به گزارش ایسنا، غلامعلی حدادعادل در  مراسم نکوداشت احمد سمیعی گیلانی که همزمان با زادروز این چهره فقید فرهنگی و نخستین تولدش بعد از درگذشتش و روز ویراستار  (چهارشنبه، یازدهم  بهمن‌ماه) در کتابخانه مرکزی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی برگزار شد در سخنانی گفت: نزدیک به یک سال است که دیده از دیدار استاد محروم مانده است؛ دوم فروردین استاد سمیعی در آستانه ۱۰۲ سالگی چشم از جهان فروبست. استاد سمیعی برای فرهنگستان یک سرمایه بود، او یک‌ تکیه‌گاه بود، یک پدر بود، یک مرجع و ملجأ بود نه فقط برای فرهنگستان بلکه برای فرهنگ ایران.

 او افزود: استاد سمیعی چهره‌ای بسیار محترم، سودمند و خدمتگزار بود. جا دارد فقدان این مرد ارجمند را در درجه اول به خانواده محترم و دوستدارانش و به‌ویژه گروه ادبیات معاصر فرهنگستان و اهل ادب تسلیت عرض کنم.

 حدادعادل با اشاره سخنرانی‌اش در صدمین سالگرد تولد سمیعی گیلانی و مقاله مفصلی که درباره او در مجله «نامه» فرهنگستان با عنوان «صدسال دانایی» درج خواهد شد، گفت: استاد سمیعی گیلانی یک تاریخ بود؛ در آغاز یک قرن به دنیا آمد و در پایان قرن از دنیا رفت. او متولد ۱۲۹۹ و درگذشته ابتدای قرن ۱۵ بود و  تمام قرن ۱۴ را زیسته و دهه‌های مختلف قرن را تجربه کرده بود؛ دهه پرغوغای ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰ را، دهه پر از ناکامی و شکست ۱۳۳۰ را، دهه ۱۳۴۰ را که به‌نوعی دهه پیدایش راه و رسم‌های جدید در عالم نشر و ویراستاری و علوم انسانی در دانشگاه بود و دهه ۱۳۵۰ که به انقلاب منجر شد. در همه این سال‌ها سمیعی گاه به عنوان بازیگر  و گاه به عنوان تماشاگری دقیق با جامعه خود همراه بود و تجربه می‌اندوخت و تجربه می‌آموخت. همه این‌ها در قلم و بیان و اندیشه او اثر گذاشته بود. او به همان نسبت که با جامعه خود آشنا بود با ادبیات فرانسه نیز آشنا بود. دنیا را می‌شناخت. ایران را می‌شناخت. اسلام را می‌شناخت و در خانواده‌ای اصیل رشد و نمو کرده بود و همین اصالت باعث شده بود دلی خدادوست و خداآگاه داشته باشد و در اخلاق او نیز این معنویت مشهود بود.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به عنوان نشست یعنی «ویراستار ادیب» گفت: امیدوارم هرسال  سالروز ولادت استاد سمیعی را با یک عنوان تازه‌ جشن بگیریم و از او یاد کنیم؛ اگر امسال «ویراستار ادیب» است،  سال آینده با عنوان «مترجم ادیب» دور هم جمع شویم، سال بعدش «نویسنده ادیب»، سال بعدش «متفکر ادیب»، سال بعدش «مدیر ادیب و زبان‌شناس».

 حداد عادل در پایان گفت: امیدوارم راه سمیعی را که راه خدمت به ایران و  نگهبانی از فرهنگ و زبان فارسی است ادامه بدهیم و پیروان خوبی برای رهروان دیروز باشیم. 

انتهای پیام