مارک گارنو»(Marc Garneau)، یکی از اعضای لیبرال پارلمان، در جریان یک رویداد زنده در مقر «آژانس فضایی کانادا»(CSA)، پس از اعلام مجوز جدید گفت: این شرکت در روند انتظار برای آنچه ما اعلام کردیم، کارهای زیادی را انجام داده است.

گارنو، فضانورد سابق آژانس فضایی کانادا که سابقه سه پرواز فضایی دارد، در سال ۲۰۱۴ گفته بود که پرتاب داخلی بسیار پرهزینه است اما آن دوره، زمانی متفاوت همراه با فعالیت تجاری فضایی بسیار کمتر بود. این روزها، فرودگاه‌های فضایی کوچک در کشورهایی مانند انگلستان، استرالیا و نیوزلند ظاهر می‌شوند تا به کسب درآمد از یک صنعت به سرعت در حال توسعه کمک کنند.

خطوط ساحلی کانادا که گفته می‌شود طولانی‌ترین خطوط ساحلی در جهان هستند، ویژگی‌های خوبی برای فضاپیماها دارند. آنها عمدتا مناطق روستایی هستند. عرض‌های جغرافیایی کانادا نیز امکان پرتاب‌ ماهواره‌هایی را فراهم می‌کنند که برای رصد جهانی زمین یا کاربردهای نظامی عالی هستند.

مقامات طی کنفرانس مطبوعاتی، در پاسخ به این پرسش که آیا کشوری مانند چین می‌تواند پرتابی از اینجا داشته باشد یا خیر، تاکید کردند که پرتاب‌های بین‌المللی و داخلی به طور یکسان از خاک کانادا در نظر گرفته می‌شوند اما هیچ تضمینی برای تایید وجود ندارد.

همچنین، کانادا روی یک روند انعطاف‌پذیرتر برای صدور مجوز کار خواهد کرد که ممکن است در سال ۲۰۲۶ به پایان برسد. این کار پس از مشورت با صنعت، گروه‌های بومی و مردم و با فرض برنده شدن لیبرال‌ها در انتخابات بعدی فدرال کانادا که احتمالا حداکثر تا سال ۲۰۲۵ برگزار می‌شود، انجام خواهد گرفت.

در هر حال، مشخص است که تأییدیه‌های نظارتی بیشتر از آنچه در ابتدا تصور می‌شد، زمان خواهند برد. تصویب پیشنهاد پرتاب مداری «استارشیپ»(Starship) در پایگاه «استاربیس»(Starbase) شرکت «اسپیس ایکس»(SpaceX) در جنوب تگزاس، واکنش عمومی را بسیار بیشتر از آنچه انتظار می‌رفت ایجاد کرد. برای مثال، تکمیل ارزیابی زیست‌محیطی «اداره هوانوردی فدرال آمریکا»(FAA) را از دسامبر ۲۰۲۱ تا ژوئن ۲۰۲۲ به تعویق انداخت.

انتهای پیام