حالا بسیاری از مردهای جنگ، پا به سن گذاشته‌اند و روحیه‌شان شکننده‌تر از زمان جوانی است، می‌شود شریک خاطراتشان شد و راوی حکایت های بی بدیلی که هر بار می‌شنوی بوی ایثار می دهد.

نوراله ابراهیمی یکی از رزمندگان خراسان شمالی، بخش کوچکی از آنچه را که در جبهه‌های جنگ دیده برایمان می گوید.

ادعایی ندارد از اینکه داوطلبانه به میدان جنگ و جهاد رفته با تمام صداقت و سادگی به دوران سربازی اش اشاره می کند که همزمان با جنگ بوده اما اینکه پشت جبهه جنگ باشد یا در خط مقدم با انتخاب داوطلبانه خودش دوره های آموزشی را با موفقیت سپری می کند و با کسب نمره خوب وارد لشکر ۶۴ ارومیه شده و به مهاباد و سردشت اعزام می شود.

حکایت های سرمای سردشت و جنگ های داخلی مهاباد را حتما بارها و بارها در مستندهای متعدد از جنگ و دفاع مقدس دیدیم و شنیدیم اما با دیدن عکس های آقای ابراهیمی انگار خودمان نه تنها راوی این داستان بلکه در جریان جنگ حضور داشتیم.

حکایت سرمای طاقت فرسای سردشت و داستان های یخ زدن رزمنده های بسیاری را در این مناطق بارها شنیده ایم که چه داستان هایی در گوشه و کنار این جبهه های حق علیه باطل  برای راست قامتان کشورمان رقم خورد.

ابراهیمی در پایگاه سردشت در خط مقدم در جبهه حق علیه باطل در فاصله ای کمتر از یک کیلومتر و در برخی مناطق در فاصله کمتر از ۶۰ تا ۷۰ متر  با عراقی ها در سال های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴ جنگید.

ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ متری برف در بعضی از عکس هایش غیر قابل باور بود، او می گوید گاهی چندین روز مداوم برف زیادی می بارید و سنگرها مدفون می شدند و گاهی شاهد یخ زدن حیواناتی بودیم که محلشان را زیر برف گم کرده بودیم.

سنگرهای فلزی، جرقه های ناشی از هوای سرد و مشکلاتی که دامن گیر رزمنده ها بود بخشی از دغدغه های سربازان خط مقدم سردشت را شامل می شد.

او در بیان خاطراتش به انسانیت، ایمان و گذشت تاکید بیشتری دارد، در دوران جنگ دفاع مقدس بیشتر شاهد روایتگری از انسان هایی بودیم که از خودشان برای دفاع از کشور گذشتند.

او روایت می کند: ساعت یک نیمه شب همراه فرماندهان در جستجوی پایگاه های عراقی وارد خاک عراق شدیم تا اطلاعاتی از موقعیت، سنگر، توپخانه  عراقیان کسب کنیم اما موقع برگشت متوجه حضور ما شدند و تیر به صورت یکی از فرمانده ها اصابت کرد به هر طریقی بود با وجود مرارت های بسیاری، به خاک وطن رسیدیم اما با وجود اصرارهای فراوان برای حضور پزشکیار قبول نکردند تا با آشکار شدن آن، در روحیه رزمنده ها تاثیر بگذارد و شش صبح با قاطر اعزام شدند.

خط مقدم، خط سینه سپر کردن انسان های صاف و صادقی بود که در چهره هایشان می شد صداقت را به وضوح دید، آقای ابراهیمی از رزمنده های هشت سال دفاع مقدس است که کمتر ادعای جهاد داشته و حالا بعد از گذشت چهل و سه سال از دفاع مقدس وقتی به خاطرات گذشته اش می رسد مکث می کند و می شود در سکوت های ممتدش زخم هایی که دشمنان بعثی به ما می خواستند بزنند را ببینیم.

انتهای پیام