به گزارش ایسنا، عبدالحمید لیاقت در نشست تخصصی بررسی چالشها و آینده مکانیزاسیون کشاورزی، صنعت و دانشگاه که یکشنبه ۱۶ آذر در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در کرج برگزار شد، با اشاره به محدودیت منابع آب در کشور و ضرورت توجه به نیازهای روز جامعه کشاورزی، گفت: با کاهش شدید منابع آب، روشهای سنتی آبیاری و ماشینآلات موجود دیگر پاسخگوی نیازهای کشاورزان نیست و لازم است راهکارهای نوین و متناسب با شرایط فعلی کشور طراحی و اجرا شود.
وی افزود: برای مثال در بازدیدهای میدانی مشاهده کردیم که استفاده از ماشینهای نشاکار میتواند تا حد زیادی مصرف آب را کاهش دهد، اما بسیاری از کشاورزان هنوز دسترسی به این ماشینها ندارند.
لیاقت با اشاره به نتایج تحقیقات انجامشده در اراضی گندم و جو اظهار کرد: با تنها یک یا دو آبیاری، عملکرد محصولات را دو تا سهبرابر افزایش دادیم، حتی در زمینهایی که قبلاً آبیاری کافی داشتند اما اکنون با کاهش منابع آب مواجهند و با روشهای قبلی نمیتوان ادامه داد. این موضوع نشاندهنده ضرورت نوآوری در ماشینآلات و روشهای آبیاری است.
وی یادآور شد: خاکهای ما سفت و سنگینند؛ معمولاً کلوخهای میشوند و این نیاز به تجهیزات کشاورزی دارد که در آبیاری سطحی به پخش یکنواخت آب در کل مزرعه کمک کند.
رئیس دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران به مشکلات آبیاری سطحی و شکل هندسی نامناسب پشتهها اشاره کرد و گفت: ایجاد غلتکها و تجهیزات مناسب برای یکنواخت کردن نفوذ آب و کاهش تجمع بقایای گیاهی در روش کشاورزی حفاظتی میتواند اثرگذاری آبیاری را افزایش دهد و عملکرد محصولات را بهبود بخشد.
لیاقت بر اهمیت تدوین برنامههای حمایتی و تشویقی برای کشاورزان تأکید کرد: کشاورزانی که به سمت کشاورزی دقیق، استفاده بهینه از کود و کاهش آلایندگی محیط زیست حرکت میکنند، باید مشوق و حمایت شوند تا توسعه پایدار در بخش کشاورزی تحقق یابد.
همچنین استاد دانشگاه تربیت مدرس، با تأکید بر اهمیت برنامهریزی بلندمدت در حوزه مکانیزاسیون کشاورزی و تجهیزات ماشینهای کشاورزی، گفت: برخی کشورها مانند کره و ژاپن بیش از ۶۰ تا ۷۰ سال پیش برنامه جامعی را برای توسعه و مکانیزاسیون کشاورزی آغاز کردند و کشورهایی مثل هند و بنگلادش بعدها این مسیر را طی کردند. ما نیز هیچ راه گریزی از تدوین یک برنامه جامع توسعه پایدار در این حوزه نداریم.
سعید مینایی اظهار کرد: در دهههای گذشته اقدامات محدودی در توسعه مکانیزاسیون کشاورزی انجام شده، اما تاکنون برنامه توسعه جامعی وجود ندارد. لازم است بخشی از این برنامه در جلسات تخصصی مصوب و به مرحله اجرا برسد.
وی افزود: تأکید کرد: میتوان این برنامه را به صورت موازی با سایر اقدامات مانند ارتقای کیفیت ماشینهای کشاورزی پیش برد. حتی دو تیم متفاوت میتوانند همزمان روی تدوین نقشه راه و مسائل دیگر کار کنند.
مینایی درباره محتوای برنامه جامع گفت: این برنامه باید یک برنامه توسعه پایدار باشد که الگوی کشت، معضل آب و محیط زیست، مشکلات اقتصادی کشاورزان، چالشهای تولیدکنندگان و واردکنندگان و سایر ذینفعان را در نظر بگیرد.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: برنامه نباید صرفاً ایدهآلیستی باشد بلکه باید قابلیت اجرا در شرایط واقعی کشور را داشته باشد.
مینایی مطرح کرد: الگوهای درست و اصولی باید در نظر گرفته شود، اما همزمان مشکلات مربوط به همه بخشها از تولیدکننده و واردکننده گرفته تا کشاورز و صادرکننده باید لحاظ شود.
وی ادامه داد: همچنین میتوان اولویتهایی مانند کیفیت ماشینهای کشاورزی را همزمان با تدوین برنامه پیش برد تا بهرهوری و توسعه صنعتی همزمان بهبود یابد.
انتهای پیام
نظرات