به گزارش ایسنا، اکثر مردم غزه آوارگان یا نوادگان آوارگانی هستند که در طول جنگ ۱۹۴۸ در پی ایجاد رژیم صهیونیستی از خانه‌های خود کوچ اجباری کردند و آواره شدند؛ رویدادی که برای فلسطینیان به عنوان «روز نکبت» شناخته می‌شود.

طبق گزارش خبرگزاری رویترز، کلید خانه‌هایی که در سال ۱۹۴۸ اشغال شدند، به نسل‌های بعدی برخی از آوارگان فلسطینی تحویل داده شده‌اند؛ نمادی از آنچه آنها حق بازگشت خود به خانه و کاشانه می‌دانند. اکنون با آغاز درگیری‌ها میان رژیم صهیونیستی و جنبش حماس در ماه اکتبر، مجددا کلید خانه‌هایی که در پی حملات تل‌آویو ویران شده‌اند، معنایی نمادین پیدا کرده است.

«حاتم الفرانی» آواره فلسطینی که به همراه خانواده‌اش در چادری در رفح واقع در جنوب غزه پناه گرفته است، گفت: «تاریخ در حال تکرار است. پدربزرگم به امید بازگشت به منزل، کلید را گرفت و اکنون من به امید بازگشت به آپارتمانم و سکونت در آن به همان شکلی که بوده، کلید را گرفتم.»

در عوض، طی آتش‌بس یک هفته‌ای ماه نوامبر، الفرانی تصاویری دریافت کرد که نشان می‌دادند منزلش در اردوگاه آوارگان جبالیا در شمال غزه، ویران شده است.

او در اظهاراتی دردناک و غم‌انگیز که نشان از آوارگی او و خانواده‌اش دارد، درحالیکه کلید را بالا نگه داشت، گفت: «این کلید آن خانه است که من برای به دست آوردن آن سخت کار کردم. من الان ۴۴ ساله هستم. در این سن باید زندگی‌ام را از نو آغاز کنم و خانه جدیدی برای خود بسازم.»

جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه امروز -شنبه- در حالی وارد صد و چهل و هشتمین روز خود می‌شود که بر اساس اعلام وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه، تعداد شهدا از ابتدای جنگ تا امروز جمعه از مرز ۳۰ هزار نفر گذشته و نیروهای مقاومت در پاسخ به جنایات صهیونیست‌ها ضربات سهمگینی بر اشغالگران وارد می‌کنند.

«حسین ابوعمشه» آواره دیگر فلسطینی نیز وضعیتی مشابه الفرانی دارد. او و خانواده‌اش روزها را در چادری در رفح به شب می‌رسانند و در جریان آتش‌بس ماه نوامبر ویدئویی دریافت کرد که حاکی از تخریب منزلش در بیت حانون واقع در شمال‌شرق غزه بود.

او که در بحبوحه جنایات بی‌امان رژیم صهیونیستی ظاهرا کلید منزل برایش تنها دارایی باقی‌مانده در این ویرانه به شمار می‌رود و بر روی آن نام «فلسطین» حک شده، گفت: «این کلید تمام چیزی است که از خانه برایم باقی مانده است. امیدوارم بتوانیم به منزل بازگردیم؛ حتی اگر فقط یک چادر در بالای خانه ما قرار داشته باشد. ما بدون وطن نمی‌توانیم زندگی کنیم.

«محمد المجدلاوی» از آوارگان اردوگاه الشطی در شمال غزه داستان و روایت پدربزرگش را بازگو می‌کند که کلیدی قدیمی را به او نشان داده بود و تجربیات مشابهی را در سال ۱۹۴۸ پشت سر گذاشته بودند.

او گفت: «من با اسرائیل چه کردم که خانه‌ام را ویران کرد؟ بچه‌های دنیا خوب زندگی می‌کنند در حالیکه بچه‌های ما در سرما به سر می‌برند و از سرما و گرسنگی بیمار می‌شوند و می‌میرند.»

علاوه بر نوار غزه، در کرانه باختری نیز کلیدی‌هایی را در اندازه‌های بزرگ می‌توان دید که نه تنها قدمت آن‌ها به سال ۱۹۴۸ برمی‌گردد بلکه بخشی از نماد آوارگی که معنی آن برای همه قابل لمس است، تلقی می‌شوند.

«محمد سعید» رئیس دفتر رسانه‌ای کمیته مدیریت اردوگاه آوارگان قلندیا، بین قدس و رام‌الله، گفت: «کلید نشان‌دهنده حق بازگشت است. کلید یک جسم فلزی است که می‌توان آن را در هر جایی ساخت، اما نگه داشتن این کلید بدین معناست که شما رویایی دارید که باید آن را برآورده کنید.»

انتهای پیام