شیرین کریمی، روان‌درمان و کارشناس روانکاوی در مورد خودکشی و آنچه موجب این پدیده می شود، می‌گوید:با توجه به آمار بالای خودکشی و روند فزاینده آن در جهان، سازمان بهداشت جهانی و انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی، روز ۱۰ سپتامبر، برابر با ۱۹ شهریور را به عنوان روز جهانی پیشگیری از خودکشی نامگذاری کرده‌است.

آنچه باعث این نامگذاری و به طور کلی ابراز نگرانی نسبت به این پدیده گشته، توجه به افزایش بیکاری، فشارهای مالی و بحران‌های اقتصادی و همچنین بروز انواع اختلالات روانی از جمله اضطراب،‌ افسردگی، اعتیاد به مواد مخدر و الکل، احتمال خودکشی در افراد است و از طرف دیگر آمارهایی که از سوی سازمان بهداشت جهانی «WHO» و سازمان‌های بهداشتی کشورها منتشر می‌شود، نگرانی جهانی از میزان خودکشی جوانان و نوجوانان را افزایش داده است.

کریمی می گوید: طبق آمار جهانی سالانه ۲۰ تا ۶۰ میلیون نفر در جهان دست به خودکشی می‌زنند، اما تنها یک میلیون نفر از آنها در اقدام خود موفق می‌شوند. این آمار نشان می دهد که زنان بیشتر دست به خودکشی می زنند اما مردان در این امر موفق‌ترند و این امر نشان می‌دهد که زنان بیشتر برای مورد توجه قرار گرفتن این عمل را انجام می‌دهند. در اصل، خودکشی رفتار و پدیده‌ای ضداجتماعی است که معمولاً در پی فشارهای اجتماعی و خانوادگی شکل می‌گیرد.

کریمی معتقد است، گاهی مشکلات زندگی زیاد و تحمل سختی‌ها ناممکن و طاقت فرسا به نظر می‌رسد، آنقدر طاقت‌فرسا که عده‌ای توانایی مقابله با آن را در خود نمی‌بینند و عطای زندگی را به لقایش می‌بخشند و به زندگی خود پایان می‌دهند.

وی می گوید: طبق آمار، پژوهش و بررسی‌های انجام شده به دلیل قبح مسئله خودکشی در کشورمان، خانواده‌ها تمایلی به مطرح کردن چنین مواردی ندارند و آمار دقیقی در این رابطه منتشر نشده و مطالعات گسترده و همه‌جانبه‌ای هم انجام نمی‌شود.

وی می گوید: خودکشی عملی عمدی است که باعث مرگ فرد می‌شود. این عمل اغلب به علت ناامیدی صورت گرفته و علت آن اغلب ابتلا به اختلالات روانی، تنهایی، ناامیدی، حس بی‌ارزشی، شکست در کارهای مهم زندگی، استرس و خشم، استفاده از مواد مخدر و مشروبات الکلی، ابتلا به بیماری‌های جسمی و روحی است.

کریمی می‌گوید: روانشناسان قرن بیست و یکم خودکشی را یکی از معضلات بزرگ اجتماعی می‌دانند. این نوع مرگ در دهه اخیر در سراسر دنیا رو به افزایش است. این معضل اجتماعی می‌تواند به ساختار اجتماع آسیب وارد کرده و آن را از درون متلاشی می‌کند. شرایط ناگوار اجتماعی، اقتصادی و سیاسی یکی از دلایل اصلی خودکشی درون یک جامعه به شمار می‌رود.

وی می گوید:اصولاً افراد قبل از آنکه اقدام به چنین عملی کنند، نشانه‌های خاصی دارند که شناخت این موارد می‌تواند به شناسایی این افراد و جلوگیری از خودکشی کمک کند. افسردگی یکی از بزرگترین مواردی است که سبب می‌شود این افراد دست به چنین عملی بزنند. از دلایلی که مسبب این عمل می‌شود« عدم امنیت شغلی، تحصیلات بالا و بیکاری، بی‌ثباتی اقتصادی» می‌توان اشاره کرد.

این روان‌کاو معتقد است، خودکشی یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی است که معلول فاکتورهای متعددی است که در جوامع و جنسیت متفاوت است. لزوم شناسایی این عوامل برای مداخله مؤثر و پیشگیری در هر جامعه احساس می‌شود.

کریمی می‌گوید: بیشترین روش خودکشی مصرف دارو، سموم و خودسوزی در زنان متأهل است. بالا بودن اقدام به خودکشی در زنان جوان نیاز به توجه بیشتر به سلامت روان این جمعیت را مطرح می‌سازد. استفاده از روش خودسوزی به ویژه در زنان متأهل توجه به آموزش همگانی در خصوص پیشگیری از خودکشی و همچنین بازنگری در نحوه ازدواج و آموزش خانواده‌ها و جوانان در این خصوص و نحوه برخورد با مشکلات خانوادگی را نشان می‌دهد.

وی افزود: بحث خودکشی پیچیده‌ است و حتماً بیش از یک علت می‌توان برای آن در نظر گرفت. تعامل بین عوامل زیستی، روانی، اجتماعی به عنوان عامل خطر یا محافظت‌کننده مطرح شده است. به علاوه نرخ بیکاری و فقر، سن، جنس، مصرف مواد و الکل، بیماری‌های روانپزشکی درمان نشده، میزان دسترسی به روش‌های مهلک خودکشی و ناامنی محیط از عوامل تاثیرگزار هستند.

این روان‌کاو در پایان تاکید کرد: پیشگیری از خودکشی کار راحتی نیست و مستلزم یک رویکرد جامع و اجرای طیف گسترده‌ای از مداخله آموزش فرزندپروری تا مشاوره خانوادگی و درمان اختلالات روانی است. آمار مرگ‌ومیر افراد بر اثر خودکشی به تنهایی بیش‌تر از آمار مرگ‌ومیر افراد در جنگ‌ها و قتل‌هاست. خودکشی سیزدهمین عامل مرگ‌ومیر در سراسر جهان است. این آمار و ارقام هولناک و تکان دهنده را باید موشکافانه بررسی کرد.

انتهای پیام