به گزارش ایسنا، ماه سپتامبر پارلمان ونزوئلا اعلام کرد، روز سوم دسامبر یک همه‌پرسی را بر سر وضعیت آینده ناحیه «گویانا اسکیبا» - یک منطقه غنی از منابع معدنی و نفتی تحت کنترل کشور گویان و مورد مناقشه با کاراکاس، برگزار خواهد کرد.

در پی این تصمیم، دولت گویان نزد دیوان دادگستری بین‌المللی درخواست فرجام‌خواهی کرد تا برگزاری این همه‌پرسی را متوقف کند و خواستار کمک سازمان ملل و سازمان موسوم به جامعه و بازار مشترک کارائیب (کاریکام) به خاطر آنچه که وجود «تهدید موجودیتی» علیه خود خواند، شد.

این دیوان مستقر در شهر لاهه روز جمعه در حکمی به ونزوئلا دستور داد از هر گونه اقدام برای آنکه وضعیت موجود مربوط به مناقشه ارضی درازمدتش با گویان را تغییر دهد، اجتناب کند.

نیکولاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا در شبکه اجتماعی «ایکس» به این حکم واکنش نشان داده و نوشت: «حقیقت ونزوئلا غالب شده و ادعاهای دولت گویان که به دنبال مداخله در اقدام حاکمیتی و اساسی سرزمین پدری ماست را پشت سر گذاشته است. ما این موضع تاریخی خودمان مبنی بر به رسمیت نشناختن دیوان دادگستری بین‌المللی به عنوان مکانیزم حل‌وفصل مناقشه ما بر سر منطقه اسکیبا را تایید می‌کنیم. آن‌ها نخواهند توانست حق مردم ونزوئلا برای ابراز نظرشان از طریق برگه رای را دور بزنند.»

دولت ونزوئلا با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد، در حقوق بین‌الملل سابقه نداشته که دیوان دادگستری بین‌المللی اجازه مداخله در امور داخلی ونزوئلا و یا محدود کردن یا تغییر دادن برنامه اجرای همه‌پرسی را پیدا کند.

در این بیانیه نوشته شد: «ونزوئلا بر دفاع تزلزل ناپذیر خود از حقوق بین‌المللی و توافقات ژنو به عنوان تنها ابزار قانونی که اجازه به دست‌یابی به یک راه‌حل رضایت‌بخش و عملی برای هر دو طرف از طریق مذاکرات دوستانه، سیاسی و صلح‌طلبانه را می‌دهد، تاکید می‌کند.»

اختلاف ونزوئلا و گویان بر سر اسکیبا به دوران استعماری باز می‌گردد اما طی سال‌ها آتش‌زیر خاکستر بود تا اینکه شرکت نفتی آمریکایی «اکسان موبیل» در سال ۲۰۱۵ در این منطقه ذخایر عظیم نفتی را کشف کرد. از آن زمان، دولت «عرفان علی» رئیس‌جمهور گویان روند مناقصه اکتشاف نفت در آب‌های اسکیبا را توسعه داده است و این اقدام با واکنش ونزوئلا مواجه شده است.

کاراکاس معتقد است گویان با پیوستن نیروهای «فرماندهی جنوبی آمریکا» در حال تهدید ثبات منطقه است. 

ونزوئلا همچنین می‌گوید اکسان موبیل با پرداخت پول به «کارمندان مخالف» در داخل و خارج از این کشور، در تلاش برای تاثیرگذاری بر همه‌پرسی است.

در سال ۱۸۴۵ پادشاه اسپانیا استقلال ونزوئلا که شامل منطقه اسکیبا می‌شد را بعد از سال‌ها جنگ ونزوئلایی‌ها بر سر آزاد شدن از حاکمیت استعماری اسپانیا به رسمیت شناخت.

اما در سال ۱۸۹۹ طبق سند «حکمیت پاریس» این وضعیت تغییر کرده و این منطقه تحویل بریتانیا شد و بعدا گویان بعد از استقلال یافتن وارث این منطقه شد.

در سال ۱۹۶۶ ونزوئلا و گویان بریتانیایی سند توافق ژنو را برای حل و فصل درگیری مرزی خود امضا کردند اما کشور گویان نزد دیوان دادگستری بین‌المللی شکایتی را ثبت کرده و از این دیوان خواست سند حکمیت ۱۸۹۹ که به این کشور کنترل کامل بر این منطقه را داده به رسمیت بشناسد.

با این وجود، ونزوئلا هیچ یک از پروتکل‌های موقت مربوط به توافق ۱۹۶۶ ژنو را تصویب نکرده است. ونزوئلا از سال ۱۹۸۳ به گویان پیشنهاد مذاکراتی مستقیم بر سر این مساله را داده اما گویان تاکید بر حل‌وفصل این مناقشه در مجمع عمومی سازمان ملل، شورای امنیت این سازمان یا دیوان دادگستری بین‌المللی را داده است.

انتهای پیام