سخنگوي سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي گفت: با تشكيل معاونت امور مطبوعاتي و تبليغاتي در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در سال 1368 كه بر نگرشي مثبت و تحول‌خواه نسبت به مقوله‌ي مطبوعات استوار بود، جامعه‌ي مطبوعاتي كشور براي يك دوره‌ي چهار ساله يعني تا مقطع استعفاي آقاي خاتمي از مسووليت از وزارت، دوراني را تجربه كرد كه به حق بايد آن را دوره‌ي شكل‌گيري زيرساخت‌هاي توسعه‌ي همه‌جانبه‌ي مطبوعاتي در ايران دانست. به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) محسن آرمين در چكيده مقاله‌ي خود با عنوان " بررسي جامعه‌ي مطبوعاتي كشور در سال‌هاي 68 - 71 (دوره‌ي توسعه‌ي زيرساختي) " در همايش پژوهشي - تخصصي "مطبوعات در بستر جمهوري اسلامي ايران؛ ديروز، امروز چشم‌انداز آينده" - كه عصر روز پنجشنبه از سوي انجمن دفاع از آزادي مطبوعات در حسينيه‌ي ارشاد برگزار شد - آورده است: با ادغام وزارت اطلاعات و جهانگردي در وزارت فرهنگ و هنر عملا سازمان دولتي متولي مطبوعات از سطح معاونت وزارت در دوران پيش از انقلاب به سطح يك اداره در اداره‌ي كل مطبوعات و نشريات در سال‌هاي اوليه‌ي پس از انقلاب تنزل كرد. اگرچه يكي از دلايل و انگيزه‌هاي اين اقدام، كاهش قدرت سازماني دولت در اعمال محدوديت و سانسور بر مطبوعات بود، اما مطبوعات را از پشتوانه‌ي دولتي كه با فراهم آوردن ساختارها و بسترهاي لازم رشد و ارتقاي حرفه‌ي روزنامه‌نگاري را تمهيد و تدارك كند، محروم ساخت و به نوبه‌ي خود به كاهش نقش و تضعيف بنيه‌ي حرفه‌ي مطبوعاتي در كشور انجاميد. عدم اعتقاد و اعتماد به مطبوعات، به ويژه نشريات مستقل اين ضعف و كاستي را تشديد مي‌كرد. وي در اين مقاله خاطرنشان كرده است: فعال‌سازي هيات نظارت بر مطبوعات و رسيدگي به انبوه تقاضاهاي بي‌پاسخ مانده در سال‌هاي پس از انقلاب، ارتقاي سازمان دولتي متولي مطبوعات از سطح اداره به سطح معاونت اداره‌ي كل در سال 1363 را بايد از اولين اقدام‌ها در تغيير اين روند به شمار آورد. آرمين يادآور شده است: با تشكيل معاونت امور مطبوعاتي و تبليغاتي در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در سال 1368 كه بر نگرشي مثبت و تحول‌خواه نسبت به مقوله‌ي مطبوعات استوار بود، جامعه‌ي مطبوعاتي كشور براي يك دوره‌ي چهار ساله يعني تا مقطع استعفاي آقاي خاتمي از مسووليت از وزارت، دوراني را تجربه كرد كه به حق بايد آن را دوره‌ي شكل‌گيري زيرساخت‌هاي توسعه‌ي همه‌جانبه‌ي مطبوعاتي در ايران دانست. وي خاطرنشان كرده است: افزايش چشمگير مطبوعات آزاد و غيردولتي در حوزه‌هاي مختلف سياسي، اجتماعي، اقتصادي، نهادينه شدن قوانين و ضوابط مطبوعاتي از رسيدگي به تقاضاي انتشار نشريات گرفته تا نظارت بر امر مطبوعات، تشكيل هيات منصفه‌ي مطبوعات و تشكيل دادگاه‌هاي رسيدگي به جرايم مطبوعاتي با حضور هيات منصفه كه از زمان تصويب قانون مطبوعات توسط شوراي انقلاب تا اين دوره به اجرا در نيامده بود، شكل‌گيري نهادهاي صنفي و غيردولتي مطبوعاتي نظير تعاوني مطبوعات، خارج شدن ساز و كار پرداخت سوبسيد مطبوعات از انحصار بنگاه‌هاي مطبوعاتي دولتي، ارتقاي شان و منزلت حرفه‌ي روزنامه‌نگاري، برگزاري دوره‌هاي كوتاه‌مدت آموزش روزنامه‌نگاري، احياي رشته‌هاي روزنامه‌نگاري در موسسات آموزش عالي كشور و خارج شدن جامعه‌ي مطبوعاتي كشور از وضعيت آماتوري به سوي فعاليت تخصصي و حرفه‌اي، برگزاري سمينارهاي علمي روزنامه‌نگاري و ارتباط مطبوعات و روزنامه‌نگاران كشور با مجامع بين‌المللي مطبوعاتي و بالاخره افزايش چشمگير تيراژ مطبوعات كشور كه به استثناي يكي دو سال اول پيروزي انقلاب در تاريخ مطبوعات كشور تا آن زمان بي‌سابقه بود، همگي از جمله دستاوردهاي اين دوره از عمر مطبوعات به شمار مي‌رود. وي هم‌چنين آورده است: تمهيد و توسعه‌ي همه‌جانبه‌ي زيرساخت‌هاي مطبوعاتي در اين دوره، دوراني پر فروغ و به يادماندني از فعاليت مطبوعاتي را در فاصله‌ي سال‌هاي 1376 – 1379 رقم زد و بنيادهاي مطبوعات را چنان نهادينه و جايگاه مطبوعات را در جامعه چنان استوار ساخت كه برخورد كم سابقه عليه آزادي قلم و بيان در سال‌هاي 79 به بعد نيز علي‌رغم لطمات و خسارات سنگين نتوانست به انحطاط و فروپاشي كيان مطبوعات آزاد بينجامد. انتهاي پيام