به گزارش ایسنا، قارچ‌ها به عنوان عامل اصلی در فساد پس از برداشت محصولات کشاورزی شناخته می‌شوند که به صورت سنتی با بکارگیری قارچ‌کش‌های شیمیایی سنتزی کنترل می‌شوند. بکارگیری آفت‌کش‌های شیمیایی با خطر ایجاد بیوتایپ‌های مقاوم، افزایش سطح میزان باقیمانده آفت‌کش روی محصولات کشاورزی و خطر پراکنش و انتشار این آفت‌کش‌ها در محیط زیست همراه است و از این رو جلوگیری از وقوع آسیب‌های بهداشتی و محیط زیستی و پاسخگویی به مصرف‌کنندگان آگاه، توسعه و بکارگیری روش‌های جدید و پایدار بیوتکنولوژیک در کشاورزی با هدف افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی را طلب می‌کند.

تولید آفت‌کش‌های زیستی مخمری یکی از روش‌هایی است که از طریق مکانیسم‌های متنوعی چون رقابت با پاتوژن هدف بر سر منابع غذایی و فضا، تولید ترکیبات آلی فرار، تولید آنزیم‌های لیتیک خارج سلولی، ایجاد فقر آهن، تولید بیوفیلم می‌تواند این هدف را محقق کند.

در پژوهشی که توسط دکتر شقایق نصر، عضو هیات علمی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران وابسته به جهاد دانشگاهی، با مطالعه و غربالگری 50 سویه بومی مخمری برعلیه Penicillium expansum  به عنوان پاتوژن اصلی عامل فساد انگور انجام شد.

شش سویه مخمری بین 3/16 تا 6/33 درصد سبب مهار رشد قارچ بیماری‌زا شدند. آزمون‌های in vivo روی انگورهای آلوده به قارچ بیماری‌زا هم نشان داد که از بین 6 سویه مخمری فوق، سویه مخمری Geotrichum candidum بیشترین پتانسیل جلوگیری از فساد را دارد.

نتایج این پژوهش در مجله Fungal Biology (مجله Q1 و IF:2.91) با عنوان Screening of antagonistic yeast strains for postharvest control of Penicillium expansum in table grape به چاپ رسیده است.

انتهای پیام