به گزارش ایسنا، «نسرین مالک» نویسنده سودانی و ستون‌نویس روزنامه گاردین در مطلبی برای این روزنامه نوشت: جزئیات این جنگ غیرقابل درک است. حدود ۵۰ هزار زن باردار در غزه هستند و ۴۰ درصد از آنها در گروه «پرخطر» طبقه‌بندی می‌شوند. طبق آنچه از وضعیت نوار غزه گزارش می‌شود، زیرساخت‌های بهداشت و درمان تماما از بین رفته است. در هنگام زایمان، هیچ داروی مسکن یا بیهوشی و حتی پزشک، پرستار و مامایی برای این زنان باردار در دسترس نیست.

خبرنگار گاردین در ادامه می‌نویسد: نوزادان بر روی زمین و یا در شرایط نامناسب به دنیا می‌آیند و بند ناف آنها با هر شیء تیزی بریده می‌شود. عمل سزارین بدون بیهوشی توسط جراحانی انجام می‌شود که آب برای شستن دست‌هایشان ندارند چه برسد به اینکه بخواهند دست‌هایشان را ضدعفونی کنند.

نسرین مالک می‌گوید: چنین شرایط غیرممکنی برای مادران و کودکان فلسطینی حاکم است؛ آنها سپس با گرسنگی و آوارگی مواجه می‌شوند و مادران با اشک‌های دردناک جاری‌شده روی گونه‌ها از زخم‌ها و نوزادانِ دچار سوء تغذیه پرستاری می‌کنند. علاوه بر همه این موارد، مادران نمی‌توانند به غذای کافی و آب آشامیدنی دسترسی پیدا کنند تا به بچه‌هایشان شیر دهند. هنگامی هم که شیرخشک در اردوگاه‌ها پیدا می‌شود، یافتن آب برای جوشاندن و تهیه آن یک چالش به شمار می‌رود. هم‌چنین تلویزیون سی‌ان‌ان در ماه دسامبر گزارش کرد که نوزادان تازه متولدشده که در اردوگاه‌های آوارگان هستند، هرگز شسته نشده‌اند. خلاصه که بسیاری از جنبه‌های مادر بودن اکنون به مسئله مرگ و زندگی بدل شده است.

ستون‌نویس روزنامه گاردین در پایان با اشاره به رویکردهای به اصطلاح فمینیستی و دیدگاه مغرضانه برخی سیاستمداران غربی می‌نویسد: همزمان با آشکار شدن وضعیت زنان فلسطینی در نوار غزه، قرار گرفتن در جریان گفتمان‌های فمینیستی تا حدی دردسرساز شده است. جالب است برخی افراد و حتی سیاستمداران غربی نظیر «هیلاری کلینتون» وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده که از ناکامی فیلم «باربی» در نامزدی مراسم جایزه اسکار ابراز ناامیدی کردند و از اینکه چنین فیلمی با وجود رویکردهای فمینیستی نتوانست تاثیرگذار واقع شود، متاسف شدند، حالا با آتش‌بس در غزه مخالفت می‌کنند و به نوعی وضعیت زنان فلسطینی را نادیده می‌گیرند.

علاوه بر وضعیت دردناک زنان در غزه، روزنامه عبری زبان هاآرتص در گزارشی می‌نویسد: هر ۱۵ دقیقه یکی از کودکان غزه کشته می‌شود. اسامی هزاران کودکی که ارتش اسرائیل ظرف چهار ماه گذشته در غزه به قتل رساند، همانند تیتراژ پایان فلیمی بلند همراه با یک موسیقی غمگین در پس‌زمینه منتشر می‌شوند و این در حالی است که ۲۶۰ تن از این کودکان به یک سالگی خود نرسیدند و هیچ کسی نمی‌داند رویاهای این کودکان چه بود.

انتهای پیام