بعل، اولين فاوست بعد از جنگ جهاني است كه هرج و مرج خلاقانه‌اي را در خود حس مي‌كند. به گزارش خبرنگار هنري ايسنا، كارل فولكر ليگمان كه در نشست تخصصي برشت با موضوع « بعل و برشت جوان» در خانه هنرمندان ايران سخنراني مي‌كرد، با بيان اين مطلب گفت: بعل كه كاراكتر اصلي نمايشنامه است، تنها زماني كه غرق شعرگويي است، مي‌تواند به هرج و مرج دروني خود نظم بدهد. وي ادامه داد: برشت، كاركتر بعل را بدون هرگونه خصوصيت مي‌آفريند او مردي است به شكل يك شيطان پست مدرن و ارزش مداران با او ستيز مي‌كنند. فولكر ليگمان اضافه كرد: برشت، افق درام «بعل» را با جمله‌اي از «فاوست» گوته با مضمون از پست‌ترين تا عالي‌ترين يا از باتلاق تا كهكشان، ترسيم مي‌كند. به اعتقاد وي، دنياي بعل، انسان‌هايي را در برمي‌گيرد كه مي‌تواند برآمده از جهنم دنيايي ساموئل بكت باشند. گداياني كه در لباس دلقك‌ها به دنبال خوشبختي هستند كه هرگز به وقوع نمي‌پيوندد. اين كارگردان تئاتر آلماني با اشاره به اينكه نمايشنامه «بعل» در زمان خود مورد پسند قرار نگرفت، گفت: اين نمايشنامه حدود 5 سال بعد مورد توجه قرار گرفت كه نشان‌گر مدرن بودن بيش از حد آن است در حالي كه در سال 1923 اين اثر نه براي منتقدان و نه براي تماشاگران قابل درك نبود. وي ادامه داد: تنها كسي كه عمق اين درام را درك كرده بود، يك منتقد بود كه اين نمايشنامه را سرشار از خلاقيت توصيف كرده بود. وي در ادامه ضمن اشاره مختصري به زندگي برشت يادآوري كرد:‌او بعد از ناتمام گذاشتن تحصيلات پزشكي به تئاتر روي آورد و در نخستين فعاليت نمايشي خود، مطلبي را درباره گرابي نوشته هانسيوس نوشت و آن را به عنوان اثري بيهوده معرفيكرد. به گفته وي، برشت كوشيد در پاسخ به اين اثر براي قدرت بخشيدن به نيروي آناليز قوي خود،‌اثري طنز بيافريند. وي،‌ضمن تشريح شرايط اروپا بعد از جنگ جهاني، تصريح كرد: نيچه، آشفتگي را ستاره صبحگاهي خلاقيت مي‌داند و برشت بيش از توازن هنرمند جواني كه از جنگ بازگشته بود، اين سخن نيچه را مورد توجه قرار داد. انتهاي پيام