در روزهایی که همه فعل رفتن را صرف کردند تا یک اربعین دیگر طریق الحسین(ع) را شاهد باشند و در مسیر عاشقی با پای پیاده خود را به حریم امام شهیدان برسانند، ما مانده‌ایم و جاماندن از این فیض حضور حسرتی است که برای ما جاماندگان در سینه غوغا می‌کند.

این حسرت، حسرتی زیبا و عاشقانه است؛ هنگامی که همه حسرت به دلان گرد هم می‌آیند تا با یکدیگر در یک قرار جمعی به زیارت فرزندش علی بن موسی الرضا(ع) بروند. امروز همان روزی است که همه آمده‌اند در جوار حریم رضوی تا از حضرت ضامن بخواهند اربعین دیگر زیارت با پای پیاده را نصیب ایشان و برات کربلایشان را امضا کنند.

آنکه رفته می‌گوید: فرق است بین کسی که یک اربعین را در طریق الحسین(ع) بوده و امروز از جاماندگان است؛ با آنکه این مسیر را نبوده و درکی ندارد او جامانده‌ای است که از حسرت حضور  مسیر جاماندگان را طی طریق کرده و آن روزها را تداعی می‌کند.

جامانده؟ اصلا قلبم این واژه را در جوار حریم قدسی علی بن موسی الرضا(ع) پذیرا نیست، امامی که فرزند حسین است و سایه مهرش بر همه جای ایران گسترده است. اربعین در کربلا نیستی؟ اما زائر رضا(ع) هستی. اینجا هیچکس زیر سایه مهر، جامانده نیست اینجا دلی جا نمانده چرا که اینجا خود معبری است به حائر حسینی(ع)، معبری است به طریق الحسین(ع)، معبری به بین‌الحرمین اصلا اینجا معبری به آسمان است.

زائر کوی رضا(ع) جامانده نیست، اگر در حریم رضا(ع) هستی امروز از جاماندن حرفی نزن جامانده معنایی ندارد، وقتی اربعین حسین(ع) زیر سایه شمس الشموس باشی.

جانمایی موکب‌ها از میدان پانزده خرداد تا مسیر منتهی به حرم رضوی و ارائه خدمت به زائران حتضر در مسیر، حال و هوایی اربعینی دارد. در این میان موکب‌هایی از خوزستان نیز که به زبان عربی پذیرای زائران هستند با این جمله «هلابیکم یا زواری» حال و هوای اربعینی را مضاعف کرده‌اند.

می‌دانی اگر یک بار در میهمانی اربعین حسین(ع) حاضر شوی، دیگر برایت خیلی سخت می‌شود در زمان‌های دیگر که حرم حسین(ع) آرام و بی‌هیاهو است آنجا باشی. اربعین در حریم حسین(ع) جذبه‌ای دارد که روزهای دیگر این جاذبه وجود ندارد.

اربعین مشهد هم زیباست

زائری آرام در مسیر نجوا می‌کند، گویی همه رفقایش رفته‌اند و حسرت صرف فعل رفتن در دلش مانده و می‌گوید امسال که نشد، ای رفقا: امسال که نشد من راهی شوم پس زیارت اربعین کربلا، برای شما و  روایت زیارت شما با ما، پیاده رفتن تا کربلا برای شما و چهره پر اشک، آه و حسرتش با ما، نماز بالا سر حضرت برای شما و سجده بر تربت کربلا برای ما، دعای زیر قبه و بین‌الحرمین برای شما و التماس دعای زیارت از ما...، در طول مسیر نجوا می‌کند و با نگاه به گنبد طلایی حضرت رضا(ع) مانند کودکی که مادرش را گم  کرده است و پس از مدتی او را می‌یابد توان خودداری از گریه و اشک را ندارد و با صوتی حزین می‌گوید یا امام رئوف اربعین مشهد هم زیباست.

زائری دیگر در نجوای عاشقانه با امام رئوف می گوید: زیارت حسین(ع) برایم یک آرزو شده است، نگذار این آرزو بر دلم بماند، مرا که در این سن و سال درکی از مسیر پیاده‌روی نجف تا کربلا نبوده دریاب، آمده‌ام تا مرا پیش جدت حسین(ع) ضامن شوی برای اینکه یک اربعین لایق حضور در جمع زائران حضرتش شوم. از رفقایم وصف و شور و حال این زیارت را شنیده‌ام اما شنیدن کی بود مانند دیدن، چشمان مرا لایق یک نگا کن و مرا مسافر کربلا کن.

پیرزنی آن طرف‌تر که دست در دستان نوه‌اش در این حضور شرکت کرده زمزمه می‌کند یا رضا(ع) عمری گذشت و حسرت دیدار ضریح شش گوشه بر دلم ماند. برای ما فقرا تنها زیارت حسین(ع) در اربعین مقدور است این حضور را نصیبم کن تا من هم یک اربعین از عمر باقی مانده‌ام را زائر حسین(ع) باشم. او در حالی که اشک از گوشه چشمانش جاری شده و پهنای صورتش را فرا گرفته، می‌گوید یا ضامن آهو روی من را زمین نینداز و به حرمت موی سپیدم تا زنده‌ام برات کربلایم را امضا کن.

اینجا هر که آمده دل در گرو مهر حسین(ع) دارد، آمده تا زیر سایه مهر رضا(ع) آتش حسرتی که از جاماندن پیاده‌روی در مسیر به دلش مانده را سرد کند.

«قدم به قدم با یک علم انشالله اربعین میام سمت حرم» پسر جوانی که از رفیقش جا مانده در حالی که پرچم یا ابوالفضل در دست دارد این مصرع شعر را با خود تکرار می‌کند و می‌گوید یا حسین(ع) نشد، مشرف شوم اما به دوستان گفته‌ام سلامم را برسانند، او همراه با سایر زائران به سمت حرم حرکت می‌کند.

آن گوشه موکب دلی جامانده، آن دلی که روزی در عمود ۱۴۰۰ در موکبی از جان و دل پذیرای زائران حسین(ع) بوده، امروز با همان نیت آمده تا پذیرای جاماندگان این مسیر باشد و با یک لیوان شربت خنک کام تشنگان را تازه می‌کند.

آن دیگری کفش زائران را واکس می‌زند و یکی آن طرف‌تر با چای عراقی و خرما پذیرای زائران است و صدا می‌زند، دعوت می‌کند و می‌گوید بفرما چای، چای عراقی؛ در مسیر پیاده‌روی شهره بسیار مشهور است، این چای خستگی خستگی از تن می‌زداید و شاید بزرگترین یادگار پذیرایی عراقی‌ها برای زائران ایرانی در مسیر نجف به کربلا همین چای است.

این مسیر مملو از عاشقانی و شیفتگانی است که امروز را به نیت زیارت اربعین آمده‌اند تا خود را با پای پیاده به فرزند حسین(ع) برسانند و در جوار حریم رضوی زیارت اربعین را نجوا کنند تا اینگونه ارادت خود را به امام شهیدان نشان دهند، همه آمده‌اند تا اشکشان را حسین(ع) خریدار باشد و اوج تمنای آنان پاسخ سلامی است که از دور می دهند.

انتهای پیام