به گزارش ایسنا، صبح نو نوشت: دعوت زینب موسوی به برنامه «رُک» برنامه گفت‌وگومحور و پربازدید این روزهای فضای مجازی صرفا یک تصمیم برنامه‌سازی برای بیشتر دیده شدن برنامه جنجالی این هفته‌ها نبود؛ بلکه این انتخاب، حامل معنایی روشن در حوزه مسئولیت رسانه‌ای محسوب می‌شود. ماجرا از این قرار است فردی که پیش‌تر با ادبیاتی اهانت‌آمیز نسبت به یکی از اجماعی‌ترین نمادهای هویت ملی ایرانیان، واکنش‌های گسترده و منفی پردامنه‌ای را برانگیخته، اگر دوباره به قاب رسانه بازگردد، انتظار عمومی نه شنیدن همان روایت‌های پیشین، بلکه پاسخ‌گویی دقیق و مسئولانه، همراه با نوعی دلجویی از افکار عمومی، است. بااین‌حال، آنچه رخ داد، بیش از آنکه به ترمیم شکاف ایجاد شده کمک کند، به بازتولید آن انجامید و موج نفرت‌پراکنی را ادامه داد.
واقعیت آن است که رسانه، بالاخص در قالب برنامه‌های اینترنتی که این روزها به شدت پرطرفدار هستند، ذاتا نمی‌تواند به نحو مطلق بی‌طرف باقی بماند. انتخاب مهمان، زمان‌بندی دعوت و شیوه مدیریت گفت‌وگو، همگی حامل پیام‌هایی اجتماعی و دارای وجه عمومی هستند. وقتی تریبون دوباره در اختیار فاعل کنشی قرار می‌گیرد که احساسات بخش بزرگی از جامعه را جریحه‌دار کرده، این پیام به مخاطب مخابره می‌شود که هزینه بی‌اعتنایی به سرمایه‌های مشترک ملی، نه پاسخ‌گویی سخت‌گیرانه، بلکه دیده ‌شدن بیشتر در فضای مجازی است. در چنین وضعیتی است که «گفت‌وگو» از معنای اصیل خود تهی می‌شود. اساسا گفت‌وگو زمانی معنا دارد که امکان نقد، بازنگری و مسئولیت‌پذیری فراهم باشد. اگر قرار باشد گفت‌وگو صرفا بازخوانی همان ادعاها، با ادبیاتی حق‌به‌جانب باشد، نتیجه چیزی جز تعمیق شکاف و عادی‌سازی بی‌احترامی نخواهد بود. 

انتهای پیام