به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، کپسول جدید «بوئینگ»(Boeing) که قرار است ماموریت ناسا را انجام دهد، امسال انسان‌ها را حمل نخواهد کرد. این شرکت تاریخ ۲۱ ژوئیه را برای اولین پرتاب کپسول سرنشین‌دار «استارلاینر»(Starliner) خود در مأموریت موسوم به «آزمایش پرواز خدمه»(CFT) هدف قرار داده بود که قرار است «بوچ ویلمور»(Butch Wilmore) و «سونی ویلیامز»(Suni Williams) فضانوردان ناسا را به «ایستگاه فضایی بین‌المللی» بفرستد و به زمین بازگرداند.

با وجود این برنامه‌ریزی‌ها، بوئینگ و ناسا در اوایل ژوئن اعلام کردند که به دلیل مشکلات جدید کشف‌ شده در سیستم چتر نجات استارلاینر و سیم‌کشی آن، پرتاب ماموریت CFT برای مدت نامعلومی به تعویق افتاده است. مقامات بوئینگ و ناسا گفتند که این مشکلات ممکن است در زمان پرتاب در پاییز امسال حل شوند اما اکنون به نظر می‌رسد که این اتفاق نخواهد افتاد.

بیشتر بخوانید:

پرواز سرنشین‌دار کپسول «استارلاینر» برای بار سوم به تعویق افتاد

«مارک ناپی»(Mark Nappi) مدیر برنامه استارلاینر بوئینگ، طی یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: ما براساس برنامه‌های کنونی پیش‌بینی می‌کنیم که در اوایل ماه مارس برای پرواز با فضاپیما آماده باشیم.

ناپی تاکید کرد که این فقط یک تاریخ پیش‌بینی‌شده برای آمادگی فضاپیما محسوب می‌شود و تاریخ مورد نظر برای پرتاب هنوز تعیین نشده است.

ناسا در سپتامبر ۲۰۱۴، بوئینگ و «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) را برای انتقال فضانوردان خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی و از ایستگاه به زمین برگزید و به هر دو شرکت قراردادهای چند میلیارد دلاری اعطا کرد. اسپیس‌ایکس به طور کامل آماده است تا هفتمین پرواز سرنشین‌دار عملیاتی خود را در ۲۵ اوت به مقصد آزمایشگاه مداری انجام دهد اما استارلاینر تا به امروز فقط دو ماموریت آزمایشی بدون سرنشین را در اختیار دارد.

اولین ماموریت که به عنوان «آزمایش پرواز مداری»(OFT) شناخته می‌شود، مدت کوتاهی پس از بلند شدن در دسامبر ۲۰۱۹ با مشکلات متعددی روبه‌رو شد و نتوانست طبق برنامه با ایستگاه فضایی بین‌المللی ملاقات کند. در ادامه، ماموریت «OFT-۲» بدون سرنشین که در مه ۲۰۲۲ انجام شد، شانس بهتری داشت و با موفقیت به آزمایشگاه مداری پیوست و سالم به زمین بازگشت.

جهش بزرگ بعدی استارلاینر، ماموریت CFT است که بارها به تعویق افتاده است. برای مثال، از دسامبر ۲۰۲۲ به فوریه ۲۰۲۳ و سپس به ماه‌های مارس و آوریل موکول شد و پس از آن تا ژوئیه به تعویق افتاد.

بیشتر بخوانید:

اولین ماموریت سرنشین‌دار بوئینگ دوباره به تعویق افتاد

این تاخیرها ناشی از دو مشکل احتمالی ایمنی هستند. یکی این که مهندسان بوئینگ دریافتند اتصالات نرم به‌کاررفته در سه چتر نجات اصلی استارلاینر، به اندازه‌ای که قبلا تصور می‌شد قوی نیستند. دوم این که شرکت تشخیص داد نوار محافظی مورد استفاده برای بستن سیم‌های کپسول، قابل اشتعال است.

ناپی گفت که بوئینگ، نوار را در مکان‌هایی که انجام این کار آسان و ایمن است برمی‌دارد و سایر روش‌های اصلاحی مانند موانع یا پوشش‌های محافظ روی آن را در نقاط پیچیده‌تر در نظر می‌گیرد.

کار چتر نجات نیز چندوجهی است. به‌عنوان مثال، بوئینگ طراحی اتصالات نرم را برای قوی‌تر کردن آن تغییر داده و نسخه جدید اکنون در مرحله تولید است. همچنین، این شرکت تصمیم گرفت تا سیستم چتر نجات استارلاینر را تعویض کند و نسخه جدیدی را برای اولین ماموریت عملیاتی CFT مورد استقاده قرار دهد.

اتصالات نرم جدید در لوله‌های جدیدی گنجانده می‌شوند که به زودی طی یک آزمایش ارزیابی خواهند شد. ناپی گفت: انتظار داریم که این آزمایش در اواسط تا اواخر نوامبر انجام شود. این همان چیزی است که برنامه‌ریزی در این مرحله را نشان خواهد داد و ما آن را از نزدیک تماشا خواهیم کرد.

ناپی گفت که بوئینگ در حال انجام دادن کارهای مورد نیاز تا اوایل ماه مارس است اما پیش از این که استارلاینر و ویلمور و ویلیامز بتوانند بر فراز موشک «اطلس ۵»(Atlas V) به آسمان بروند، موارد دیگری نیز وجود دارند که باید بررسی شوند.

ناپی ادامه داد: ما اکنون با برنامه تجاری سرنشین‌دار ناسا، ایستگاه فضایی بین‌المللی و «ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی»(ULA) روی تاریخ‌های احتمالی پرتاب براساس آمادگی خود کار می‌کنیم. همان طور که می‌دانید، این یک فرآینده پیچیده است. بنابراین، ما در طول چند هفته آینده روی آن کار خواهیم کرد تا تاریخ مناسب را تعیین کنیم.

وی افزود: به رغم تأخیرها، این شرکت همچنان به استارلاینر و اجرای قرارداد با ناسا که حداقل هفت پرواز سرنشین‌دار را به ایستگاه فضایی بین‌المللی در بر دارد، متعهد است.

انتهای پیام