• شنبه / ۸ مهر ۱۴۰۲ / ۱۲:۲۲
  • دسته‌بندی: آمریکا و اروپا
  • کد خبر: 1402070804987
  • خبرنگار : 90057

خروج ۱۰۰ هزار نفر از قره‌باغ به ارمنستان؛ «تقریباً هیچ ارمنی در قره‌باغ نمانده»

خروج ۱۰۰ هزار نفر از قره‌باغ به ارمنستان؛ «تقریباً هیچ ارمنی در قره‌باغ نمانده»

دفتر نخست‌وزیری ارمنستان از ورود ۱۰۰۴۱۷ ارمنی منطقه قره‌باغ کوهستانی به خاک ارمنستان خبر داد.

به گزارش ایسنا به نقل از آرمن پرس، نازلی باغداساریان، سخنگوی نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان در نشست خبری ارائه پیشرفت‌های کاری «مرکز بشردوستانه» گفت: تاکنون ۱۰۰۴۱۷ آواره از قره باغ کوهستانی وارد جمهوری ارمنستان شده‌اند.

وی از عبور ۲۱ هزار و ۴۳ خودرو از پل هاکاری خبر داد.

آرتاک بیگلریان، وزیر داخلی پیشین قره‌باغ در کانال تلگرامی خود در این باره نوشت. «اطلاعات غیر رسمی من: آخرین گروه از مردم آرتساخ (ناگورنو-قره‌باغ) در حال حاضر در راه ارمنستان هستند. در آرتساخ، حداکثر چند صد نفر باقی مانده‌اند که اکثر آنها مقامات، کارکنان خدمات اورژانس، داوطلبان، برخی افراد با نیازهای ویژه هستند. آنها همچنین در حال آماده شدن برای رفتن هستند.»

ورود بیش از ۱۰۰ هزار آواره ارمنی قره‌باغ به ارمنستان؛ «تقریباً هیچ ارمنی در قره‌باغ نمانده»

پس از عملیات جمهوری آذربایجان در منطقه قره‌باغ و الحاق این منطقه به آذربایجان، طبق توافق ارمنی‌های ساکن قره‌باغ راهی ارمنستان شده‌اند.

برآوردها نشان می‌دهد حدود ۱۲۰ هزار نفر از ارامنه در قره‌باغ سکونت داشتند. الهام علی‌اف، رئیس‌ جمهوری آذربایجان گفته بود که حقوق ارامنه منطقه قره‌باغ مورد احترام قرار خواهد گرفت اما ساکنان ارامنه قره‌باغ از ترس پاکسازی قومی تأکید کردند که تمایلی ندارند تحت حکومت جمهوری آذربایجان به زندگی خود ادامه دهند.

دولت فرانسه از ارسال ۵ تن کمک بشردوستانه به ارمنستان خبر داده است. هواپیمای حامل این کمک‌ها شامل اقلام پزشکی و دارویی عصر روز جمعه در فرودگاه زوارتنوتس ایروان به زمین نشست.

اولیویه دکوتیگنیس، سفیر فرانسه گفت: ۱۰۰۰۰۰ ارمنی قره‌باغ کوهستانی مجبور به ترک خانه‌های خود شدند. این یک تراژدی انسانی است. فرانسه از ارمنستان و مردم ارمنی حمایت می‌کند.

ورود بیش از ۱۰۰ هزار آواره ارمنی قره‌باغ به ارمنستان

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۸ ۲۳:۵۲

نتیجه خومختاری و کوچک شدن کشورها میشه قدرت کم و نابودی و نتیجه اعتماد به غرب هرچند شرق هم مالی نیست

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۰۵:۳۶

چون اینها آذربایجانی های قاراباغ رو سی سال پیش گشته اند الان می‌ترسند اونها از آدم های برگردند انتقام بگیرند

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۰۵:۴۶

عبرتی برای تاریخ باشد که هر مهمانی یک روزی باید بر

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۱۰:۳۵

موقعی که یک میلیون نفر اذربایجانی اواره شدن خانه ها ویران شدن زمین زمان به انش کشیده شده زنده زدنه پوست انسان رو کندن نسل کشی را انداختن،تراژدی انسانی نشد الان اشغالگرها دمشونو گذاشتن روی کولش شده تراژدی؟؟؟!!!

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۱۲:۲۷

سلام من هم مثل خیلی ها در سال های گذشته موافق آزاد سازی قره باغ بودم، اما الان متوجه شدم که به چه فاجعه بشری منجر شد، علی رغم همه ی لفاظی ها چند واقعیت غیرقابل انکار وجود دارد:1)بدون شک و با توجه به اسناد متقن، ارمنیان اولین قربانی نسل کشی در دوره معاصر بوده اند و متاسفانه مجموعه واکنش های جهانی تا به حال به اندازه ای نبوده است که ترکیه را شرمنده و پاسخگو کند و ترکیه همچنان با کمک شریک تازه خود در جمهوری آذربایجان(اران) به دنبال نابودی ارامنه است. 2) ارمنی ها از هزاران سال پیش تا کنون از ساکنان اصلی قفقاز و قره باغ بوده اند و در چند روز گذشته به شکل تلخ و شوک آوری مجبور به ترک خانه های خود در آرتساخ شدند . جمهوری آذربایجان(اران) در مقابل وجدان خواب آلوده ی جامعه ی جهانی با محاصره، تهدید و قتل به پاکسازی قومی ارامنه اقدام کرد و متاسفانه این جنایت وحشیانه، محکومیت گسترده به دنبال نداشت تا آنجا که هنوز از ادعاهای زیاده خواهانه خود دست برنداشته است و در خیال خام خود به دنبال دست اندازی به مرز باستانی ایران و ارمنستان است.... هیچ کدام ما در زمان نسل کشی ارامنه به دست ترکیه نبودیم، هیچ کدام ما در زمان هولوکاست نبودیم، اما الان وقت آن است که با سکوت نکردن در کنار جلادان ترکیه و جمهوری آذربایجان(اران) با کمک اسرائیل و سکوت روسیه در مقابل دیدگان همه ی پاکسازی قومی کردند، جشن گرفتند و تا به حال حتی تحریم هم نشدند و ممکن است به جنایات خود ادامه دهند مگر این که ما مسئولیت انسانی مان را به جا آوریم.

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۰۰:۲۳

ارامنه بهتر از همه میدونن در جنگ اول قره باغ وبعدازاون توی این ۳۰ سالها چه جنایاتی مرتکب شدن ...با وجود تضمین آذربایجان برا دادن حقوق شهروندی خودشون فرار رو برقرار ترجیح دادند چون ماه همیشه پشت ابر نمیمونه

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۰۰:۲۳

هرف‌مفت‌نزن

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۰۹:۲۴

تضمین باکو به ارامنه مانند کشتار و نسل کشی آنها در سال 1905و 1907و1908در گنجه ،باکو و سومقاییت بوده است که تمام آثار و بناهای تاریخی ،کلیسا و قبرستانها با خاک یکسان و ارامنه را کوچ دادند

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۱۲:۴۹

مهمان ناخوانده بودند.دارند برمیگردند.

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۱۳:۰۱

دیگه مهمان بودن یه روزی باید میرفتن

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۱۳:۲۴

خدا رو شکر که نموندن تا قتل عام بشن

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۰۰:۳۶

حرف مفد نزن

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۲۲:۰۵

علی اف به ملتی ظلم کرد سالها درانجا ساکن بودند وزندگی می کردند انها نژاد پرست وصیهنویست نبودند ملتی ارام وبدون ازار بودند علی اف باید بداند نتیجه ظلم عاقبت اش سرنوشت صدام گرفتار خواهد شد

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۰۹ ۲۲:۱۵

مهمان باید می رفت زیادی مونده بودند ... هر چند هیچ کس مایل نیست انسانی آواره باشد ولی این انسان ها ۳۰ سال پیش با بی رحمی تمام آذربايجانی ها رو آواره از موطنشون کردن ... به والله قسم خودم شاهد ضجه و ناله های زنان و کودکان و پیرمردها بودم که از آنسوی ارس به سمت ایران می آمدند و از ایران با چشمانی اشک بار با حسرت از دست دادن خانه و کاشانه رهسپار باکو شدن ... راسته که میگن چوب خدا صدا ندارد ... کسانی که قضاوت نادرست می کنند منتظر عواقبش باشند ... خدا به چی شاهده

avatar
۱۴۰۲-۰۷-۱۰ ۰۰:۵۵

بعنوان یک ترک اهل تبریز عاشق زبان خود و نام آذربایجانم و متنفر و کینه جو هستم از آن دسته از ارامنه ای که سی سال پیش مردم ترک قره باغ را بیرحمانه قتل عام کردند ، ولی از طرفی دیگر به آن کودک ارمنی که دنیایش را ترک کرده و آواره ی جاده ها شده هم دلم می سوزد.آن کودک تاریخ باستان و معاصر و جنگ اول و دوم قره باغ را نمیداند، معنی پدر کشتگی را نمیداند.بعنوان یک ترک آذربایجانی احساسات متناقضی را از این جریانات تجربه میکنم. انتقام شیرین است دل آدم را خنک میکند ،انتقام از کسی که مجرم است و باید تقاص پس بدهد.ولی انتقام های تاریخی تلخ اند. انتقام از یک کودک به خاطر جنایات پدربزرگش انتقامی شیرین نیست، تلخ است مثل زهر.