هفت كردار در واقع بر لبه يك تيغ راه مي‌رود يك تيغه كه اين طرف آن اسطوره است و آن طرف آن تاريخ اين كار جرات مي‌خواهد كه آقاي هدايت دارد. به گزارش ايسنا به نقل از روابط عمومي نمايش هفت كردار ، محمدعلي شاكري راد نقاش و اسطوره شناس ضمن بيان اين مطلب گفت: به همين دليل داستان نمايش گاه به اين طرف و گاه به آن طرف مي‌چربيد. شاكري راد اضافه كرد: بروشوري كه چاپ كردند، طرح روي آن و شعر خوب است، هر چند نمي‌دانم چرا هفت كردار را رنگي رنگي كار كردند، اما بايد توجه داشت كه كردار براي اهل حق خيلي مهم است در حقيقت كارنامه و عمل است. كارنامه‌اي كه ريشه در آيين مهري دارد. شاكري با توجه به شعر روي بروشور گفت: اگر عرفاني فكر كنيم و به خانه داخل و به درون فكر كنيم داستان عظيمي است كه اين داستان حركتي بر مي‌دارد كه خودش واقعي است كردار از درون و بيرون مي‌آيد كردار بيرون است كه همه را انجام داده است. شاكري راد در ادامه گفت: فكر مي‌كنم تئاتر كار يك نفر نيست و نقد آن هم نمي‌تواند يك نفره به انجام رسد براي همين است كه فكر مي‌كنم بهتر بود آقاي هدايت كسي را براي بعد تاريخي، كس را براي بعد جامعه شناختي و كسي را براي اسطوره شناسي‌اش در كنار خود مي‌داشت. او ادامه داد: حضور آن طناب‌ها در بالاي صحنه براي من مفهوم نبود چرا چيزي شبيه بافت عنكبوت بود و نبود و چرا سردرگم بود با وجود آنكه صحنه سعي داشت قرينه نباشد اما صحنه‌اي قرينه بود و اين طناب‌ها حالت صحنه را به هم زده بود. او در توضيح صحبت خود گفت: پله‌ها با اين كه اختلاف مسطح داشتند اما اختلاف سطح آن‌ها در حدي نبود كه قرينگي صحنه را از بين ببرد. به نظر من طراحي دروازه خيلي قشنگ بود و از كسي كه آن دروازه‌ها را طراحي كرده است انتظار مي‌رفت كه طراحي بهتري براي باقي جاهاي صحنه انجام دهد. مسوول برگزاري گالري‌هاي خانه نقاشان گفت: نمي‌دانم اگر گروه موسيقي در جلو صحنه حضور داشتند چه اتفاقي مي‌افتاد چون در اين حالت علاوه بر آنكه صداها بالا و پايين مي‌شد، صورت و حركات نوازندگان از دور ديده مي‌شد و اين حواس تماشاچي را پرت مي‌كرد. شاكري راد در پايان گفت: از اين كار خوشم آمد، چون سابقه تماشاي چنين كارهايي را نداشتم و فكر مي‌كنم اگر يكي دو بار ديگر كاراتود مي‌خورد كار خوبي از آب در مي‌آمد. انتهاي پيام