با وجود آن که از عواقب و آسیب‌های سگ‌گردانی تا هشدارها و اخطارهای جریمه بسیار سخن گفته شده اما این معضل همچنان روی دور تکرار و تکثیر می‌چرخد و گویی راه چاره‌ای جز آگاهی‌بخشی و فرهنگ‌سازی ندارد.

قطعا خصومتی با حیوانات و آفریده‌های خداوند وجود ندارد اما اینکه ارزش و احترام سگ‌ها از انسان‌ها فراتر رود و برای خرید شامپوی ضد ریزش مو، انواع مکمل‌های غذایی و لباس‌های طرح‌دار وارداتی سگ‌ها از نان شب خود بزنند و آن‌ها را در پارک‌ها و معابر عمومی ببرند و آسایش، آرامش و اعصاب مردم را مختل کنند و صرفاً با تقلید کورکورانه از فرهنگ غرب حضور سگ را یک سبک زندگی لاکچری تلقی کنند، همه آن چیزی است که به آن نقد وارد است.

در دنیای امروزی بسیاری را می‌توان مشاهده کرد که در حال حمل سگ هستند، این افراد عموماً حیوان همراه خود را به چشم یک همدم نگریسته و با او انس و الفت خاصی هم برقرار کرده‌اند. سگ گردانی به تفریح جدید برخی جوانان و نوجوانان تبدیل شده و بسیاری از آن‌ها نگهداری سگ‌های فانتزی را نشانه‌ای برای مرفه و باکلاس بودن خود می‌دانند.

جدا از اینکه رفتار نابهنجار سگ‌گردانی موجب ایجاد آزاد و اذیت برای دیگر شهروندان شده و حتی در برخی موارد شاهد حمله این حیوانات به کودکان نیز بوده‌ایم، اثرات مخرب شخصیتی و روانی بر روی صاحبان خود به ویژه نوجوانان داشته و آینده آنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد به همین منظور خبرنگار ایسنا با «مهدیس شاهینی» کارشناس ارشد مسائل سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی گلستان پرداخته و تأثیرات سگ‌گردانی بر سلامت روان نوجوانان را جویا شدیم، آنچه در ادامه می‌خوانید بخشی از گفت‌وگو با مهدیس شاهینی، روانشناس گلستانی است:

ایسنا: برخی افراد با هدف برقرای رابطه عاطفی اقدام به نگهداری حیوانات می کنند؟ آیا حیوانات به انسانها محبت دارند؟

حیوانات در درجه پایینی از احساسات قرار دارند اما این حسن و هیجان ناشی از قوه تعقل نیست بلکه هدایت تکوینی است که توسط خداوند در نهاد آن‌ها قرار داده شده است، حیوانات مختلف اعم از سگ، گربه یا پرندگان به دلیل همان غریزه که خداوند در آن‌ها قرار داده می‌توانند به محبت صاحبان خود پاسخ احساسی دهند اما این پاسخ دادن صرفاً یک واکنش غریزی است.

ایسنا: تفاوت نگهداری از حیوانات در گذشته و امروز جامعه ما در چیست؟

نگهداری از حیوانات خانگی در آپارتمان و فضا داخل منازل معضلی برای جامعه است، در گذشته نه چندان دور اکثر منازل مردم به ویژه در روستاها به صورت ویلایی بوده و حیوانات خانگی آزادانه در حیاط منازل نگهداری شده و هرگز وارد فضای داخلی منازل نمی‌شدند اما به تازگی برخی افراد به تقلید از فرهنگ غرب حیوانات خانگی به ویژه سگ را در فضای شخصی منازل خود وارد کرده‌اند که تبعات زیادی دارد.

ایسنا: نگهداری از حیوانات خانگی در غرب و ایران چه تفاوتی با هم دارد؟

در کشورهای غربی ابتدا فرهنگ نگهداری از حیوانات خانگی را تعریف کرند و سپس مطابق با آن فرهنگ این پدیده را وارد جوامع خود کردند، در این کشور ها که به دلیل پیشرفت تکنولوژی ارتباط انسان‌ها با یکدیگر کمرنگ شده بود به افرادی که به بیماری‌هایی نظیر افسردگی و اضطراب شده‌اند، اجازه داده شد از حیوانات برای برقراری تعامل و ارتباط استفاده کنند اما در همین جوامع نیز این قانون گذاشته شد که افراد نباید بیش از حد با حیوانات وابسته شوند و آن‌ها را فرزند خود بدانند.

در کشور ما برخی افراد کورکورانه و بدون فکر صرفاً با تقلید از فرهنگ غرب مبادرت به نگهداری از حیوانات خانگی به ویژه سگ دارند و به اصطلاح عامیانه تصور می‌کنند کلاس و طبقه اجتماعی خود را با نگهداری از حیوانات بالا می‌برند.

در کشور ما نیز تکنولوژی وارد شده و برخی افراد ممکن است ساعت‌ها با کسی در ارتباط  نباشند و این عوامل همه دست به دست هم داد تا حیوانات خانگی وارد منازل ما شد. در جامعه ما برخی افراد که در مسأله‌ای ضعف دارند، مسأله نادرستی مثل نگهداری از حیواناتی نظیر سگ و گربه را  برای پرکردن این ضعف وارد زندگی می‌کنند و اوضاع را نادرست‌تر می‌کنند،  این افراد حیوانات را فرزندان خود و اعضای خانواده خود می‌دانند در صورتی که در فرهنگ غرب حیوانات اعضای خانواده قلمداد نمی‌شوند.

ایسنا:  وابستگی به حیوانات خانگی به ویژه سگ در نوجوانان چه تاثیرتی دارد؟

نگهداری از حیواناتی نظیر سگ و گربه در فضای داخلی منازل علاوه بر مشکلات بهداشتی و بروز بیماری‌های مختلفی که دارد افراد جامعه به ویژه قشر نوجوان که نیاز به تعاملات اجتماعی و تخلیه هیجانات دارند را منزوی می‌کند. نوجوانانی که به جای دوستی و معاشرت با هم سن و سالان خود با حیوانات خانگی نظیر سگ خو می‌گیرند، تخلیه هیجانی ندارند و تعاملات اجتماعی و اعتماد به نفس آن‌ها به شدت پایین می‌آید.

نوجوانانی که به حیوانات خانگی خود وابستگی پیدا می‌کنند، ارتباط کلامی بسیار کمی با افراد جامعه و دوستان خود دارند و روز به روز گوشه گیرتر شده و عزت نفس او به شدت پایین آمده و فکر می‌کند، می‌تواند مشکلات خود را با حیوان خانگی خود حل کند در صورتی که وابستگی به حیوان خانگی به مشکل او دامن می‌ززند.

در مهارت ارتباط مؤثر بهترین ارتباط، ارتباط دوسویه است به معنای اینکه وقت پیام و محتوایی را می‌فرستیم انتظار بازخورد و عکس العمل داریم. نوجوانان در ارتباط با دوستان و افراد جامعه ارتباط دوسویه برقرار می‌کنند اما در ارتباط با حیوانات این ارتباط وجود ندارد. وقتی افراد حیوانات خانگی را نوازش می‌کنند این حیوانات بر اساس غریزه نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند اما هیچ تعاملی بین حیوانات خانگی و این افراد شکل نمی‌گیرد.

بین انسان و حیوانات ارتباط کلامی برقرار نمی‌شود که بتواند اعتماد به نفس آن ها را بالا ببرد، در عین حال حیوانات قادر نیستند مطلبی به انسان بیاموزند و او  را رشد دهند به همین دلیل افرادی که به حیوانات وابستگی بیش از حد دارند در زندگی پسرفت می‌کنند.

پایین بردن عزت نفس، کم کردن اعتماد به نفس از بین بردن تعاملات اجتماعی، منزو و گوشه‌گیر شدن از جمله معضلات وابستگی بیش از حد به حیوانات خانگی در افراد به ویژه نوجوانان است و این افراد هیچ‌ انگیزی برای پیشرفت و تلاش در زندگی ندارند.

نگهداری از حیوانات خانگی بار مالی زیادی را به خانواده‌ها تحمیل می‌کند در گذشته صرفاً قشر مرفه جامعه اقدام به نگهداری حیوانان خانگی می‌کردند اما امروزه نگهداری از حیوانات در بین همه اقشار جامعه دیده می‌شود.

برخی افراد از طبقه پایین جامعه از شکم خود و خانواده خود می‌زنند تا غذای حیوانات خانگی خود را تأمین کنند تا با قدم زدن با این حیوانات در فضای جامعه خلاءهای شخصیتی و عاطفی خود را پر کنند در حقیقت با نگهداری از حیوانات برای خود نقابی ساخته و در پشت آن مشکلات خود را مخفی می‌کنند.

ایسنا: چه افرادی بیشتر به سگ‌گردانی روی می آورند و راهکار مقابله با آن چیست؟

برخی افراد که دارای اختلال شخصیتی بوده و ذاتاً اعتماد به نفس پایینی دارند و به دلیل آنکه قادر نیستند با دیگران ارتباط بگیرند به حیواناتی نظیر سگ پناه می‌برند. توصیه من به این افراد این است که با مراجعه به مشاوران متخصص مشکل خود را حل کنند زیرا حیوانات تنها افراد را منزوی‌تر  و مشکل را حادتر می‌کنند.

اگر انسان‌ها توانمندی‌ها و استعدادهای خود را بشناسند به دنبال افزایش مهارت‌ها و شکوفا کردن استعدادهای خود ‌می‌روند و اصلاً فرصتی برای پرداختن به حیوانات خانگی نخواهند داشت.

حیوانات هرگز نمی‌توانند به عنوان فرزند انسان قرار بگیرند و یک روز بنا بر غریزه‌ای که دارند با چنگ زدن، هار شدن و مشکلاتی نظیر این به انسان ضربه می‌زنند.

انتهای پیام