محمد نیازی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان این مطلب که باید به هنر و تئاتر احترام بگذاریم، اظهارکرد: ما ابتدا باید به این سوال پاسخ دهیم که آیا برای روح تئاتر و هنر احترام قائل هستیم یا نه و زمانی که بتوانیم به این مسئله پاسخ دهیم باقی مسائل نیز برطرف می‌شود.
وی در خصوص اینکه دغدغه امکانات و نبود زیرساخت‌های لازم باعث می‌شود که مخاطب کمتر مورد توجه قرار گیرد، اضافه کرد: تا زمانی که به تئاتر احترام نگذاریم به مواردی از جمله زیرساخت‌ها در این حوزه، گروه و تماشاچی نیز احترام گذاشته نمی‌شود که این مورد باعث به وجود آمدن مشکلات زیادی در این حوزه می‌شود. پس از ۱۵سال سابقه کار تئاتر در مشهد بخش خصوصی برای اجرای تئاترم از من حمایت می‌کند، اما آیا باقی هنرمندان نیز این حمایت را دارند؟
این کارگردان تئاتر ادامه داد: امکانات خوبی برای اجرای نمایش‌ها در مشهد وجود ندارد با اینکه می‌توان گفت پس از تهران، مشهد قلب تپنده تئاتر در کشور است و هنرمندان بزرگی در این شهر حضور داشته‌اند که در حال حاضر مهاجرت کرده‌اند و یا نمایش‌های بزرگی را در تهران به روی صحنه می‌برند. در نهایت باید گفت که نبود زیرساخت‌های لازم برای اجرای نمایش باعث می‌شود، مخاطب آخرین حلقه مورد توجه فعالان تئاتری و به خصوص کارگردانان تئاتر باشد.
نیازی با اشاره به اینکه تئاتر مشهد قابل مقایسه با سایر استان‌های کشور نیست، عنوان کرد: در شهرهای دیگر چیزی به نام اجرای عموم تئاتر وجود ندارد، این در حالی است که تئاتر مشهد از سایر استان‌های کشور جلوتر بوده و این مورد تنها به دلیل همت هنرمندان این شهر است که تعداد بالای آثار در جشنواره‌ها و تعداد آثار روی صحنه نشان‌دهنده این موضوع است.
وی ادامه داد: به عقیده من باید تئاتر مشهد تنها با تئاتر تهران مقایسه شود و تنها در زمان مقایسه می‌توان متوجه شد که چه میزان تفاوت بین تئاتر مشهد و تهران وجود دارد؛ در تهران امکانات بیشتری برای هنرمندان وجود دارد و حتی ارزشی که برای تئاتر قائل می‌شوند در سطحی است که می‌توان گفت یک ایستگاه مترو را به نام تئاتر نام‌گذاری کرده‌اند.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: همچنین می‌توان گفت وجود انجمن نمایشی در تهران خود یکی از ارکان ارزش‌گذاری تئاتر است، این در صورتی است که نبود این انجمن در مشهد شرایط را سخت می‌کند. به عنوان مثال زمانی که هنرمند مشهدی در ساخت نمایش به مشکلی بر می‌خورد، نمی‌داند که برای مشکل باید به کجا مراجعه کند؛ البته با تمام این مسائل هنرمندان تئاتر در مشهد پرقدرت کار خود را ادامه می‌دهند.
نیازی در خصوص عدم حمایت ارگان‌های مختلف دولتی از تئاتر به عنوان یک کار فرهنگی، گفت: در این حوزه ابتدا ما نیاز داریم که یک ساختار مشخص در این حوزه تعریف شود. در مشهد ارگان‌های چون اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی، معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد، مرکز آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی، حوزه هنری انقلاب اسلامی خراسان رضوی، سپاه، سازمان تبلیغات اسلامی خراسان رضوی را داریم که مسئولیت اقدامات فرهنگی شهر را بر عهده دارند، اما تا به امروز برای تئاتر به عنوان یک کار فرهنگی چه اقدامی انجام داده‌اند؟
من به عنوان یک کارگردان تئاتر از ابتدای شروع حرفه‌ای تئاتر در مشهد شاهد تغییر تعداد زیادی مدیرکل و معاونت فرهنگی در این شهر بوده‌ام، اما چرا چیزی تغییر نمی‌کند و چرا کسی برای تئاتر قدم درستی در این شهر بر نمی‌دارد؟
مشکلات تئاتر مشهد ریشه‌ای است
وی اضافه کرد: متاسفانه در این سال‌ها متوجه شدیم که ساختار تغییری نمی‌کند، از سال ۱۳۹۵ تلاش کردیم تا با تبلیغات و اقدامات رسانه‌ای تئاتر را در مشهد به صورت گسترده به مردم معرفی کنیم تا مشهدی‌ها بدانند در شهر چیزی به نام تئاتر نیز وجود دارد. ما در حال حاضر ۲ سال است که در مشهد انجمن نمایشی نداریم و همچنان در حوزه سال‌های نمایش با ضعف شدیدی رو به‌رو هستیم. این موارد همگی نشان از مشکلات ریشه‌ای و بنیادی تئاتر در مشهد است.
نیازی در خصوص ارائه راهکارهایی برای حل مشکلات تئاتر در مشهد عنوان کرد: در جلسات متعددی ایده‌هایی برای حل مسئله با مدیرکل فرهنگ و ارشاد السامی استان و معاونت‌های شهرداری مشهد ارائه شد، اما متاسفانه هیچ اتفاقی رخ نداده است. مشکل اول وجود ساختاری است که هنرمند نمی‌داند نمایشنامه‌ای که نوشته است را باید به نهادی برای تایید ارائه کند و یا با چه گروه تئاتری آن را برای اجرا در کدام سالن آماده کند. نبود امکانات کافی در مشهد باعث شده است که تئاتر در این شهر محترم و جدی تلقی نشود.
این کارگردان تئاتر با اشاره بر اینکه مردم مشهد مردمی تئاتردوست هستند، بیان کرد: خوشبختانه در دی ماه تب تئاتر بسیار بالا است و گروهای قدیمی‌تر تئاتر مشهد روی صحنه هستند، مردم مشهد مردم تئاتردوستی هستند و این مسئله را در نمایش‌هایی که به روی صحنه برده‌ام لمس کرده‌ام. به عنوان مثال در نمایش سوئینی تاد در ۳۰ اجرا حدود ۹هزار بلیت فروخته شد و هنوز نیز مخاطبان خود را دارد و درخواست‌های زیادی برای اجرای دوباره آن داشته‌ام. نبود سالن و مکان مشخص در مشهد وضعیت را بدتر کرده چرا که مخاطب نمی‌داند که برای دیدن تئاتر باید به کدام سالن مراجعه کند.
نیازی در خصوص مهاجرت هنرمندان تئاتر مشهدی گفت: این مسئله خصوصی بوده و ممکن است هر هنرمندی برای پیشرفت در حوزه کاری خود مهاجرت کند، به عقیده من باید به این قضیه از این زاویه نگاه کنیم که من کارگردان ممکن است برای کسب تجربه به شهرهایی از جمله تهران مهاجرت کنم و پس از کسب تجربه دوباره به مشهد بازگردم. هنر مرز ندارد و هر هنرمندی می‌تواند مهاجرت کند.
وی ادامه داد: اگر شرایط و وضعیت شهر خوب باشد چرا باید مهاجرت کرد، یکی از دلایلی که امروزه هنرمندان مهاجرت می‌کنند بحث دیده شدن و پیشرفت است، در صورتی که با فراهم کردن شرایط مناسب هنرمندان می‌توانند در شهر خود به فعالیت‌شان ادامه دهند.
این کارگردان تئاتر در خصوص اجرای تئاتر موزیکال و چالش‌های ان در مشهد، بیان کرد: تئاتر موزیکال در همه جای دنیا پرفروش‌ترین و گران‌ترین نوع نمایش است. زمانی که درام با موسیقی و آواز ترکیب می‌شود اثر کاملی تهیه می‌شود که در تمام دنیا مخاطب خود را دارد. ساخت نمایش موزیکال تخصصی است و باید بدانیم که نوشتن نمایش موزیکال و اجرای آن چه ویژگی‌هایی دارد، بسیاری از نمایش‌هایی که با عنوان موزیکال اجرا می‌شوند در واقع موزیکال نیستند. در مشهد نیز موانع و محدودیت‌های خاصی برای اجرای این نوع از تئاتر وجود دارد.
نیازی در خصوص حمایت رسانه از تئاتر مشهد گفت: از رسانه‌ها توقع می‌رود که تئاتر را به عنوان یک رویداد مهم و در شان خود تئاتر منعکس کنند و در این راستا پیگیر مطالبات فعالان این حوزه از مسئولان و مدیران فرهنگی شهر باشند.
انتهای پیام
نظرات