این احساس فقط یک تجربه شخصی نیست، آمارها هم آن را تأیید میکنند. در یک دهه گذشته، تعداد ازدواجها در ایران تقریباً نصف شده است؛ از حدود ۸۹۱ هزار ازدواج در سال ۱۳۸۹ به کمتر از ۴۸۰ هزار مورد در سال ۱۴۰۲. همزمان، میانگین سن ازدواج افزایش یافته و مردان حوالی ۳۰ سالگی و زنان نزدیک به ۲۷ سالگی ازدواج میکنند.
این اعداد فقط آمار خشک نیستند، نشانه ترس جوانانیاند که میخواهند زندگی مشترک را شروع کنند، اما از فشار اقتصادی آغاز آن واهمه دارند.
وقتی «تسهیل مراسم ازدواج» معنا پیدا میکند
در چنین فضایی، طرحها و بنگاههایی شکل گرفتهاند که تلاش میکنند هزینههای آغاز یک زندگی مشترک را بهشکل قابل توجهی ارزانتر کنند؛ طرحهایی که خود را «تسهیلکننده ازدواج» مینامند و هدفشان سادهسازی و شفافسازی هزینههای مراسم جشن عروسی است. یکی از این نمونهها، طرح «وصال» (ازدواج ارزان) است که از سال ۱۴۰۲ در استان بوشهر آغاز به کار کرده است.
در پشت پرده این قیمتهای بهظاهر غیرممکن، یک مکانیسم اقتصادی ساده اما هوشمندانه نهفته است: قدرت چانهزنی با حجم. آنها به عرضهکنندگان خدمات ازدواج (از تالار و پذیرایی تا آرایشگاه و مزون) این پیشنهاد استراتژیک را ارائه میدهند: "ما در ازای تضمینِ پر شدن ظرفیت شما با نرخ ثابت در هر ماه، ریسک رکود و نوسان بازار را برایتان حذف میکنیم. در مقابل، شما نیز قیمت واحد خود را برای این دسته از مشتریان ویژه کاهش دهید."
روایت زوجها؛ از ترس تا اطمینان
خبرنگار ایسنا برای درک اثر واقعی این طرحها، باید پای حرف زوجهایی نشست که این مسیر را از نزدیک تجربه کردهاند.
زوج اول– سپیده و رضا:
سپیده میگوید: ما دنبال مراسم پرزرقوبرق نبودیم، اما میخواستیم مراسممان آبرومند، باکلاس و قابل قبول باشد. این برای ما اهمیت زیادی داشت. البته همه خدمات دریافتیمان درجه یک بود؛ آرایشگاه، لباس عروس، دسته گل و ... یعنی قیمت پایینتر باعث نشده بود که کیفیت خدمات کم شود.
رضا ادامه میدهد: مهمترین مزیت این طرح این بود که از همان ابتدا شفاف بودیم و میدانستیم با چه بودجهای روبهرو هستیم. این شفافیت باعث شد بدون استرس و نگرانی بتوانیم تصمیم بگیریم و مراسم را برنامهریزی کنیم.
زوج دوم– مینا و امیر:
مینا میگوید: از ابتدا نگران کیفیت خدمات بودیم و تصور میکردم ارزانتر بودن یعنی کیفیت پایینتر. این فکر باعث شده بود مدام استرس داشته باشم.
امیر ادامه میدهد: اما وقتی همه خدمات را یکجا دیدیم و قیمتها شفاف بود، مطمئن شدیم میتوان با بودجه کمتر هم مراسمی آبرومند و قابل احترام برگزار کرد. برای ما مهم بود زندگی مشترکمان را بدون فشار مالی و با آرامش شروع کنیم.
این روایتها نشان میدهد که کاهش هزینهها فقط به معنای ارزانتر شدن مراسم نیست؛ بلکه به زوجها اجازه میدهد شروع زندگی مشترک را با آرامش، برنامهریزی مالی مشخص و بدون بدهی تجربه کنند.
نگاه کسبه؛ ثبات در روزهای بیثبات
در سوی دیگر این ماجرا، فعالان صنفی مرتبط با مراسم عروسی هم تجربه متفاوتی دارند.
مدیر یکی از تالارهای طرف قرارداد با مجموعه وصال به ایسنا میگوید: ممکن است سود هر مراسم کمتر باشد، اما برنامهریزی ما منظم شده است. هر ماه میدانیم چند مراسم قطعی داریم و دیگر نگران نوسانات شدید درآمد نیستیم.
به گفته او، همین ثبات در شرایط اقتصادی امروز ارزش زیادی دارد.
یک آرایشگر عروس نیز تجربه مشابهی را برای ایسنا روایت میکند: قبل از پیوستن به این طرح ممکن بود در ماه نصف این تعداد عروس داشته باشم. حالا معرفی زوجها از طریق این طرح باعث شده کارم منظمتر و پررونقتر شود.
او این همکاری را برد-برد میداند و ادامه میدهد: به هیچ عنوان از کیفیت کارم برای مشتریان این طرح کم نمیکنم زیرا در کار ما مشتری، مشتری میآورد.
فروشنده لباس عروس طرف قرارداد هم با این مجموعه نیز به ایسنا میگوید: قیمتها پایینتر است، اما تعداد مشتریها جبران میکند. فهمیدیم تخفیف هوشمندانه بهتر از فروش پراکنده و نامطمئن است.
مجری طرح؛ حذف مراسم نه، منطقی کردن آن
ابوذر بازیاری، مدیر طرح «وصال» (ازدواج ارزان) در بوشهر، به ایسنا فلسفه شکلگیری این طرح را چنین توضیح میدهد: هدف ما حذف مراسم ازدواج نیست، بلکه منطقی کردن هزینههای آن است. بسیاری از جوانان دوست دارند ازدواج کنند، اما هزینههای مراسم آنها را عقب میاندازد.
به گفته او، تمام خدمات مراسم در قالب یک بسته مشخص ارائه میشود؛ از تالار و پذیرایی گرفته تا لباس عروس، آرایشگاه، کیک و گلآرایی. زوجها از همان ابتدا با بودجه مشخص وارد برنامهریزی میشوند و غافلگیر نمیشوند.
بازیاری تأکید میکند: این همکاری فقط به نفع زوجها نیست. وقتی تعداد مشخصی زوج در هر ماه به اصناف معرفی میشوند، کسبوکارها هم مشتری پایدار پیدا میکنند.
او درباره هزینهها میگوید: برای مراسم ۱۵۰ نفره، بسته کامل حدود ۱۰۰ میلیون تومان است و برای ۳۰۰ نفر به ازای هر ۱۰۰ نفر حدود ۱۴۰ میلیون تومان.
به گفته مدیر طرح «وصال» (ازدواج ارزان) در بوشهر، در دو سال گذشته، نزدیک به ۱۰۰ زوج از این طرح استفاده کردهاند. زوجهایی که به گفته او، اگر چنین گزینهای وجود نداشت، یا مراسم نمیگرفتند یا ازدواجشان را به تعویق میانداختند.
بازیاری در ادامه با تأکید بر ماهیت خدماتی و غیردخالتگرایانه طرح، به یک نکته کلیدی دیگر اشاره میکند: برخلاف تصور برخی، ما در جزئیات و سلیقه مراسم هیچ دخالتی نداریم. این طرح یک نمایش فرمالیته یا اجباری نیست. زوجها در انتخاب پوشش، موسیقی، برنامهریزی لحظات خاص و حتی جزئیات پذیرایی آزاد و مختارند.
او تاکید میکند: مراسمِ تحت پوشش «وصال» از هر نظر شبیه به یک عروسی عادی است. با همان شور، سلیقه شخصی و اختیار کامل زوجها. تنها تفاوت، شفافیت مالی و قیمتهای منطقیتر است، نه شکل و محتوای جشن.
او اضافه میکند: بعضیها فکر میکنند چون قیمت پایینتر است، باید از یک قالب ثابت و از پیش تعیینشده تبعیت کنند. در حالی که این طور نیست. زوجها میتوانند مراسم خود را با همان جزئیاتی که همیشه در ذهن داشتند، طراحی کنند با این تفاوت که حالا میدانند هر بخش چقدر تمام میشود و غافلگیر نمیشوند. هدف ما حذف فشار مالی است، نه حذف سلیقه و اختیار.
با این حال، او نگاه واقعبینانهای دارد: طرح وصال مشکلات اقتصادی بعد از ازدواج را حل نمیکند. مسکن، اشتغال و هزینههای زندگی همچنان چالشاند. ما فقط کمک میکنیم شروع زندگی، اولین فشار سنگین مالی نباشد.
قطعهای از یک پازل بزرگ
طرحهای تسهیلکننده ازدواج، مانند وصال، توانستهاند یکی از ملموسترین موانع مسیر ازدواج یعنی هزینه مراسم را کاهش دهند. زوجها میتوانند با برنامهریزی مالی روشن و بدون بدهی، زندگی مشترکشان را آغاز کنند.
با این حال، واقعیت این است که کاهش هزینه مراسم، تنها یک قطعه از پازل بزرگ ازدواج در ایران امروز است. گامی مهم اما محدود. گامی که میتواند مسیر شروع را هموارتر کند اما ادامه راه همچنان به حمایتهای گستردهتر اقتصادی و اجتماعی نیاز دارد.
انتهای پیام
نظرات