به گزارش ایسنا، تولید ناخالص داخلی اسمی، ارزش کل بازار کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور را با استفاده از قیمت‌های فعلی و بدون به حساب آوردن تورم، توصیف می‌کند.

اگرچه ژاپن دوره طولانی رشد اندک را تجربه کرده است، اما به مدت بیش از یک دهه، در جایگاه سومین اقتصاد بزرگ جهان جایگاه قرار داشت. ژاپن پیش از این دومین اقتصاد بزرگ جهان پس از آمریکا بود اما این جایگاه را در سال ۲۰۱۰ به چین واگذار کرد.

با وجود موقعیت جغرافیایی متفاوت، ژاپن و آلمان در سال‌های اخیر، روابط سیاسی را تعمیق بخشیده و با چالش‌های مشابهی روبرو هستند که شامل وابستگی شدید کسب و کارها به دستگاه‌های فکس است که اغلب به عنوان نمادی از بوروکراسی‌های غیرقابل تزلزل، مورد استفاده قرار می‌گیرند زیرا هر دو بازار با یک نبرد دشوار برای دیجیتالی شدن مواجه هستند. این دو کشور اشتراکات زیادی از نظر بخش تولیدی قوی و پس انداز بالا دارند، اما آلمان فاقد مشکلات ارزی منحصر ژاپن است.

افزایش اختلاف میان نرخ بهره در ژاپن با بازارهای دیگر، باعث کاهش شدید ارزش ین و  کاهش قدرت هزینه خارجی شده است. مقامات دولتی ژاپن بر اهمیت ثبات ارز تاکید کرده و اظهارنظرهای محتاطانه‌ای در رابطه با پرسش‌ها پیرامون مداخله ارزی و اجتناب از وارد شدن شوک به بازارها داشته‌اند.

در گزارش اکتبر صندوق بین‌المللی پول، نرخ رشد دو درصدی برای ژاپن در سال ۲۰۲۳ پیش بینی شده که تحت تاثیر رونق گردشگری داخلی و بهبود صادرات خودرو بوده است. اما رتبه اقتصاد ژاپن ممکن است در سال‌های آینده، نزول بیشتری پیدا کند و این کشور در فاصله سال ۲۰۲۶ تا ۲۰۲۸، به رتبه پنجمین اقتصاد بزرگ جهان سقوط کند.

بر اساس گزارش ژاپن تایمز، به نظر می‌رسد تولید ناخالص داخلی هند در سال ۲۰۲۳، از ژاپن پیشی گرفته و این کشور را تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل کند. تحلیلگران از جمله تحلیلگران شرکت‌های اس اند پی و مورگان استنلی، پیش از این پیش بینی کردند که هند، احتمالا از ژاپن و آلمان سبقت خواهد گرفت و تا سال ۲۰۳۰، به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل می‌شود.

انتهای پیام