به گزارش ایسنا، ماژول بالن‌مانند شرکت «سیرا اسپیس»(Sierra Space) به صورت عمدی منفجر شد.

به نقل از اسپیس، شرکت «سیرا اسپیس» روز ۲۲ ژانویه اعلام کرد که به ‌تازگی اولین نمونه اولیه ماژول ایستگاه فضایی خود را در مقیاس کامل منفجر کرده تا برای مأموریت‌های فضایی آینده که ممکن است در سال ۲۰۳۰ انجام بگیرند، آماده شود. مقامات این شرکت در یک ایمیل خطاب به اسپیس نوشتند که این انفجار معادل استفاده کردن از ۱۶۴ دینامیت بود.

سیرا اسپیس، تجهیزات فضایی را برای یک مجموعه آزمایش‌های انفجاری به «مرکز فضایی مارشال» ناسا در آلاباما فرستاده است اما همه آزمایش‌های گذشته روی مدل‌ انجام شده ‌بودند.

ماژول بادی این شرکت که از فناوری کالاهای نرم «شرکت داوِر»(ILC Dover) مانند تسمه‌های «وکتران»(Vectran) استفاده می‌کند، به ایستگاه فضایی «اوربیتال ریف»(Orbital Reef) تحت سرپرستی شرکت‌های سیرا اسپیس و «بلو اوریجین»(Blue Origin) پرواز می‌کند. این یکی از چندین مفهومی است که ناسا برای جایگزینی «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) پس از بازنشستگی آن در سال ۲۰۳۰ یا پس از آن تأمین مالی می‌کند.

به گفته سیرا اسپیس، ابعاد ماژول‌های این شرکت تقریبا معادل یک خانه متوسط است. گفته می‌شود مقامات فضایی سیرا اسپیس بر حسب فوت مکعب کار می‌کنند زیرا ریزگرانش امکان می‌دهد تا از همه قسمت‌های فضای داخل آن استفاده شود. اگر می‌خواهید خودتان حساب کنید، سیرا اسپیس گفته که این ماژول ۲۰.۵ فوت معادل ۶.۲ متر ارتفاع دارد و قطر آن ۲۷ فوت معادل ۸.۳ متر است.

اگرچه ماژول‌های بادی با ایستگاه فضایی بین‌المللی غریبه نیستند اما پیش از این، تعداد کمی از آنها در فضا پرواز کرده‌اند. برای مثال، یک ماژول ساخته‌شده توسط شرکت «بیگلو اروسپیس»(Bigelow Aerospace) سال‌ها تحت آزمایش است تا ارزیابی شود که چقدر در شرایط سخت فضایی مانند تشعشع و ریزگرانش مقاومت می‌کند.

نمونه اولیه «زیستگاه محیط منعطف یکپارچه بزرگ»(LIFE) سیرا اسپیس تحت یک مجموعه آزمایش‌های انفجاری قرار گرفته است که عمدا هوا را به درون سازه پمپاژ می‌کند تا زمانی که از کار بیفتد و در نهایت مانند یک بالن از هم گسیخته ‌شود. در این آزمایش، نتایج تا ۲۷ درصد از الزامات ایمنی ناسا فراتر رفتند. به عبارت دیگر، فشار ۷۷ پوند بر اینچ مربع را پیش از ترکیدن تحمل کرد که بسیار بالاتر از میزان تعیین‌شده ۶۰.۸ پوند بر اینچ مربع است.

در تئوری، زیستگاه LIFE می‌تواند سه مورد از این ماژول‌ها را بفرستد تا اندازه‌ای را معادل ایستگاه فضایی بین‌المللی فراهم کند. نسخه‌های بزرگتری نیز در آینده وجود خواهند داشت. به عنوان مثال براساس گفته سیرا اسپیس، یک نسخه به اندازه ۱۴۰۰ متر مکعب می‌تواند در یک پرتاب از ظرفیت ایستگاه فضایی بین‌المللی پیشی بگیرد.

سیرا اسپیس قصد دارد به آزمایش‌های انفجاری خود با استفاده از ماژول‌های مقیاس کامل ادامه دهد و نحوه عملکرد این سازه را در برابر شهاب‌سنگ‌های کوچک آزمایش کند. اگرچه، اینکه هر سازه‌ای چقدر می‌تواند برای جایگزینی ایستگاه فضایی بین‌المللی در شش سال آینده آماده باشد، هنوز مبهم مانده است.

انتهای پیام