محمد ویسی، امروز(چهارم بهمن) در دومین جشنواره علمی شهید چمران در کرمانشاه، به تشریح چگونگی شکل گیری اسرائیل و جنایات آنها در حق مردم فلسطین پرداخت و اظهار کرد: فلسطین در ابتدا جزو قلمرو امپراطوری عثمانی بود، اما پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی این امپراطوری، سرزمین فلسطین تحت قیمومیت انگلیس قرار گرفت تا انگلیسی ‌ا این سرزمین را از نظر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی به درجه‌ای برسانند تا به یک کشور مستقل تبدیل شود.

وی افزود: انگلیسی‌ها از همان ابتدا با شناخت ترکیب جمعیتی موجود در سرزمین فلسطین یعنی عرب‌ها و یهودی‌ها برای آن نقشه کشیده بودند تا اگر روزی اروپایی‌ها از دست یهودی
‌های ساکن در این قاره به ستوه آمدند، برای اینکه از دستشان خلاص شوند، آنها را به سرزمین فلسطین کوچ دهند.

این کارشناس حقوق بین‌الملل ادامه داد: با شروع و پایان جنگ جهانی دوم هم فلسطین به یک کشور تبدیل نشد و در این مدت هم خودشان اختلافاتی را بین عرب‌ها و یهودی‌های این سرزمین ایجاد کردند تا اینکه در سال ۱۹۴۷ اعلام کردند که با توجه به اینکه در اداره فلسطین مشکل دارند و اختلاف بین اعراب و یهودیان زیاد است، لذا می‌خواهند اداره و سرپرستی آن را به سازمان ملل واگذار کنند.

وی گفت: پیش از اینکه سازمان ملل تصمیمی برای این سرزمین بگیرد، خود انگلیسی‌ها کمیته‌ای یازده نفره تشکیل دادند و از اعضای آن خواستند تا ترکیب جمعیتی و قلمرو تحت اختیار هرکدام از اقوام فلسطین را مشخص کنند و پیشنهاد دهند که برای آینده این کشور چه تدابیری باید اندیشیده شود.

ویسی افزود: در نهایت اعضای این کمیته برای ارائه گزارش خود به دو گروه تقسیم شدند. گروه اقلیت که سه نفر بودند پیشنهاد کردند که فسلطین به یک کشور فدرال تبدیل شود و گروهی هشت نفره و اکثریت پیشنهاد دادند که باید فلسطین را به دو سرزمین تقسیم کرد که قطعنامه‌ای برای این پیشنهاد به تصویب رسید که به قطعنامه تقسیم معروف شد.

وی یادآورشد: در این قطعنامه گفته شد که حدود ۴۳ درصد از سرزمین فلسطین در اختیار اعراب، پنج درصد از آن که شهر اورشلیم یا بیت المقدس بود و اختلاف زیادی روی آن وجود  داشت در اختیار سازمان ملل و ۵۲ درصد هم در اختیار یهودی ها قرار گیرد، این در حالی بود که جمعیت اعراب از یهودیان بیشتر بود، اما به واسطه اعمال نفوذ انگلیس به تصویب رسید.

این تحلیل‌گر حقوق بین‌الملل تاکید کرد: همین قطعنامه باعث شد تا اسرائیل در سال ۱۹۴۸ اعلام استقلال کند و در سال ۱۹۴۹ درخواست عضویت خود در  سازمان ملل را به این سازمان ببرد، اما اتحاد جماهیر شوری که در آن زمان با آمریکا مشکل داشت و می‌دانست آمریکایی‌ها از اسرائیل طرفداری می‌کنند، در هنگام رای گیری آن را وتو کرد.

وی اضافه کرد: سرانجام اسرائیل پس از اینکه برای چندمین بار درخواست خود را مطرح کرد، نماینده جماهیر شوروی هم به آن رای مثبت داد و اسرائیل به عضویت سازمان ملل در آمد، اما هربار که فلسطینی‌ها برای آن اقدام کردند، آمریکایی‌ها آن را وتو کردند.

این کارشناس حقوق بین الملل عنوان کرد: هر چند که برخی کشورها دلایلی غیر قابل توجیه را برای رد درخواست فلسطین دارند، اما هم اکنون حدود ۱۳۸ کشور دنیا فلسطین را به رسمیت می شناسند.

وی با بیان اینکه طی تاریخ ظلم‌های فروانی به مردم فلسطین شده، عنوان کرد: امروز هم وقایعی که در غزه در حال وقوع است، نمونه‌ای بارز از نسل‌کشی است که در این رابطه هم آفریقای جنوبی شکایتی را به دیوان بین المللی دادگستری یا همان لاهه برده است.

ویسی ادامه داد: هرچند که دیوان بین المللی دادگستری به مانند دیوان بین المللی کیفری به دنبال مجازات نیست و بهتر بود آفریقای جنوبی شکایت خود را به دیوان بین المللی کیفری می برد، اما دیوان بین المللی دادگستری هم می‌تواند نسل کشی فلسطین را متوقف کند.

وی تاکید کرد: در لایحه و دادخواستی که آفریقای جنوبی تنظیم کرده، به دنبال اثبات نسل کشی اسرائیل در غزه است و مستندات لازم همچون محاصره مردم، نرسیدن آب و غذا، ایراد صدمات شدید جسمی و روحی، تعداد کشته‌ها، مجروحین و ... را در آن آورده است.

این کارشناس حقوق بین‌الملل ادامه داد: بسیاری معقتدند شرایطی که امروز اسرائیل با محاصره و نرسیدن غذا و آب به غزه ایجاد کرده، باعث خواهد شد که تعداد افرادی که براثر گرسنگی و تشنگی جان خود را از دست می‌دهند، بیشتر از افرادی باشد که بر اثر بمباران جانشان را از دست داده‌اند.

وی افزود: آنچه که امروز در غزه در حال رخ دادن است،  یکی از مصادیق بارز نسل کشی است که با اطلاع تمام مسئولین اسرائیل اتفاق می‌افتد و اگر سازمان ملل در این موضوع عادلانه رفتار کند، باید نسل کشی در غزه را اعلام کند.

انتهای پیام