به گزارش ایسنا، «اسماعیل نبهان» در چادری از جنس پارچه و پلاستیک که در جنوب شهر رفح در جنوب نوار غزه برپا شده است، با فرزندان و نوه‌هایش جلوی اجاق گاز می‌نشیند تا کمی گرم شود. سرمای هوا شدید است و چادر به‌زحمت مقابل بادهای شدید می‌جنگند.
نبهان (۶۰ ساله) می‌گوید: دو روز پیش باد شدیدی می‌وزید، تمام شب سعی کردیم نایلون را روی چادر نصب کنیم، در بیابان زندگی می‌کنیم و دریا جلوی ماست و این سردی هوا را دوچندان می‌کند.
طبق گزارش شبکه الجزیره، ۲۸ نفر در این چادر زندگی می‌کنند. به دلیل سوختن هیزم و مواد پلاستیکی بوی بدی متصاعد می‌شود و دود خفه‌کننده‌ای محل را پر می‌کند.
«رائده عوض» (۵۰ ساله)، همسر اسماعیل نبهان نیز می‌گوید: «دودی که از سوختن پلاستیک استنشاق می‌کنیم، سینه‌مان را می‌سوزاند.»
چادر این خانواده که از مرکز نوار غزه آواره شده است، یکی از هزاران چادر آوارگانی است که در جنوب نوار محاصره‌شده مستقر شده‌اند و صدها متر با ساحل دریای مدیترانه در دوردست‌ترین نقطه در جنوب‌غربی شهر رفح در نزدیکی مرز مصر فاصله دارند.
در کنار رائده، نوه‌اش سرفه می‌کند. او می‌گوید: «همه بچه‌ها از بو و سرما مریض هستند، سرفه آنها قطع نمی‌شود، لباس‌ها آنقدر کافی نیست که گرمشان کند.»
ترس از یخ‌زدگی تا حد مرگ
تعداد آوارگان نوار غزه حدود ۱.۹ میلیون نفر از حدود ۲.۲ میلیون نفر جمعیت این باریکه برآورد شده است. بیانیه مشترک سازمان جهانی بهداشت، برنامه جهانی غذا و صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در روز یکشنبه تایید کرد که نیاز فوری در نوار غزه برای تغییر ریشه‌ای در نحوه ارسال کمک‌های بشردوستانه وجود دارد.
این بیانیه خواستار راه‌های تامین «ایمن‌تر و سریع‌تر» کمک‌ها شد و هشدار داد که سطح کنونی کمک‌ها بسیار کمتر از مقداری است که برای جلوگیری از ترکیب مرگبار قحطی، سوء تغذیه و بیماری لازم است.
«محمد کحیل»، آواره‌ای از شمال نوار غزه در رفح می‌گوید: «ما نه غذا داریم، نه آب و نه گرما. ما یخ می‌زنیم تا اینکه در نهایت می‌میریم.»
آواره دیگری که «حنین عدوان»، مادر شش فرزند از اردوگاه نصیرات در مرکز نوار غزه است و به رفح آواره شده، می‌گوید: «شب احساس می‌کنم از سرما می‌میریم. همه ما مریض هستیم. از سرماخوردگی و سرفه رنج می‌بریم.»
حنین ۳۱ ساله که چادرش صدها متر با دریا فاصله دارد، سه تشک را روی هم می‌گذارد تا از سرما در امان بماند. او به خبرنگار الجزیره گفت: «غیر از آتش وسیله‌ای برای گرمایش نیست. با این حال هیزم گران است و پول نداریم، آتش را با پلاستیک روشن می‌کنیم و از بوی بد آن خفه می‌شویم.»
هیچ مکانی امن نیست
در چادر نزدیک به حنین، «خالد فرج‌الله» ۳۶ ساله، برای خانواده متشکل از ۶ فرزند، از جمله یک کودک با نیازهای ویژه، نان تهیه می‌کند. فرج‌الله که از خانه خود در شرق شهر غزه آواره شده، در گوشه چادر نان‌هایی می‌پزد و به پسرش می‌دهد.
او می‌گوید: «بعد از ساعت دو نیمه شب، از سرمای شدید هیچکس نمی‌تواند بخوابد، حتی اگر هزار پتو و تشک بگذارم، زمین سرد است و خاک، رطوبت و سرما را منتقل می‌کند.» این در حالی است که شش فرزند او سه تشک مشترک دارند.
پدر بین روشن کردن آتش برای گرم کردن خود و فرزندانش و ترس از بمباران مردد است و با سرما و ترس از بمباران مبارزه می‌کند. او می‌گوید: «ما نگران این هستیم که آنها (ارتش رژیم اشغالگر) به هر دلیلی ما را بمباران کنند.»
فرج‌الله نگران باران و حمله رژیم صهیونیستی است و می‌گوید: «اگر باران شدید ببارد، مردم از سرما می‌میرند و اگر اسرائیلی‌ها به منطقه حمله کنند، من چه کنم؟ به خاطر فرزندانم به آنجا (اشاره به مرز مصر) فرار می‌کنم.»
تعداد شهدای نوار غزه از هفتم اکتبر از مرز ۲۴ هزار تن گذشته و بیش از ۶۰ هزار نفر هم مجروح شده‌اند.
به دنبال عملیات فلسطینی طوفان‌الاقصی، تجاوزات وحشیانه ارتش رژیم اشغالگر به مناطق مسکونی در نوار غزه آغاز شد و این تجاوزات از هفتم اکتبر تا ۲۴ نوامبر (سوم آذر) ادامه داشت و پس از یک وقفه یک هفته‌ای جمعه اول دسامبر (دهم آذر) بار دیگر از سر گرفته شد. مقاومت فلسطین به رهبری جنبش حماس، هفتم اکتبر (۱۵ مهر) عملیات منحصر به فردی را با حمله به شهرک‌های صهیونیست‌نشین منطقه «غلاف غزه» آغاز کرد و ده‌ها صهیونیست را به اسارت گرفت. کارشناسان این عملیات را یک شکست راهبردی برای رژیم صهیونیستی و ارتش «افسانه‌ای» ادعایی آن ارزیابی می‌کنند.
انتهای پیام
نظرات