تنها یک خبرنگار درک می‌کند که عشق به نوشتن آنلاین و تمام شدن خبرت همزمان با تمام شدن سخنرانی در یک برنامه چیست. ایسنایی که باشی این قضیه چند برابر لذت بخش می‌شود. زیرا تو مرجع اخبار شهر و استانت می‌شوی. برای تک به تک کلماتی که می‌نویسی  مسئول هستی و یاد گرفته‌ای که هر چه سخنران گفت، همان را بنویسی نه یک کلمه بیشتر و نه کمتر.

تنها یک خبرنگار ایسنایی درک می‌کند که ایسنا، درست جایی در وسط زندگیت سبز می‌شود و تو را از بند زندگی ساده روزانه‌ات رهانیده و درگیر دنیای دیگری می‌کند.

ایسنا، از باسابقه ترین و در عین حال جوان ترین رسانه‌های کشور است. ایسنا اولین خبرگزاری است که بعد از انقلاب اسلامی در سال ۷۸ تاسیس و ویژگی ممتازش این است که خبرنگاران و عکاسانش همگی دانشجو هستند. 

به مناسبت ۱۶ آذرماه، روز تاسیس ایسنا پای دلنوشته‌های خبرنگاران قدیمی ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی نشستیم تا ایسنا را از زبان آن‌ها بازگو کنیم. 

حمیده بردباری (روانشناس، مدیر خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی و همکار روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تبریز):

گوشی‌ام زنگ می‌خورد، فائزه است. می‌گوید: «خانم بردباری فردا روز ایسنا است؛ چند سطری برایمان می‌نویسی؟» می‌گویم: «فائزه کمی درگیرم و حال ندارم. چشم اگه تونستم می‌رسونم بهت». تا گوشی را قطع می‌کنم. تمام خاطراتم از سال ۸۶ تا به امروز در ذهنم مرور می‌شود. چقدر ذوق داشتم، روزی که قرار بود در دانشگاه تبریز ثبت نام کنم و آقای گلمحمدی، سردبیر وقت ایسنا سپرده بودند که گزارش روز اول ثبت نام دانشجوها را خودت باید بنویسی و من با دل و جان دلبسته بودم به نوشتن، به خواندن، به بودن و نفس کشیدن در فضای پر از مطالبه گری، جسارت و مهرورزی ایسنا.

با خودم مرور می‌کنم به «یاد تن‌هایی که هنوز می‌لرزند»، «چرخش فرفره‌های رنگی به یاد کودکان سرطانی»، «آرزوهای خوش برای دریاچه ارومیه» و هزاران تیتر دیگر را و لبخند روی لب‌هایم نقش می‌بندد و چه خوش است وقتی خاطرات سال‌ها پیش به ذهنت می‌آید و لبخندت تداوم می‌یابد ...
خسته نباشید دوستان و همکاران همیشگی من در ایسنا. خداقوت

زهرا حیدری(مسئول روابط عمومی یکی از شرکت‌های بخش خصوصی و فعال رسانه‌ای ):

ایسنا برای من یادآور دوران دانشجویی پر از شر و شور، اولین محیط کاری و اولین رفاقت‌های کاری است. 

حالا که از پس سال‌ها، آن روزها را مرور می‌کنم، به یاد می‌آورم که رفاقت و آموختن مسیر کار و رشد و فعالیت، راه و رسمی بود که در ایسنا آموختم. 

خبر و خبرنویسی نباید با سیکل معیوب اطلاع رسانی صرف همراه باشد، چراکه خبرنگار، کارمند روابط عمومی و میرزا بنویس ادارات دولتی نیست. 

باید که خبرنگار و روزنامه نگار، به کاوش معناهای اصیل تر زندگی اجتماعی، فرهنگی، تاریخی و … جامعه خود همت بگمارد و رهاورد سیر و سلوک اجتماعی خودش را در اختیار جامعه قرار دهد.

عمر ایسنا دراز باشد

سامان عیوضی( فعال رسانه‌ای):

جوان ۱۸ ساله‌ی صفر کیلومتر پا در  تحریریه ایسنا گذاشت، یاد گرفت، پله پله بالا رفت، یاد داد و برای خودش نام و نشان دست و پا کرد. شاید همین حرف‌های شکسته بسته، مفیدترین توصیف از ۹ سال حضورم در ایسنا و حکایت خیلی از خبرنگاران کنونی رسانه‌ها باشد. زندگیم از همان روز، با کاغذ و قلم و دکمه‌های کیبورد خو گرفت. آموختم دیگر به اتفاقات دور و بر بی‌تفاوت نباشم. آموختم بلندگوی کسانی باشم که دستشان به هیچ جا بند نیست.

ایسنا به عنوان رسانه‌ای که در دل دانشگاه متولد شده، سال‌هاست مرکز همگرایی دانشجویان خوش فکر از رشته‌های مختلف شده است. همین بدنه جوان و علمی، روح کنجکاوی، ذوق و استعداد، پیگیری و حق‌جویی را در وجود این رسانه دمیده و رمز موفقیت و البته وجه تمایز ایسنا با سایر رسانه‌ها، همین بدنه دانشجویی آن است.

دو سه سالی می‌شود که ارتباط کاری‌ام با ایسنا قطع شده، اما همچنان حضور در این خبرگزاری را مهمترین اتفاق زندگیم می‌دانم که همچون چراغی در تاریکی، راه را به من نشان داد و به مسیر پیشرفتم جهت داد. ایسنا، سکویی بود که مرا به جایگاه امروزم پرتاب کرد. معتقدم تولد ایسنا، به مفاهیم ۱۶ آذر (روز دانشجو)، معنای عمیق‌تری داد و امید است این رسانه همچنان صدای دانشگاهیان و همچون آینه منعکس کننده وضعیت جامعه باشد. در ختم کلام، صمیمانه از خانم «تیموری»، سردبیر ایسنا به خاطر تمامی زحماتی که برای من کشیده، تشکر می‌کنم.

نسرین سوار(آموزگار و کارشناس روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش آذربایجان شرقی): ایسنا برای من یادآور روزهای بی‌تکرار دوران دانشجویی است، روزهایی که آرزوهای بزرگی داشتیم و خستگی مفهومی برایمان نداشت. دل توی دلمان نبود که کلاس‌های دانشگاه تمام شوند و بنشینیم پشت سیستم و واژه‌ها را به خورد کیبورد دهیم و از کف خیابان سوژه جمع کنیم.

ایسنا برای ما دانشجویان نه یک رسانه که یک خانواده بود و چیزهایی زیادی غیر از رسانه‌ای بودن از فعالیت در این مجموعه یاد گرفتیم که اخلاق‌مداری و امانتداری از آن جمله است. 

اگرچه الان هر کدام‌مان در گوشه‌ای از زندگی گرفتار روزمرگی شده‌ایم؛ اما دل‌مان برای شب‌بیداری‌ها و تایپ‌های پشت سر هم و آنلاین‌نویسی‌ها تنگ شده است، برای دویدن‌ها و خستگی‌ناپذیری‌ها و شور و شوق و مطالبه‌گری دوران دانشجویی.

برای این مجموعه آرزوی درخشش هر چه بیشتر در سپهر رسانه‌ای استان را دارم.

حمید وظیفه (کارشناس روابط عمومی دانشگاه تبریز): 

ایسنایی بودن سخت است ولی در عین حال لذت بخش. سخت است به این خاطر که واو به واو متن خبری که نگارش می‌کنی، باید درست و بی عیب و ایراد باشد. چراکه ایسنا در کار حرفه‌ای با هیچ کس شوخی ندارد. لذت بخش است به این خاطر که به معنای واقعی کلمه، یاد می‌گیری بدون حبّ و بغش شخصی، خبرنگاری کنی.

اصلا آنچه که ایسنا را نه تنها یک، بلکه ۱۰۰ سر و گردن از سایر خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها بالاتر کرده، همین رفتار حرفه‌ای و صداقت و اخلاق رسانه‌ای‌اش است. 

بدون تردید همیشه و تا آخرین روز زندگی‌ام، ثانیه به ثانیه‌ی حضورم در این خبرگزاری وزین را جزو بهترین لحظات عمر خبرنگاری‌ام می‌دانم. چرا که من در ایسنا یاد گرفتم قلمی که در دست دارم، ابزاری برای انتقام جویی یا آبروریزی افراد نیست؛ بلکه سلاحی برای مقابله با دروغ و مبارزه با فساد و عافیت طلبی برخی از مسئولان است.

من در ایسنا یاد گرفتم به جای افشاگری به هر قیمت و لحظه شماری برای شکایت فلان مسئول از من و مطرح شدن نام و نشانم در سایت‌ها و نشریات، با سند و مدرک، مشکلات مردم را از مسئولان مطالبه کنم.

من در ایسنا یاد گرفتم که به جای حضور در بین جریانات سیاسی که در طول این سال‌ها نشان دادند حتی به یکدیگر هم رحم نمی‌کنند، قلمم را پاک نگه دارم و با اطاعت از امر رهبر عزیزتر از جانم که خطاب به ایسنایی‌ها فرموده‌اند «اخبار خوب، مفید و امیدبخش مخابره کنید»، به جای غرق شدن در بازی‌های سیاسی، سیاست‌مداران را در جهت حل مشکلات مردم به چالش بکشم. 

خوشحالم که با حضور در جمع ایسنایی‌ها، راه و رسم اخلاق رسانه‌ای، صداقت در گفتار و کار خبری حرفه‌ای را آموختم. ایسنا؛ همیشه ایسنا است.

انتهای پیام