به گزارش ایسنا، حسین صبوری امروز درآیین راهاندازی مرکز هوش مصنوعی و علم داده دانشگاه شهید بهشتی، گفت: افتخار میکنم که امروز در کنار دانشگاهیان و دانشجویان در فضایی علمی و اندیشمندانه حضور دارم و شکلگیری این مرکز را گامی فراتر از ایجاد یک مجموعه پژوهشی ساده میدانم.
وی افزود: این مرکز با نگاهی نو به آینده ایران، مدلی تازه برای پیوند علم، جامعه و صنعت ارائه میدهد و تعهدی مشترک برای تبدیل فناوری از شعار و استعداد بالقوه به اثری واقعی در زندگی مردم است.
صبوری با اشاره به نقش هوش مصنوعی در تحولات جهانی، اظهار کرد: همانگونه که اینترنت در قرن بیستم صنعت را متحول کرد، امروز هوش مصنوعی اقتصاد، حکمرانی، آموزش و امنیت را دگرگون میکند و حتی تعیین میکند چه کسی، چگونه و با چه سازوکاری آموزش ببیند، وام دریافت کند یا چه محتوایی بهعنوان فناوری غالب پذیرفته شود.
وی تأکید کرد: اگر ما در طراحی این سیستمها نقشی نداشته باشیم، صرفاً به مصرفکننده فناوری دیگران تبدیل میشویم و این موضوع یک پرسش اساسی را پیش روی کشور قرار میدهد؛ اینکه چرا ایران با جمعیت بالای تحصیلکرده و سابقه تمدنی، نباید در این عرصه نقشآفرین باشد.
مدیر این هلدینگ سرمایهگذاری با اشاره به محدودیتهای ساختاری اقتصادی گفت: اگرچه این محدودیتها وجود دارد، اما فناوریهای نوین میتوانند فرصتی برای جبران این کاستیها باشند؛ فرصتی که بدون حضور فعال دانشگاه هرگز شکل نخواهد گرفت.
صبوری با اشاره به تجربههای جهانی، افزود: نمونههایی مانند دانشگاه سنگاپور نشان میدهد آموزش هوش مصنوعی به مدیران دولتی چگونه میتواند به شکلگیری حکمرانی دیجیتال منجر شود و پیام مشترک این تجربهها آن است که برندگان فناوریهای نوین، کشورهایی هستند که پیوند میان دولت، دانشگاه و بخش خصوصی را جدی گرفتهاند.
وی ادامه داد: انتظار ما این است که فناوریهای راهبردی، بهویژه هوش مصنوعی، در حل مسائل ملی نقش فعال داشته باشند و دانشگاه ظرفیت لازم را دارد تا این توانمندیها را بهصورت متمرکز و عملیاتی فعال کند.
صبوری با تأکید بر ضرورت شکلگیری اکوسیستم نوآوری، گفت: دولت باید نقش سیاستگذار و تنظیمگر را ایفا کند، دانشگاه تولیدکننده دانش و نیروی متخصص باشد و بخش خصوصی نیز بهعنوان سرمایهگذار و توسعهدهنده بازار وارد عمل شود؛ در غیر این صورت، چنین اکوسیستمی به موفقیت نخواهد رسید.
وی خاطرنشان کرد: باور ما این است که توسعه هوش مصنوعی در کشور باید بومی، امن و مبتنی بر مشارکت همه بخشها باشد و این مرکز میتواند به حلقه واسط دانشگاه با استارتاپها و شرکتهای دانشبنیان تبدیل شود؛ جایی برای حل مسئله، تجربهگری در محیطی امن و پیوند آموزش با سرمایهگذاری.
انتهای پیام


نظرات