به گزارش ایسنا، کتاب «خاطرات یک زندانی» نوشته «نیکولاس سارکوزی» رئیس جمهور سابق فرانسه روز چهارشنبه، ۱۰ دسامبر به تمام کتابخانه‌ها و کتابفروشی‌های خوب زندان می‌آید که شامل خاطرات ۲۱۶ صفحه‌ای او از تنها ۲۰ روز حبس است.

یعنی کمی کمتر از ۱۱ صفحه به ازای هر روز حبس.

سارکوزی ۷۰ ساله پس از آنکه به دلیل اجازه دادن به همکاران نزدیک و واسطه‌های غیررسمی برای تلاش جهت دریافت بودجه از رژیم «معمر قذافی» در لیبی برای نامزدی ریاست جمهوری خود در سال ۲۰۰۷ مجرم شناخته شد، به زندان افتاد. این امر او را به اولین رئیس دولت سابق فرانسه تبدیل کرد که از زمان «فیلیپ پتن» همدست نازی‌ها، پشت میله‌های زندان قرار گرفت.

به نوشته نشریه پالتیکو که پیش از زمان توزیع به نسخه‌ای از کتاب دسترسی پیدا کرده است، «خاطرات یک زندانی» از نظر تعلیق، چیز زیادی ندارد، زیرا سارکوزی سلول زندان خود را مانند یک «هتل سطح پایین» توصیف می‌کند. اگرچه این، البته به باور خواننده بستگی دارد که سارکوزی تا به حال در یک هتل ارزان قیمت ایبیس اقامت داشته است، یا نه که شامل صبحانه نمی‌شود و منظره‌ای از پارکینگ دارد.

خاطرات سارکوزی از زندگی پشت میله‌های زندان، بینش کاملی از مردی را ارائه می‌دهد که از ثروت و زرق و برق شهرت لذت برده است. در اوایل، او سعی می‌کند پنجره‌ای را باز کند و به دلیل سر و صدایی که ایجاد می‌کرد، بلافاصله پشیمان می‌شود. او می‌نویسد: «یک زندانی بی‌وقفه با یک شیء فلزی به میله‌های سلولش می‌کوبید. این سر و صدا چند دقیقه طول کشید. به نظرم بی‌پایان بود. فضا تهدیدآمیز بود. به جهنم خوش آمدید!»

سارکوزی ادامه می‌دهد: «من هرگز تشک سفت‌تری را حس نکرده بودم، حتی در دوران خدمت سربازی‌ام. در حالی‌که بالش‌ها از جنس عجیبی، شاید پلاستیک، ساخته شده بودند و پتوها فقط به اسم پتو بودند». اما او توانست شب اول پشت میله‌های زندان تا ساعت هفت صبح بخوابد. این در حالی است که سارکووزی می‌نویسد «همسایه‌های آینده‌ام، بسته به مورد، تروریست‌های تندرو، متجاوزان، قاتلان یا قاچاقچیان مواد مخدر خواهند بود. چه چشم‌انداز لذت‌بخشی!»

پالتیکو افزود: جزئیاتی دوست‌داشتنی در کتاب وجود دارد، از جمله اینکه سلول سارکوزی برای زندانیان دارای محدودیت حرکتی، مثلاً افراد دارای صندلی چرخ‌دار سازگار شده بود. او این‌طور توضیح می‌دهد که در نتیجه، «آینه در ارتفاعی به دیوار نصب شده بود که به من اجازه می‌داد تمام جزئیات کمربند شلوارم را به وضوح ببینم. از طرف دیگر، مجبور بودم برای شانه کردن موها یا کوتاه کردن ریشم دو بار خم شوم.» خدا را شکر که قد سارکوزی فقط ۱ متر و ۶۵ سانتی‌متر است که کمی پایین‌تر از میانگین قد در فرانسه محسوب می‌شود.

کتاب همچنین جزئیاتی از برنامه روزانه را ارائه می‌دهد. رئیس جمهور سابق فرانسه می‌افزاید: «زود بیدار شو. فوراً تخت را مرتب کن. بشور، اصلاح کن، درست لباس بپوش. لباس خواب ممنوع، سهل‌انگاری ممنوع.» و این می‌تواند شعار خانوادگی سارکوزی باشد: بدون لباس خواب، بدون سهل‌انگاری.

به نوشته نشریه آمریکایی، ناهار زندان ساعت ۱۱:۳۰ صبح، به طرز شرم‌آوری زود سرو می‌شود. سارکوزی در این باره می‌نویسد: «و من واقعاً اشتها نداشتم. فکر نمی‌کنم با رد کردن غذایی که در سینی‌های پلاستیکی کوچک ارائه می‌شد، چیز زیادی را از دست داده باشم، که بدون هیچ توهینی به کسی که آنها را آماده کرده بود، خیلی هم جذاب نبودند.» او بعداً می‌گوید بوی سینی‌های غذا باعث «حالت تهوع» او شده و «نان باگت خیس» ارائه شده در زمان ناهار را تقبیح می‌کند. انصافاً، این وحشتناک به نظر می‌رسد.

او روز را با مطالعه می‌گذراند. سارکوزی قبل از آغاز محکومیتش به روزنامه فیگارو گفته بود که یک نسخه از کتاب «کنت مونت کریستو» اثر «الکساندر دوما» - داستان مردی که پس از متهم شدن به خیانت و زندانی شدن بدون محاکمه از زندان فرار می‌کند - به همراه زندگینامه عیسی مسیح نوشته «ژان کریستین پتیفیلز» را با خود به زندان خواهد برد.

سارکوزی روزانه از تجهیزات باشگاه زندان هم استفاده می‌کند و خود را در حال دویدن در جنگل سن لژه-آن-ایولین یا ساحل کاپ نگر تصور می‌کند.

افسوس که دوش گرفتن بعد از تمرین یک چالش بود. به نوشته او، «شاید از ترس اینکه یک زندانی ممکن است خودش را دار بزند، دوشی وجود نداشت، فقط یک باریکه آب.»

او اضافه می‌کند: «بدترین قسمت این بود که این جریان باریک آب خیلی سریع، مثل یک تایمر، متوقف می‌شد. شما دائماً باید دکمه را پیدا می‌کردید و آن را فشار می‌دادید» - چیزی که شبیه دوش گرفتن در هر استخر عمومی است.

پالتیکو همچنین نوشت: قبل از اینکه به زمان زندان برسیم، لحظات گرانبهایی از زندگی او قبل از زندان وجود دارد. اولین کلمات همسرش «کارلا برونی» پس از بیدار شدن این بود: «چه کابوسی! ما چه کار کرده‌ایم که سزاوار این همه وحشت هستیم؟» - که قطعاً نحوه صحبت مردم عادی است.

سارکوزی به‌علاوه در بخشی از کتاب خود درباره ملاقاتش با «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه در کاخ الیزه، چند روز قبل از رفتن به زندان می‌نویسد: «من چیزی برای گفتن به او نداشتم و تمایل کمی برای یک گفت‌وگوی دوستانه داشتم.» با این حال، ماکرون به سارکوزی گفت که او را به زندان دیگری، ظاهراً امن‌تر، منتقل خواهد کرد.

البته کارلا برونی یک بازدیدکننده دائمی است اما سارکوزی فاش می‌کند که «میشل بارنیه» نخست وزیر سابق نیز درخواست ملاقات کرده است. بارنیه که نماینده اتحادیه اروپا در مورد برگزیت (خروج از اتحادیه اروپا) بوده است، به مقابله با شرایط بسیار وخیم عادت دارد.

بسیاری از چهره‌های سیاسی دیگر نیز در کتاب مورد اشاره قرار می‌گیرند. سارکوزی از «مارین لوپن» رهبر راست افراطی به خاطر حمایتش و از «ژان لوک ملانشون» رهبر چپ افراطی به خاطر سکوتش، تشکر می‌کند اما او از «سگولن رویال» رقیب انتخاباتی خود به خاطر «ادعای واضحش مبنی بر اینکه به خاطر پول قذافی در انتخابات ۲۰۰۷ شکست خورده است!» به شدت انتقاد می‌کند.

خوشبختانه، پس از این ۲۰ روز به گفته سارکوزی «جهنمی»، درخواست تجدیدنظر او پذیرفته و او از زندان آزاد می‌شود و می‌تواند نوشتن خاطرات زندان خود را آغاز کند - درست زمانی که شاید این خاطرات به پرفروش‌ترین کتاب کریسمس تبدیل شوند.

انتهای پیام