در خلاصه داستان این اثر آمده است: یک نوازنده کنترباس در ارکستر سمفونیک، روایتگر زندگی، دغدغهها و تنهایی خود است؛ روایتی که بهتدریج به بازتابی از وضعیت انسان مدرن تبدیل میشود.
تجربهای تازه برای یک بازیگر باسابقه
تنها بازیگر نمایش «کوْنترباس»، در گفتوگو با ایسنا با اشاره به سابقه چند دههای خود در تئاتر، گفت: حدود ۴۰ سال است که روی صحنه تئاتر حضور دارم، اما این نخستینبار است که تجربه تکبازی را پشت سر میگذارم. همواره علاقهمند بودم که یک اثر تکنفره را تجربه کنم و به زعم خودم، نتیجه کار نیز رضایتبخش از آب درآمده است و امید دارم مخاطبان نیز راضی باشند.
رضا گلآور، با اشاره به جهانیبودن متن نمایش افزود: این اثر یک کار کلاسیک و جهانی است که سالها در کشورهای مختلف اجرا شده و حتی در یکی از کشورهای همسایه، نزدیک به ۲۸ سال است که با همان بازیگر روی صحنه میرود. حضور در چنین نمایشی، تجربهای ارزشمند و لذتبخش برای من است.
وی با اشاره به چالشهای تکبازی گفت: بازیگری بهطور کلی با چالش همراه است و حتی بازیگری با سابقه ۵۰ یا ۶۰ سال هم هنگام ورود به صحنه، دچار نوعی اضطراب میشود که به آن «اضطراب مقدس» گفته میشود. این اضطراب در لحظه نخست وجود دارد، اما پس از آن بازی روان میشود.
وی ادامه داد: در تکبازی، این چالشها دوچندان است؛ چراکه بازیگر حدود ۸۰ تا ۹۰ دقیقه بهتنهایی روی صحنه صحبت میکند، حرکت میکند، مینشیند، میخندد، گریه میکند و حالات مختلفی را تجربه میکند. این وضعیت سختیهای فیزیکی خاص خود را دارد، اما در عین حال بسیار دلچسب است، بهویژه زمانی که میبینم تماشاگر در تمام این مدت خسته نمیشود و با تمرکز نمایش را دنبال میکند.
انتخاب متنی جهانی برای مخاطب بومی
مترجم، طراح و کارگردان نمایش
«کوْنترباس»، در گفتوگو با ایسنا درباره روند شکلگیری این اثر توضیح داد: ترجمه نمایش از زبان انگلیسی انجام شده، اما در این مسیر از ترجمههای ترکی استانبولی نیز کمک گرفته شده است. البته این نخستین تجربه ترجمه من نیست و فقط در سال ۱۴۰۴، چهار اثر با ترجمه من در تئاتر تبریز به روی صحنه رفتهاند.
آیدین سردارینیا با اشاره به فعالیتهای بینالمللی خود گفت: یکی از ترجمههایم، نمایش «پرواربندان» از غلامحسین ساعدی است که هماکنون در ترکیه اجرا میشود و نمایش «کوْنترباس» پنجمین ترجمهای است که در همین سال به اجرا رسیده است. تجربه ترجمه این اثر، تجربهای تازه اما همراه با دشواریهای غیرمعمول نبود.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا نمایشنامه «کوْنترباس» را برای اجرا انتخاب کرده است، بیان کرد: پاتریک زوسکیند، نویسنده آلمانی این اثر، یکی از نویسندگان شناختهشده جهان است و این نمایشنامه شهرتی جهانی دارد. این اثر به زبانهای مختلف ترجمه و در کشورهای بسیاری اجرا شده و برای مخاطب تئاتر جهان ناآشنا نیست.
وی افزود: پیشتر اجراهای مختلف این نمایش را در کشورهای گوناگون دیدم و به این نتیجه رسیدم که «کوْنترباس» میتواند گزینهای مناسب برای اجرا در تبریز و به زبان مادری مخاطبان باشد.
سردارینیا درونمایه اثر را بدین گونه شرح داد: این اثر نمایشی مدرن است که تنهایی و انزوای انسان قرن بیستویکم را به تصویر میکشد و در واقع، بازتابی از حرف دل انسان مدرن است؛ موضوعی که انگیزه اصلی انتخاب این متن بوده است.
صحنهای خلوت برای نمایش انزوا و روزمرگی
وی درباره طراحی صحنه و لباس نمایش نیز توضیح داد: تمام عناصر بصری نمایش در خدمت پیام اثر قرار گرفتهاند؛ پیامی که بر انتقال حس تنهایی و انزوای انسان مدرن تأکید دارد. نور صحنه بهصورت نیمهتاریک و نیمهروشن طراحی شده که بخشی از آن به محدودیتهای سالن و امکانات نورپردازی بازمیگردد، اما همین شرایط نیز به تقویت فضای موردنظر نمایش کمک کرده است.
وی با اشاره به طراحی مینیمال صحنه گفت: صحنه نمایش عمداً بسیار خلوت طراحی شده تا حس تنهایی یک انسان منزوی بهخوبی منتقل شود. به همین دلیل، دکور گستردهای وجود ندارد و تنها از چند وسیله آکسسوار استفاده شده است. انتخاب عناصر صحنه در یک تونالیته رنگی خاص، با هدف نمایش یکنواختی زندگی انسان معاصر انجام شده است.
به گزارش ایسنا، سردارینیا در پایان با اشاره به نقش مخاطبان در تداوم حیات تئاتر گفت: از افرادی که هنوز نمایش را ندیدهاند دعوت میکنم برای تماشای اثر حضور پیدا کنند و کسانی که نمایش را دیده و پسندیدهاند نیز آن را به دوستان خود معرفی کنند. پدیدههای فرهنگی و هنری در جوامعی مانند جامعه ما، حامی جدیای جز خود هنرمندان و مخاطبان ندارند و حمایت تماشاگران، نقش تعیینکنندهای در ادامه مسیر این آثار دارد.
انتهای پیام
نظرات