زگيل‌هاي اندام‌هاي تناسلي كه گاهي نيز زگيل‌هاي مقاربتي ناميده مي‌شوند، از طريق تماس جنسي منتقل مي‌شوند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) اين زگيل‌ها از طريق تماس مستقيم و پوست به پوست با فرد آلوده و مبتلا منتقل مي‌شود. البته احتمال ابتلاي نوزادان به اين زگيل‌ها در نتيجه تماس با دست مادر بيمار در هنگام تولد وجود دارد كه اين شيوه انتقال بسيار نادر است. زگيل‌هاي جنسي در اثر انواع خاصي از ويروس انساني پاپيلوها (HPV) به وجود مي‌آيند اما لازم به ذكرست كه ساير انواع شايع اين ويروس كه باعث بروز زگيل‌ها بر روي دست‌ها و يا كف پاها مي‌شوند نمي‌توانند مولد زگيل‌هاي جنسي نيز باشند. آمارها نشان مي‌دهد كه عفونت تناسلي HPV يكي از شايعترين انواع بيماري‌هاي مقاربتي در جهان است. در واقع، دانشمندان تخمين مي‌زنند كه 6 ميليون مورد جديد ابتلا به اين زگيل‌ها در هر سال در ايالات متحده شناخته مي‌شوند. علايم و نشانه‌هاي اين بيماري چيست؟ زگيل‌هاي تناسلي برآمدگي‌ها يا برجستگي‌هايي هستند كه به صورت منفرد يا چند تايي، كوچك يا بزرگ و معمولا دردناك در اطراف اندام‌هاي تناسلي مردانه و زنانه بروز مي‌كنند. يكي از مشكلات بروز اين قبيل زگيل‌ها اين است كه ممكن است چندين ماه يا سال پس از ابتلا به عفونت طول بكشد تا علايم و نشانه‌هاي آن ظاهر شود. البته اگر حتي علايم ظاهري داشته باشد متوسط دوره رشد اين عفونت از يك ماه تا 6 ماه است اما در افراد مختلف، متفاوت است. گاهي اوقات اين زگيل‌ها آنقدر كوچك صاف هستند كه ممكن است فورا تشخيص داده نشوند. در زنان اين زگيل‌ها ممكن است در لوله رحمي و مهبل پنهان شوند كه گاهي نيز صاف و غير قابل تشخيص هستند. از آنجا كه ويروس مولد اين زگيل‌ها مي‌تواند منجر به تغييرات در دهانه رحم شود كه در نهايت باعث ابتلا به سرطان مي‌شود لذا تشخيص به موقع و درمان آن‌ها بسيار مهم است. مرداني هم كه مبتلا به اين عفونت مي‌شوند در معرض ابتلا به سرطان اندام تناسلي هستند. البته لازم به ذكر است كه تمام زگيل‌هاي تناسلي منجر به بروز سرطان نمي‌شوند بلكه تقريبا 10 تا 15 مورد از هر 30 مورد يا بيشتر از انواع ويروس‌هاي HPV تناسلي مي‌توانند منجر به بروز سرطان شوند. آيا زگيل‌هاي تناسلي مسري و واگيردار هستند؟ زگيل‌هاي تناسلي از طريق تماس جنسي با فرد مبتلا منتقل مي‌شوند و زگيل‌ها ممكن است ظرف چندين هفته يا چندين ماه پس از روابط جنسي ظاهر شوند. ويروس اين بيماري از راه تماس پوست به پوست منتقل مي‌شود اما اين بدان معني نيست كه هر فردي كه در معرض ويروس قرار بگيرد دچار زگيل‌هاي تناسلي شود. در واقع در حدود دو سوم از افرادي كه با فرد آلوده تماس جنسي دارند به اين ويروس آلوده مي‌شوند. تا كنون متخصصان بيش از 100 نوع مختلف از ويروس انساني پاپيلوما ( HPV) را شناسايي كرده‌اند كه تقريبا يك سوم از آن‌ها از راه تماس جنسي منتشر شده و فقط در بافت‌هاي تناسلي زندگي مي‌كنند. آيا پيشگيري از اين عفونت امكان پذير است؟ اين بيماري نيز مانند اكثر بيماري‌هاي مقاربتي از طريق خودداري از تماس جنسي با فرد بيمار قابل پيشگيري است. لازم به تذكر است كه اگر چه استفاده از كاندوم مي‌تواند شيوه‌اي براي حفاظت در برابر اين زگيل‌ها باشد اما به طور كامل قدرت پيشگيري ندارد چرا كه اين زگيل‌ها حتي در نواحي از پوست كه با كاندوم قابل پوشاندن نيست هم ظاهر مي‌شوند. كرم‌ها و ژل‌هاي اسپرم كش نيز محافظي در برابر اين زگيل‌ها و ويروس مولد آن‌ها نيستند. روش درمان زگيل‌هاي تناسلي چيست؟ اكثر زگيل‌هاي تناسلي به 2 يا تعداد بيشتري روش درماني تخصصي قابل معالجه هستند اما درماني براي عفونت HPV وجود ندارد چرا كه درمان تنها زگيل‌هاي ناشي از اين عفونت را از بين مي‌برد. روش‌هاي درماني مختلف و موجود براي اين زگيل‌ها شامل مصرف داروهاي خاص موضعي بر روي زگيل‌ها، سرد كردن زگيل‌ها با استفاده از نيتروژن مايع و يا استفاده از روش ليزر درماني است. برخي كرم‌هاي شيميايي نيز براي درمان زگيل‌ها در منزل كاربرد دارند اما پيش از مصرف بايد با پزشك مشورت كرد. مشورت با پزشك هميشه مهم است چرا كه برخي از اين روش‌هاي درماني ممكن است در طول دوران حامگلي قابل استفاده نباشند. از آنجا كه ويروس اين بيماري در بدن باقي مي‌ماند لذا امكان بروز مجدد آن در هر زماني پس از درمان وجود دارد. از اين‌رو افرادي كه يك بار شاهد بروز اين زگيل‌ها در بدنشان بوده‌اند همواره بايد آگاه باشند كه هنوز حامل ويروس هستند و مي‌توانند ديگران را آلوده كنند. زنان نيز به ويژه بايد مراقب باشند چرا كه اين زگيل‌ها مي‌توانند در مهبل و لوله رحم پنهان شوند و خطر ابتلا به بيماري جدي‌تري را افزايش دهند. انتهاي پيام