شهید خسرو چیتی در یکم شهریورماه سال ۴۶ در شهرستان بروجرد از پدری به نام محمد و مادری به‌نام اشرف متولد شد تحصیلاتش را تا اول راهنمایی ادامه داد و با شروع جنگ به جبهه رفت و در چهارم اسفندماه سال ۶۲ در تنگه چزابه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و پیکرش را در گلزار شهدای بروجرد به خاک سپردند.
در وصیت‌نامه شهید خسرو چیتی آمده است: «با سلام و درود فراوان بر مهدی‌موعود(عج) و با سلام و درود بیکران بر خمینی، این عزیز و امید مستضعفان که با راهنمایی‌های پیامبرگونه‌شان امت را دانا و سرافراز کرد و با درود فراوان به روان پاک شهیدان گلگون‌کفن انقلاب که با اهدای خون خود نهال جمهوری اسلامی را آبیاری کردند که امام عزیز فرموده: «ما هرچه داریم از شهدا داریم».
و با درود فراوان بر جان برکفان جمهوری اسلامی که از همه چیز خود گذشته و دلیرانه به میدان‌های نبرد شتافته و به مبارزات بی‌امان خود ادامه میدهند و یک لحظه از پای نمینشینند که ابرجنایتکاران شرق و غرب را به زانو درآورده‌اند و با سپاس از امت شهیدپرور و همیشه در صحنه که با پشتیبانی بی‌دریغ خود موجبات تحکیم این انقلاب را فراهم ساختند.
و سلام بر تو ای پدر و ای مادر عزیزم! که سال‌های سال پای من زحمت و رنج‌ها کشیدید و من را به این سن و سال رساندید و من‌را تحویل این جامعه دادید.
و ای برادرانم! شما باید بتوانید راه مرا ادامه دهید و در هرجا مجلس و یا دعای کمیل و دعای توسل بود شما شرکت کنید و برادران پایگاه! شما هم به وصیت من و شهید احمد گودرزی عمل کنید،سنگرها را پُر کنید، در همه نوع مجلس و در نمازهای جمعه شرکت کنید.
و ای مادر! باید افتخار کنی این‌چنین فرزندی را بزرگ کرده‌اید و تحویل این جامعه داده‌اید. و ای مادر! اگر من شهید شدم تکه چوبی را روی آن بنویسید «بسم‌الله الرحمن الرحیم» و روی سینه‌ام بگذارید و مادرجان! تو برای من گریه نکن چون این یک افتخار است که خدا به من داده است.
مادرجان! من را حلال کن و ای مردم غیور اگر من نصیبم بشود شهید شوم، سلام شما مردم غیور و همیشه در سنگر را به اباعبدالله‌الحسین میرسانم. مادرجان! من شهید نشده‌ام و نزد خدا روزی می‌برم چون که شهیدان زنده هستند، پدر عزیزم! ان‌شاءالله بتوانی این پسرت را به خداوند بزرگ بسپاری، خداوند شما عزیزان را برای جامعه نگهداری کند».
انتهای پیام
نظرات