اشکان درویشی که این روزها آخرین روزهای اجرای نمایشش را سپری می کند با اشاره به برنامه «پتانسیل» که کار مشترک او با رامین پرچمی بود به ایسنا گفت: با احترام به تمام بازیگرهای چهره و شناخته شده، اعتقادم همیشه به بازیگر بکر و بازیگرهایی است که خودم کشف می‌کنم. چند سال پیش در برنامه «پتانسیل» برای اولین بار به دنبال استعدادهای بازیگری خاص می‌گشتیم. مثلاً به یاد دارم که آن سال شرکت‌کننده‌ای بود که می‌توانست مهتابی بخورد. به نظرم این آدم پتانسیلی داشت که می‌توانست دیده شود. پتانسیل دیده شدن برایم در اولویت است و اعتقاد دارم در صحنه تئاتر و سینما هر کسی که قابلیت دیده شدن را داشته باشد، می‌تواند بدرخشد. 

درویشی با بیان اینکه دغدغه‌اش زدن حرف دل مردم است، ادامه داد: در هر مدیومی که وارد شدم اعتقادم این بود که کاری برای مردم بسازم، نه اینکه صرفاً از تئاتر یا سینمای حرفه‌ای شروع کنم و مثلاً ادعا کنم که اثر من در قاب‌های کارگردانی یا در مقیاس‌های مهم تئاتری قابل دفاع باشد. این برایم اهمیت دارد که کارم دلی باشد و به همین دلیل برایم فرقی نمی‌کند عواملم از سینما یا تلویزیون به تئاتر بیایند. تنها نکته مهم این است که عوامل در کنار هم یک خانواده باشند. اگر کسی هم در این بین به دلیل اینکه مثلاً از سینما یا تلویزیون آمده است، احساس برتری کند، خیلی زود او را از گروهم کنار می‌گذارم. 

درویشی که حضور به عنوان مجری تلویزیونی را نیز در کارنامه دارد، با اشاره به نبود سیستم صحیح استعدادیابی عنوان کرد: در برنامه‌های تلویزیونی استعدادیابی، ستاره‌هایی کشف می‌شوند، ولی نمی‌توانیم روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کنیم، چراکه زمینه‌سازی مناسبی نداریم. در برنامه‌های همچون «ستاره‌ساز»، «عصر جدید» و «خندوانه» استعدادهایی کشف و درخشان می‌شوند ولی به ندرت روی یکی از آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌شود. 
وی با بیان اینکه سرمایه‌گذاری روی استعدادهای هنری شدنی است، ادامه داد: در مدارس تیزهوشان تا به امروز نخبه‌ها و المپیادی‌های بسیاری پرورش یافته‌اند. من فکر می‌کنم این امر برای هنر هم ممکن است، ولی سیستم زمینه‌ساز آن وجود ندارد. هنوز فردی نیست که بتواند این سیستم را هدایت کند. احسان علیخانی هر چقدر هم تلاش کند تنها قادر است ستاره‌ها را معرفی کند. حتی برای خودم سوال بود که چرا آقای علیخانی یک آکادمی ایجاد نمی‌کند تا این استعدادها را پرورش دهد، ولی دیدم آنقدر گرفتن مجوز، اسکان و غیره دردسر دارد که جز ساختن برنامه کاری از دستش بر نمی‌آید. البته شاید اگر من هم مسئول بودم اراده‌ای برای ایجاد زمینه استعدادیابی نداشتم، چون متاسفانه در کشور شاهد مشکلات اقتصادی زیادی هستیم. 
درویشی اکثر نمایش‌های موفق امسال را در حوزه فقر و درد مردم ارزیابی و بیان کرد: در این مدت کدام نمایش از ژانر کلاسیک بوده که توانسته تماشاچی خوبی داشته باشد؟ متاسفانه برخی افراد اسم نمایش‌هایی که درد مردم را نشان می‌دهد، سیاه‌نمایی می‌گذارند که به نظر من ظلم است. 
این کارگردان در مورد حرکت روی لبه تئاتر کمدی و آزاد گفت: اعتقاد دارم اگر قرار است شربت تلخی به مردم بدهیم، قبلش عسل را به آن‌ها نشان دهیم و اجازه دهیم تلخی را با رغبت حس کنند. برای همین است که در این نمایش تماشاچی در بخش‌هایی می‌خندد و در بخش‌هایی گریه می‌کند. این ترکیب خنده و اشک است که «هوندا، آدیداس» را متمایز می‌کند. من عاشق ریسک کردنم. فکر می‌کنم یا نباید کاری ساخت یا وقتی می‌سازی آنقدر روی لبه همه مرزها حرکت کنی که اگر به عقب برگردی بگویی نمی‌توانم به همان زیبایی آن کار را بسازم. امروز سعی می‌کنم با بهانه‌هایی، حتی شده روی لب مرز تئاتر آزاد قرار بگیرم، اما حال مردمم را خوب کنم. فکر می‌کنم این مردم نیاز به شادابی دارند. 
درویشی از ساخت فیلم سینمایی «ایجنت» به عنوان فعالیتش پس از پایان اجراهای «هوندا، آدیداس» خبر داد و گفت: پیش تولید این فیلم سینمایی که در مورد پشت پرده‌های سیاه فوتبال است، به اتمام رسیده و از ماه آینده فیلمبرداری آن را آغاز خواهیم کرد.

انتهای پیام