اگر فلسفه بخواهد در كار تزريق شود، كار پا در هوا مي‌ماند و مخاطب با آن ارتباط برقرار نمي‌كند. حسن بني‌عامري - داستان‌نويس - در گفت‌وگويي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران، با بيان اين مطلب عنوان كرد:‌ اگر هر فكري، زوري، اجباري و سفارشي از هر جاي ديگري به نويسنده تزريق شود، كار جالب نخواهد بود. وي با بيان اين مطلب كه نويسنده اگر ذاتا نويسنده باشد، كار خود به خود فلسفي خواهد شد، در ادامه با اشاره به اثر پيرمرد و درياي ارنست همينگوي يادآور شد: اين داستان يك داستان عادي و رئال است و در نگاه اول، خواننده عادي با آن ارتباط برقرار مي‌كند؛ ولي در عمق و لايه‌هاي پنهان آن مي‌توان برداشت فلسفي هم كرد. همينگوي از ابتدا نخواسته است چنين كاري كند؛ ولي كساني كه فلسفه را دوست دارند، مي‌توانند در خلال آن نگاه فلسفي هم در بياورند. همينگوي هرگز نيامده است داستان فلسفي بنويسد، اگر مي‌خواست اين كار را كند، داستانش داستان خوبي نبود. اين داستان‌نويس مايه داستان را انديشه دانست كه بدون آن داستان به‌وجود نمي‌آيد و در ادامه اظهار داشت: داستان يك طراحي مي‌خواهد كه اين طراحي در ذهن به‌وجود آمده و ذهن با انديشه شكل مي‌گيرد؛ ولي اين انديشه نبايد از پيش تعيين شده باشد و فلسفه يا هر چيز ديگري به‌زور به آن تنيده شود؛ بلكه ذاتا در عمق داستان‌نويس در ضمير ناخودآگاه و لايه‌هاي پنهان كارش وجود داشته باشد و هيچ عمدي در اينكه داستان را فلسفي، اجتماعي، تاريخي و ... بنويسد، در كار نباشد كه اگر بخواهد اين‌ها را لحاظ كند، داستان با شكست مواجه مي‌شود.