حسینی در زمینه خط خوشنویسی، خط غبار، نقاشی خط فعالیت کرده و آثار زیبایی را ترسیم کرده است.

این هنرمند خوشنویس در گفت‌وگو با ایسنا، با گذری بر تاریخچه فعالیت‌هایش، اظهار کرد: از سال ۸۰ وارد انجمن خوشنویسان شدم. قبل از آن هم با تشویق‌های خواهرم، خط می‌نوشتم و از روی خط‌های او با خودکار تمرین می‌کردم.

وی افزود: سپس با راهنمایی خانواده‌ام ابتدا به محضر استاد زنوزی رفتم و ایشان، من را به انجمن خوشنویسان فرستاد. از همان روزهای اول تا رسیدن به درجه فوق ممتازی در کلاس‌های استاد زنوزی شرکت کردم. در این مسیر از خط‌های استاد میرعماد نیز بهره مند شدم.

وی ادامه داد: خوشحال هستم که توانستم در محضر اساتیدی چون میرحسین زنوزی، غلامحسین طریحی( که اطلاعات عمومی خوشنویسی بالایی داشت و باعث پیشرفتم شد)، یونس نصیری (رئیس انجمن خوشنویسان تبریز)، علی صدرپور، شهرام فرشباف، مسعود رعنایی و ... خط بیاموزم و از حضورشان کسب فیض کنم و به موفقیت امروزم برسم.

حسینی گفت: از استاد زنوزی درخواست می‌کردم و بسیار مشتاق بودم تا به زمینه غبارنویسی هم وارد شوم. غبارنویسی، کوچکترین خط در خوشنویسی است و به قدری ریز است که نمی‌توان با چشم بدون مسلح دید و باید از ذره بین استفاده شود. تا سال ۹۵ با این‌که بسیار علاقه داشتم اما استاد هیچ‌گونه اجازه‌ای برای ورود به این عرصه را نمی‌داد اما وقتی درجه فوق ممتازی را گرفتم، اجازه نوشتن خط غبار را نیز دریافت کردم.

وی افزود: تخصص من کتابت نویسی بود و قلمی که استفاده می‌کردم هم قطر یک میلیمتر داشت. ورود به این عرصه باعث شد تا به آرامی، قلمم را کوتاهتر کنم و با قلم‌های بسیاری خط نوشتم اما امروز به مرحله‌ای رسیده‌ام که کسی توانایی انجام آن را ندارد و کسی تا به حال نتوانسته که به این حد از ریزی قلم برسد.

وی ادامه داد: اندازه قلم به حد نوک سوزن است. مرکب برداری از این نوع قلم بسیار سخت است و از زمان شروع خط غبار تا به امروز نزدیک به ۱۵ بار قلمم را شکسته‌ام تا بتوانم به مهارت امروز برسم.

این هنرمند خوشنویس با اشاره به برگزاری هشت نمایشگاه انفرادی و عرضه آثار خوشنویسی خود به مردم، گفت: در مراسمات مختلف فرهنگی که شرکت می‌کردم، به جای نوشتن خط خوشنویسی معمولی، غبار نویسی می‌کردم و معتقد بودم که باید کاری متفاوت از باقی هنرمندان انجام دهم.

وی اظهار کرد: وقتی به نمایشگاه‌ها می‌رفتم، می‌دیدم که خط همه در یک فرم است. این امر باعث شد تا وارد غبارنویسی شوم و حتی یک کتاب ۶۴۷ صفحه‌ای با قلم نیم میلیمتر غبار نیز نوشته‌ام اما در جایی چاپ نکرده‌ام.

وی ادامه داد: نوشتن این کتاب، حدود یک سال طول کشیده و گزیده‌ای از اشعار حافظ است. با توجه به این‌که هزینه‌های چاپ کتاب بالا است متاسفانه نتوانستم تا به امروز کتابم را به چاپ برسانم. 

حسینی با اشاره به مهارتی که در حیطه نوشتن با قلم دست یافته است، گفت: مهارتی دارم که اغلب خوشنویسان با آن مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند. معمولا می‌گویند که باید هنگام نوشتن، ۱۰ قلم با یک اندازه کنار دست هنرمند باشد تا وقتی قلم خراب شد بتوانند آن را عوض کنند اما من معتقد هستم که نیاز به این امر نیست و می‌توان با یک قلم نیز خط نوشت. حتی من کل کتابم را با یک قلم نوشته‌ام و بعد از صفحه ۳۰۰ تنها یک بار آن را تراشیده‌ام.

وی در خصوص محل فعالیت خود به عنوان هنرمند، اظهار کرد: در محل مخصوصی کار نمی‌کنم و فقط به صورت ساعتی با تعدادی آموزشگاه صحبت کرده‌ام تا برای علاقه مندان، خوشنویسی بیاموزم.

وی در خصوص ثبت خط غباری که بنا به گفته‌ی خود، ریزترین خط خوشنویسی نوشته شده است، گفت: افراد بسیاری خط غبار نوشته‌اند و اساتید مطرحی در این حوزه صاحب قلم هستند اما کسی به اندازه نوشتن من ریز ننوشته است. تا به امروز نیز این قطر از نوشتن با قلم را در جایی ثبت نکرده‌ام اما به همین زودی‌ها اقدام خواهم کرد.

این هنرمند در خصوص چالش‌های زندگی هنری خود نیز خاطرنشان کرد: مهمترین مشکلی که در این خصوص داشتم، مشکلات مالی بوده و به خاطر وضعیت مالی‌ام نیز مدتی را از هنر دور شدم اما چون خط نوشتن با خونم درآمیخته بود، باز هم به خوشنویسی بازگشتم.

وی در خصوص برنامه‌های آتی خود نیز گفت: می‌خواهم در تهران نمایشگاهی برای عرضه آثار خط غبار برگزار کنم ولی این امر نیز هزینه بالایی دارد و نمی‌دانم که چه کار کنم. 

انتهای پیام