به گزارش ایسنا، نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، پس از مذاکرات دوجانبه در دهلی‌نو، بر لزوم تقویت زنجیره‌های تامین و توسعه مسیرهای جدید در بحبوحه آشفتگی اقتصادی جهانی و فشارهای تعرفه‌ای غرب تاکید کردند.

پوتین ضمن تاکید بر گسترش کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب (INSTC) بر همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای و تغییر به سمت تسویه حساب‌های ارزی ملی تاکید و اظهار کرد: ما با شرکای هندی خود برای ساخت مسیرهای حمل و نقل بین‌المللی جدید، از جمله پروژه ایجاد حمل و نقل شمال-جنوب از روسیه و بلاروس به سواحل اقیانوس هند، همکاری می‌کنیم. گسترش کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب و مسیر دریای شمال، فرصت‌های بزرگی برای تجارت دوجانبه فراهم خواهد کرد.

چرا مسکو کریدور شمال-جنوب را در اولویت قرار داده است؟

برای روسیه، کریدور شمال-جنوب به طور فزاینده‌ای با تلاش‌هایش برای تغییر مسیر تجارت از اروپا به سمت آسیا، غرب آسیا و آفریقا گره خورده است. به گفته الکسی زاخاروف، عضو بنیاد تحقیقات آبزرور (ORF)، این پروژه در جستجوی مسکو برای مسیرهای صادراتی پایدار، نقشی محوری دارد.

وی گفت: روسیه در حال بررسی راه‌های جدید و پروژه‌های ارتباطی جدید با کشورهای جنوب جهان است و کریدور شمال-جنوب در حمایت از حمل و نقل پایدار کالاها از جمله محصولات کشاورزی، مواد اولیه و منابع در نظر گرفته شده است. مسکو این کریدور را به عنوان مکمل استراتژیک مسیرهای موجود اوراسیا می‌داند و کریدور عمودی است، زیرا در اوراسیا بسیاری از پروژه‌ها از شرق به غرب می‌روند و این کریدور از شمال به جنوب می‌رود و به اتصال در منطقه می‌افزاید.

نکته مهم این است که هند، تنها بازار هدف نیست؛ به محض رسیدن محموله‌ها به بندر عباس ایران، محصولات روسی می‌توانند به کشورهای خلیج فارس، شرق آفریقا و جنوب شرقی آسیا ارسال شوند.

سه شاخه کریدور و دلیل اهمیت آنها

هر چند پیشرفت کریدور شمال-جنوب در سال ۲۰۰۰ پیش‌بینی شده بود، اکنون به سه شاخه اصلی گسترش یافته است که هر کدام در مرحله متفاوتی از توسعه قرار دارند.

زاخاروف خاطرنشان کرد به تازگی،  شاخه شرقی که از طریق قزاقستان و ترکمنستان به ایران می‌رسد، فعال‌ترین مسیر بوده است؛ این شاخه از نظر حمل و نقل پویاتر بوده و زمان تحویل کالا کاهش یافته است. بنابراین، پیشرفت‌های مثبتی در این مسیر حاصل شده است.

شاخه غربی که از طریق جمهوری آذربایجان و ایران امتداد دارد، هنوز ناقص مانده و روسیه کار بر روی خط آهن ۱۶۰ کیلومتری ایران را تامین مالی کرده است. زاخاروف آن را بخشی از این تلاش توصیف و به بخش دوم آن نیز اشاره می‌کند و می‌گوید روسیه در حال بررسی راه آهن جدید است که از انتقال غیرضروری کالاها که زمان‌بر هستند و لجستیک را پیچیده می‌کند، جلوگیری کند.

وی افزود: چندین تنگنای فنی، تحویل را کندتر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر می‌کند، به همین دلیل است که روسیه چندین پروژه را به طور همزمان انجام می‌دهد. زاخاروف با تاکید بر محدودیت‌های آن اظهار کرد: کریدور شمال-جنوب از نظر فنی عملیاتی است و اکنون برخی محموله‌ها در آنجا جابجا می‌شوند که نشان می‌دهد کریدور تا حدی فعال است اما هنوز باید مشکلات زیادی برطرف شود.

تحریم‌ها و اجرای این طرح

با وجود فرضیاتی مبنی بر اینکه فوریت روسیه ناشی از تحریم‌های غرب است، زاخاروف می‌گوید که چنین تفاسیری اغراق‌آمیز هستند. از سال ۲۰۰۰ به طور مداوم در بیانیه‌های رسمی و اسناد دوجانبه به کریدور شمال-جنوب اشاره شده است. احیای این مسیر اقدام واکنشی نیست، بلکه فقط موردی سنتی و کاملا قدیمی است.

این پروژه همیشه توسط هر دو طرف به عنوان  پروژه ارتباطی مهم شناخته شده است. حمل و نقل دریایی همچنان بخش عمده‌ای از تجارت هند و روسیه را انجام می‌دهد و این کریدور به عنوان عامل تغییردهنده بازی ظاهر نشده است. بزرگترین بخش اتصال حمل و نقل هنوز توسط محموله‌های دریایی انجام می‌شود و تحریم‌ها مانع از ادامه این محموله‌ها نشده است.

جایگاه هند

هند همچنان مهم‌ترین شریک روسیه در جنوب آسیا و مقصد تجاری به سرعت در حال رشد است که به مسکو انگیزه می‌دهد تا در سفرهای سطح بالا،  کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب را برجسته کند.

زاخاروف گفت: روسیه هند را به عنوان محور اصلی پایداری بلندمدت این پروژه می‌داند و بزرگترین بازار و اکنون شریک تجاری بزرگ برای روسیه است. هیات‌های روسی مرتبا کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب را در دهلی‌نو به عنوان ستون فقرات آینده لجستیک دوجانبه معرفی می‌کنند.

برای هند، این کریدور زمان حمل و نقل کوتاه‌تر، لجستیک ارزان‌تر و دروازه‌های بالقوه‌ای به بازارهای آسیای میانه و اوراسیا ارائه می‌دهد. پیشرفت دهلی‌نو در توافق‌نامه تجارت آزاد احتمالی با اتحادیه اقتصادی اوراسیا، ممکن است آن را با چنین کریدورهایی مرتبط کند.

چشم‌انداز؛ پتانسیل بالا، اما بلوغ آهسته

زاخاروف کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب را به عنوان مکانیسم لجستیکی مکمل توصیف کرد که می‌تواند به مرور زمان تجارت دوجانبه را افزایش دهد، اما در مورد اغراق در اهمیت فعلی آن هشدار می‌دهد و می‌گوید که در حال حاضر، نقش مهمی ایفا نمی‌کند؛ پتانسیل زیادی دارد، اما به سرمایه‌گذاری و هماهنگی پایدار نیاز دارد.

سایت مانی کنترل گزارش کرد، در کوتاه‌مدت، حمل‌ و نقل دریایی همچنان غالب خواهد بود اما در میان‌مدت، کریدورهای زمینی بهبود یافته، می‌توانند به هند و روسیه کمک کنند مسیرهای تجاری خود را همزمان با عملیاتی کردن چشم‌انداز ۲۰۳۰ متنوع کنند.

انتهای پیام