موسويان امروز گفت: بي صبري در جامعه ايران و انتظار جامعه جهاني براي صبر و بردباري در مقابل يكديگر قرار گرفته. به گزارش خبرنگار سياسي ـ خارجي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، حسين موسويان، دبير كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي كشورمان كه در دومين روز كنفرانس بين‌المللي ”فناوري هسته‌يي و توسعه پايدار“ در جلسه عمومي سخن مي گفت، در دو بخش چالش‌ها و فرصت‌ها به ارايه سخنراني‌اش پرداخت. وي در سخنانش اظهار داشت: وزراي خارجه سه كشور اروپايي در ژوئن سال 2003 از جمهوري اسلامي ايران خواستند تا توقف كليه فعاليت‌هاي غني سازي را بپذيرد؛ سه وزير اروپايي در اكتبر سال 2003 به ايران سفر كرده و پس از مذاكراتي مفصل دو طرف در خصوص تعليق به اضافه پروتكل الحاقي به توافق رسيدند. دبير كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي كشورمان ادامه داد: در بيانيه تهران و توافقنامه پاريس هم چهار شرط در مورد تعليق مورد توافق طرفين قرار داشت كه عبارت بودند از داوطلبانه بودن، اقدامي براي اعتمادسازي، عدم الزام حقوقي و قانوني براي ايران و اين كه صرفا براي دوره مذاكرات و آن هم مشروط بر اين كه پروسه مذاكره همراه با پيشرفت‌هاي ملموس باشد. موسويان ادامه داد: اخيرا و برخلاف توافقات تهران و پاريس از جانب اروپايي‌ها درخواست توقف غني سازي شنيده مي‌شود، اين مساله سبب بازگشت به شرايط پيش از اكتبر 2003 توسط هر دو طرف خواهد بود كه به معناي مرگ پروسه هسته‌يي ايران و اروپاست. دبير كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي كشورمان افزود: ايران در چارچوب توافقنامه اكتبر 2004 پاريس درخواست اروپا براي تضمين‌هاي عيني جهت اطمينان از عدم انحراف چرخه سوخت به سوي ساخت سلاح هسته‌يي را پذيرفته است؛ چهار دور مذاكره گروه كاري هسته‌يي انجام شده و پنجمين جلسه آن نيز در راه است. موسويان افزود: تاكنون اروپايي‌ها هيچ طرح و پيشنهادي در مورد تضمين‌هاي عيني روز ميز مذاكره نگذاشته‌اند اين موضوع جديت مذاكرات را زير سوال برده و استقرار اين روند چالشي جدي در مورد اصل مذاكرات خواهد بود. وي ادامه داد: در مقابل تضمين‌هاي عيني اروپايي‌ها تضمين‌هاي محكم در مورد همكاري‌هاي سياسي، امنيتي، تكنولوژيك و هسته‌يي صلح آميز را پذيرفته‌اند. ايران پيشنهادات خود را ارايه كرده؛ حال آن كه عكس العمل ضعيف اروپايي‌ها حاكي از ترديد جدي آنها در خصوص شانس تحقق تضمين‌هاي محكم مي‌باشد. موسويان همچنين گفت: در اين ميان ضرورت همراهي آمريكايي‌ها قوت گرفته و به نظر مي‌رسد عدم همراهي آمريكا اروپايي‌ها را سردرگم نگه خواهد داشت و آنها براي توجيه عدم توانمندي خود به ناچار به بهانه تراشي‌هاي بي مورد متوسل خواهند شد كه اين واقعه نيز پروسه را به طور اساسي به چالش خواهد كشيد. دبير كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي كشورمان در ادامه اظهار داشت: آلمان در چارچوب يك توافق كلي با آمريكا و ساير كشورهاي اروپايي از سال 1980 از تكميل نيروگاه بوشهر خودداري نمود اين موضوع 13 سال از مسايل مطرح در رسانه‌هاي گروهي ايران بود. وي ادامه داد: توافقات اوليه و مذاكرات با روس‌ها از سال 1993 آغاز شد و هنوز نيروگاه بوشهر به مرحله راه‌اندازي نرسيده است. يك ملت 30 سال در انتظار تكميل يك نيروگاه هسته‌اي است و لذا موضوع توان هسته‌اي ايران امروز به يك خواست ملي و غرور ملي تبديل شده است. اين حقيقت روند تصميم سازي و تصميم گيري را در سطوح مختلف مسوولين بسيار مشكل كرده است و لذا مديريت بحران هسته‌اي در كشور از قدرت مانور وسيعي برخوردار نيست. حساسيت افكار عمومي ايران، استمرار مذاكرات براي يك دوره چند ساله را نيز غيرممكن ساخته است. بي صبري در جامعه ايران و انتظار جامعه جهاني براي صبر و بردباري در مقابل يكديگر قرار گرفته كه چالشي براي روند پروسه محسوب مي‌شود. 16 ماه تعليق غني سازي و عدم حصول توافق نابردباري‌هاي داخلي را افزايش داده است. وي افزود: حل بحران هسته‌اي ايران خارج از چارچوب معاهدات، مقررات و فرم‌هاي موجود بين‌المللي چالشي است كه يك پديده جديد نيز محسوب مي‌شود. در 25 سال بعد از انقلاب كشورهاي غربي ما را به پايبندي به مقررات بين‌المللي دعوت مي‌كردند و امروز در اولين گام براي حل يكي از اختلافات اساسي ايران و غرب، ايران است كه غرب را به پايبندي به معاهدات و فرم‌هاي بين‌المللي دعوت مي‌كند. عدم پايبندي غرب و G8 به معاهدات بين‌المللي در اين مورد چالشي است كه موجب تضعيف گرايش ايران به كل معاهدات خلع سلاح خواهد شد. موسويان در ادامه درباره مبحث ”فرصت‌ها“ گفت: ابتكار اروپا فرصتي را براي آزمايش امكان حل و فصل مسالمت‌آميز يك بحران در منطقه‌اي و بين‌المللي از طريق گفت‌وگو و بدون نياز به استفاده از زور را به جود آورده است. موفقيت اين پروسه از طريق صلح آميز مي‌تواند تاثيرات قابل توجهي بر روند حل و فصل ساير بحران‌هاي جاري منطقه‌اي و بين‌المللي داشته باشد. به گزارش ايسنا، وي افزود: مساله هسته‌اي بخشي از اختلافات ما و غرب در زمينه سلاح‌هاي كشتار جمعي (WMD) است؛ حل اين بحران مي‌تواند راهي براي حل و فصل اختلافات در مورد كليه مسايل مربوط به سلاح‌هاي كشتار جمعي باشد. فرصتي است بي‌نظير براي تحكيم معاهدات خلع سلاح و ايجاد مبنايي محكم براي اعتمادسازي با ثبات و دراز مدت بين ايران و غرب در اين مورد. موسويان ادامه داد: پروسه جاري هسته‌اي فرصتي را براي تحول مثبت و نسبتا وسيع در روابط ايران با اروپا در زمينه‌هاي سياسي، امنيتي و اقتصادي فراهم كرده است. اين تحول موجب تحول مثبت در روابط ايران به كل جامعه جهاني خواهد بود. دبير كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي كشورمان در ادامه گفت: روند جاري هسته‌اي فرصتي را براي ارتقا جايگاه اروپا در معادلات سياسي بين‌المللي به وجود آورده؛ اين حقيقتي است كه اروپا در مورد تحولات و بحران‌هاي مهم بين‌المللي در چند دهه اخير در سايه آمريكا قرار داشته است. در مورد بحران هسته‌اي ايران، اروپا از حاشيه به متن وارد شده و لذا فرصتي است كه اروپا مي‌تواند توانمندي خود را به نمايش بگذارد. علاوه بر اين فرصتي است براي آزمايش مدل EU3 كه با بحران هسته‌اي ايران متولد شده است مجموعه سه كشور آلمان، انگليس، فرانسه اولين تجربه سياسي خود را آزمايش مي‌كند كه موفقيت آنها فرصتي براي نقش آفريني‌هاي آينده آنها ايجاد نخواهد كرد. موسويان افزود: روشن است كه چرخه سوخت از مسايل بسيار پيچيده عدم اشاعه و يك معضل جهاني است كه در دستور كار اجلاس بازنگري NPT هم قرار دارد. مدلي كه براي چرخه سوخت ايران مورد مذاكره است مي‌تواند فرصتي براي چاره جويي كل مساله سوخت در جهان باشد. بنابراين فرمول تضمين‌هاي عيني در مورد چرخه سوخت ايران بايد با چنين ديدگاهي دنبال شود كه توسط ساير كشورها نيز قابل پذيرش بوده و براي مديريت مساله چرخه سوخت در جهان راهگشا باشد. وي در خاتمه گفت: نهايتا بايد تاكيد كنم اين كه عدم پيشرفت در بخش تضمين‌هاي محكم و تضمين‌هاي عيني چالشي جدي و ضروري است كه اساس توافقنامه پاريس را سست كرده و ممكن است ادامه روند مذاكرات را با مشكل مواجه كند. انتهاي پيام