محمد فیضی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در استان‌های زاگرس‌نشین به‌ویژه ایلام، برداشت بی‌رویه از بستر رودخانه و تخریب پوشش گیاهی اطراف، موجب خشک شدن رودخانه‌های دائمی و قطع ارتباط آن‌ها با رودخانه‌های بزرگ‌تر شده است.

وی خاطرنشان کرد: برداشت شن و ماسه باعث پایین رفتن کف رودخانه و ناپایداری بستر می‌شود که به فرسایش کناره‌ها و تغییر مسیر جریان منجر خواهد شد، افزایش سرعت جریان آب و به‌هم خوردن رژیم رودخانه خطر وقوع سیلاب و تخریب پل‌ها و سازه‌های ساحلی را بیشتر کرده و همچنین کاهش تغذیه آب زیرزمینی موجب افت سطح آب و کم‌آبی چاه‌ها و قنات‌ها می‌شود.

فیضی توضیح داد: فعالیت این کارخانه‌ها علاوه بر تخریب خاک، آلودگی آب و هوا را نیز به‌دنبال دارد و تردد ماشین‌آلات سنگین موجب ورود رسوبات و آلودگی شیمیایی به رودخانه می‌شود.

این مدرس محیط زیست دانشگاه‌های ایلام تشریح کرد: برداشت لایه سطحی خاک حاصل‌خیزی آن را کاهش داده و گرد و غبار ناشی از خردایش شن و ماسه کیفیت هوا را برای ساکنان محلی و حیات‌وحش پایین آورده و سلامت انسان و دام را تهدید می‌کند.

وی یادآور شد: نابودی پوشش گیاهی و جنگل از دیگر پیامدهای این فعالیت‌هاست و ایجاد جاده و دپوی مصالح در حاشیه جنگل منجر به قطع درختان و کاهش تنوع گیاهی می‌شود، تغییر رطوبت خاک و از بین رفتن لایه‌های سطحی، تجدید حیات طبیعی جنگل را مختل کرده و تخریب نوار حفاظتی طبیعی رودخانه فرسایش کناره‌ها و ورود رسوبات به آب را تشدید می‌کند.

فیضی بیان کرد: برداشت شن و ماسه زیستگاه آبزیان را تخریب کرده و بستر تخم‌ریزی ماهیان و بی‌مهره‌گان از بین می‌رود و تنوع زیستی کاهش می‌یابد، سر و صدا، نور و تردد ماشین‌آلات در حاشیه جنگل زیستگاه پرندگان، پستانداران و خزندگان را مختل کرده و بسیاری از گونه‌ها را وادار به ترک زیستگاه می‌کند.

این مدرس محیط زیست افزود: خسارت‌ها تنها به محیط طبیعی محدود نمی‌شود بلکه جوامع انسانی نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند و زمین‌های کشاورزی و تأسیسات کنار رودخانه در معرض تخریب قرار می‌گیرند.

فیضی اضافه کرد: کاهش کیفیت و کمیت آب رودخانه تأمین آب شرب و آبیاری را مختل کرده و تخریب مناظر طبیعی ظرفیت گردشگری و کیفیت زندگی ساکنان را کاهش داده و اقتصاد محلی را تحت فشار قرار می‌دهد.

انتهای پیام