نیکی حسینی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: به ‌طور کلی فرایند طراحی لباس، نقش مهم و تعیین‌کننده‌ای در تولید یک پروژه و پژوهش هنری دارد که قرار است در قالب تئاتر روی صحنه برود. مهم‌ترین کارکرد طراحی در این بخش، بازآفرینی لباس‌های یک دوره تاریخی است.

وی افزود: طراحان یک مجموعه هنری با جریان پژوهش‌های هنری در هر قالبی مواجه هستند. اینکه بتوان لباس‌های یک دوره مشخص تاریخی را بازآفرینی کرد، فرایندی بسیار چالش‌برانگیز و مهم است. نوع نمایش، متن و دوره تاریخی ازجمله عواملی هستند که اهمیت زیادی دارند.

این طراح لباس با اشاره به اهمیت پژوهش و مطالعه تاریخی در طراحی لباس تصریح کرد: مرحله صفر تا صد طراحی لباس شامل بخش‌های مختلفی است که مهم‌ترین آن‌ها پژوهش درباره دوره‌های تاریخی مربوطه است. طراح لباس در نخستین مرحله باید پژوهش و مطالعه تاریخی خود را به بالاترین حد ممکن برساند؛ از جمله اینکه در آن دوره چه سبک پوششی رایج بوده، فرم لباس‌ها چگونه بوده و چه رنگ‌هایی استفاده می‌شده است.

حسینی اضافه کرد: همچنین شناخت تفاوت لباس‌های اجتماعی آن زمان ضروری است. این اطلاعات از طریق عکس‌ها، نقاشی‌ها، موزه‌ها و منابع مکتوب موجود به دست می‌آید. بر همین اساس، طراحی و پژوهش تاریخی ـ هنری مهم‌ترین بخش هر فرایند طراحی و بازسازی لباس محسوب می‌شود.

وی درباره تحلیل شخصیت و نقش آن در طراحی لباس اظهار کرد: در طراحی لباس، چه مذهبی و چه غیرمذهبی، تحلیل شخصیت و موقعیت از اهمیت زیادی برخوردار است، به طوری که باید ویژگی‌های شخصیت‌ها نظیر سن، جنسیت، طبقه اجتماعی و موقعیت داستانی آن‌ها مورد توجه قرار گیرد، چراکه تحلیل شخصیت و موقعیت جایگاهی اساسی در طراحی لباس دارد.

این طراح لباس با بیان اینکه پس از انجام پژوهش، اتودها و طراحی‌های اولیه مهم‌ترین بخش کار است خاطرنشان کرد: طراح باید بتواند چکیده تحقیقات میدانی را به‌ صورت طراحی روی کاغذ پیاده کند. طراحی صحیح ترکیب رنگ‌ها، فرم‌ها و جزئیات لباس چالش‌هایی است که در این مرحله شکل می‌گیرد. تبدیل مباحث نظری مربوط به شخصیت و بازه تاریخی به طرح قابل نمایش، بخش مهمی از این فرایند است.

حسینی، درباره انتخاب پارچه توضیح داد: در مرحله بعد، انتخاب پارچه و متریال انجام می‌شود. برای متون مذهبی و تاریخی بسیار مهم است که از پارچه‌هایی استفاده شود که بیشترین شباهت را به دوره موردنظر داشته باشند و یافتن پارچه‌هایی که مشابه نمونه‌های تاریخی باشند، با چالش‌های زیادی همراه است. شبیه‌سازی لباس‌ها نیز باید با دقت بالا و کمترین درصد خطا انجام شود، زیرا بخش زیادی از حس‌سازی مخاطب از لباس تأثیر می‌پذیرد.

وی افزود: پس از اتود، دوخت، الگوکشی و شبیه‌سازی لباس‌ها، مرحله ارزیابی نهایی در نور و حرکت آغاز می‌شود. لباس‌ها باید در شرایط واقعی مورد آزمایش قرار گیرند تا میزان واقعی بودن حس و حال و صحت شبیه‌سازی مشخص شود. تست حرکت بازیگر با لباس و بررسی هماهنگی نور و لباس از بخش‌های مهم این مرحله است.

این طراح لباس این فرایند را جمع‌بندی کلی طراحی لباس‌های مذهبی و تاریخی عنوان کرد و گفت: در نهایت، نمونه‌هایی که از متون تاریخی الهام گرفته می‌شوند باید حال‌وهوای تاریخی خود را حفظ کنند. فرقی نمی‌کند متن مذهبی، تاریخی یا مدرن باشد؛ تمام الهامات به پژوهش اولیه درباره واژه‌ها و شخصیت‌های تاریخی بازمی‌گردد.

حسینی به محدودیت‌های اجرایی اشاره و اظهار کرد: در بازسازی لباس‌های تاریخی نباید جزئیات حذف شود. متون تاریخی معمولاً پربار و دارای شخصیت‌های متعدد هستند و تقریباً هیچ متن تاریخی یا مذهبی با تعداد بازیگران کم وجود ندارد. بنابراین طراحان لباس با تعداد زیادی شخصیت مواجه‌اند و باید این فرایند را برای بسیاری از آن‌ها تکرار کنند که این امر هزینه‌بر است.

وی با بیان اینکه نبود آرشیو لباس در مشهد یک چالش بزرگ محسوب می‌شود، توضیح داد: در حال حاضر هیچ پایگاهی برای آرشیو لباس‌های نمایشی در مشهد وجود ندارد؛ نه مکانی برای نگهداری لباس‌ها وجود دارد و نه محلی که طراحان لباس فعال در حوزه تئاتر و سینما بتوانند به‌عنوان پایگاه مشترک از آن استفاده کنند و حتی فضایی برای گفت‌وگو، تبادل تجربه یا بازآفرینی لباس‌ها در اختیار نیست.

این طراح لباس ادامه داد: گروه‌های تئاتری معمولاً با بودجه شخصی اقدام به تهیه لباس می‌کنند و همان لباس‌ها نیز شخصی برداشته می‌شود. نه امکانی برای نمایش و نگهداری لباس‌ها وجود دارد و نه مجالی برای استفاده دوباره آن‌ها در آثار بعدی. در حالی که اگر آرشیوی در این زمینه ایجاد شود، امکان صرفه‌جویی و استفاده مجدد فراهم خواهد شد.

حسینی تاکید کرد: ایجاد یک انجمن یا نهاد حمایتی برای طراحان لباس فعال در حوزه صحنه، تئاتر و سینما می‌تواند بسیار مؤثر و کارآمد باشد؛ چه در زمینه طراحی لباس، چه طراحی مزونی و چه فعالیت‌های تجاری.

انتهای پیام