به گزارش ایسنا،  قارچ‌ها به عنوان عامل اصلی در فساد پس از برداشت محصولات کشاورزی شناخته می‌شوند که به صورت سنتی با به کارگیری قارچ کش‌های شیمیایی سنتزی کنترل می‌شوند.

به کارگیری آفت کش‌های شیمیایی با خطر ایجاد بیوتایپ های مقاوم، افزایش سطح میزان باقیمانده آفت کش بر روی محصولات کشاورزی و خطر پراکنش و انتشار این آفت کشها در محیط زیست همراه است و از این رو جلوگیری از وقوع آسیب های بهداشتی و محیط زیستی و پاسخگویی به مصرف کنندگان آگاه، توسعه و به کارگیری روش‌های جدید و پایدار بیوتکنولوژیک در کشاورزی با هدف افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی را طلب می کند.

تولید آفت کش‌های زیستی مخمری یکی از روش‌هایی است که از طریق مکانیسم‌های متنوعی چون رقابت با پاتوژن هدف بر سر منابع غذایی و فضا، تولید ترکیبات آلی فرار، تولید آنزیم‌های لیتیک خارج سلولی، ایجاد فقر آهن و تولید بیوفیلم می‌تواند این هدف را محقق سازد.

در پژوهشی که توسط دکتر شقایق نصر عضو هیات علمی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، با مطالعه و غربالگری ۵۰ سویه بومی مخمری علیه Penicillium expansum  به عنوان پاتوژن اصلی عامل فساد انگور انجام شد شش سویه مخمری بین ۳.۱۶ تا ۶.۳۳ درصد سبب مهار رشد قارچ بیماریزا شد. آزمون‌های in vivo بر روی انگورهای آلوده به قارچ بیماریزا هم نشان داد که از بین شش سویه مخمری فوق، سویه مخمری Geotrichum candidum بیشترین پتانسیل جلوگیری از فساد را دارد.

شایان ذکر است نتایج این پژوهش در مجله Fungal Biology (مجله Q۱ و IF:۲.۹۱)  با عنوان Screening of antagonistic yeast strains for postharvest control of Penicillium expansum in table grape به چاپ رسیده است.

انتهای پیام