جلال‌الدین امیری شنبه ششم دی در جلسه هیئت رئیسه این دانشگاه بیان کرد: حوزه امنیت به اندازه سلامت اهمیت دارد و در شاخص‌های توسعه‌ نیز امنیت و سلامت در کنار آموزش دو بال اصلی توسعه متوازن در هر کشوری هستند که تجمیع این‌ فعالیت‌ها در کنار آموزش و پژوهش پزشکی در یک مجموعه کار بسیار سختی است.

وی با بیان باید پاسخگوی مطالبات سیستمی که در حال مدیریت آن هستیم باشیم، افزود: مطالبات برحقی وجود دارند که شاید در فضای واقعی آنطور که باید نمی‌توانیم به آن‌ها بپردازیم و این به آن معنی نیست که این مطالبات از واقعیت و حقانیت خارج هستند بلکه مطالباتی وجود دارد که چه در حوزه گیرندگان خدمت یعنی مردم و همچنین در حوزه ارائه دهندگان خدمت یعنی همکاران ما که کاملاً درست است.

امیری تصریح کرد: سعی کردیم تمام مشکلات و مسائل استان را با مستندات به اطلاع مسئولین کشوری برسانیم ولی عمق محرومیت استان در حوزه زیرساخت‌های سلامت آنطور که باید به پایتخت‌نشینان منتقل نشده است.

امیری تصریح کرد: بیمارستان شهید رحیمی و اغلب بیمارستان‌های شهرستان خرم‌آباد، بالای ۴۰ سال سابقه ساخت دارند و مراکز بهداشتی نیز گاهی ۷۰ یا ۸۰ سال سن دارند. این مراکز به مرور آسیب‌هایی از  زلزله و سیل دیدند. همچنین مراکز استیجاری‌ای داریم که اصلاً برای فضای بهداشت و سلامت ایجاد نشدند و مناسب نیستند، وضعیت در استان‌های دیگر به این شکل نیست و من گمان می‌کنم در حوزه زیرساخت‌ها، لرستان وضعیت بسیار بدی دارد.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان عنوان کرد: چند خط قرمز و حساسیت در حوزه کاری ما وجود دارد که یکی از آن‌ها شرافت کاری است؛ مجموعه سلامت وظیفه بسیار خطیری دارد و قابل مقایسه با هیچ حوزه دیگری نیست. 

امیری خاطرنشان کرد: حوزه درمانی نباید وارد جریان‌های سیاسی شود. اولویت اول و آخر حوزه درمان، سلامت و خدمات رسانی است و شرافت حرفه‌ای خودمان را با هیچ چیز دیگری عوض نمی‌کنیم. دانشگاه به عنوان یک محیط آکادمیک باید مجموعه مستقلی باشد و از ابتدایی که من در این سمت مشغول به فعالیت شدم این موضوع را بارها از من شنیدید که استقلال دانشگاه اولویت من است؛ تا زمانی که اینجا هستم اجازه نمی‌دهم کیان دانشگاه مورد هجمه قرار داده شده و تبدیل به حیاط خلوت گروه‌ها و احزاب سیاسی شود.

وی اظهار کرد: در اوایل حضورم در این سمت، متوسط ۱۲ تا ۱۴ ماه عقب ماندگی پرداخت‌های پرستاران داشتیم بعضی مواقع تا ۱۸ ماه هم بود، در ابتدا ۶۰۰ میلیارد تومان به دانشگاه کمک شد. کل مطالبه‌ای که دانشگاه در انتهای سال ۱۴۰۳ از بیمه‌ها داشت کمتر از  ۸۰۰ میلیارد تومان بود و تاکنون به جز یک مبلغ جزئی در حد ۷۰ ۸۰ میلیارد تومان چیزی از بیمه بابت ۱۴۰۴ نگرفتیم و ما در همین مدت ۱۹۰۰ میلیارد تومان یعنی نزدیک دو همت پرداخت پرسنلی داشتیم.