به گزارش ایسنا به نقل از ستاد نانو، در مقاله‌ای که از محققان در نشریه BMC Musculoskeletal Disorders منتشر شد، تاکید شده است که در سال‌های اخیر، نانوذرات در تومور سلول اپیتلیوئید محیطی بدخیم، فیبروز کبدی، بیماری‌های التهابی روده، اسپوندیلیت آنکیلوزان و سایر بیماری‌های التهابی اعمال شده است. آرتریت نقرس به‌عنوان یک آرتریت التهابی ممکن است توسط نانوذرات کاهش یابد. در مقایسه با آلوپورینول، نانوذرات می‌توانند زیست سازگاری و فراهمی زیستی ماده را بهبود بخشند و سمیت و عوارض جانبی مواد را کاهش دهند.

نانوذرات به طور موثری سطح اسید اوریک را کاهش می‌دهند. با این حال آنها از درمان با آلوپورینول مؤثرتر نبودند. بیشتر تحقیقات شامل میزان تورم مفاصل و تغییرات در درجه در مقایسه با گروه مدل در ۱۳ کارآزمایی در ۵ مطالعه هستند.

آزمایشات بیوشیمیایی خون کاهش قابل توجهی در اوره خون، غلظت اسید اوریک و کراتینین را نشان داد. کاهش در کلسترول (TC) ، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) ، تری گلیسیرید (TG) و بیلی روبین از دیگر نتایج این آزمایش است و نانوذرات نسبت به آلوپورینول ایمن‌تر بودند و به عملکرد کلیه، عملکرد کبد و مشخصات لیپیدها در مدل های حیوانی آسیب نمی‌رسانند.

محققان نتیجه گرفتند: «این بررسی سیستماتیک و متاآنالیز نشان داد که نانوذرات می‌توانند به طور موثری سطح اسید اوریک را در مدل‌های حیوانی مبتلا به نقرس کاهش دهند. نانوذرات ممکن است به دلیل ایمنی و اثربخشی، به داروهای مؤثر در درمان آرتریت نقرس تبدیل شوند.»

انتهای پیام